"Król" – Udręki młodego Henryka - Recenzje filmów

Światowa premiera „Króla” odbyła się na tegorocznym Festiwalu w Wenecji, lecz to nie film nakręcony na potrzeby widzów kinowych. Jeno wyprodukowany przez Netflixa, do oglądania od 1 listopada 2019 roku na telewizorach, laptopach, tudzież ekranach smartfonów. A wiadomo jak to z pełnometrażówkami tej platformy streamingowej bywa. W większości, poza „Romą” i zbliżającym się „Irlandczykiem (jak głoszą pierwsze opinie), są średniej jakości i w pamięci raczej na długo nie pozostają. Z „Królem” sprawa ma się inaczej...

 

Nie wiem, ile wyniósł budżet omawianego przeze mnie historycznego dramatu, ale przynajmniej w kwestii zdjęć robi on spore wrażenie, dostarczając ciekawych przeżyć wizualnych. Michôd wraz z operatorem Adamem Arkapawem, z którym współpracował już przy „Królestwie zwierząt” (2010), portretują bowiem średniowieczną rzeczywistość bez grama upiększeń i nutki romantyzmu. W tejże opowieści o przechodzącym przemianę, niepokornym, młodym księciu Halu nie ujrzycie czystych ubrań – chyba że tych biskupich, czy posprzątanych uliczek. Za to otrzymacie w nadmiarze śmierdzące ciała, i takie, które zżera choroba w postaci ropiejących ran. To nie wszystko. Na podwórzu zalega gęste błoto, a nieczystości spływają sobie niczym górski potok… Przez moment prawie czuć fetor wydobywający się z ekranu. Również scenografia to niemal jeden do jednego średniowieczna Anglia: czy to wnętrze komnat, czy chałupy maluczkich (czyt. plebsu) wybudowane przez, nieraz brodzącą w epoce, Fionę Crombie („Makbet”, „Faworyta”). No takie filmy historyczne to ja lubię!

 

Kadr z filmu "Król" (źródło: materiały prasowe/Netflix)

 

To, co jeszcze może zaskoczyć, nawet najbardziej doświadczonych widzów, to inscenizacja pojedynków i potyczek. Odziani w ciężkie zbroje wojacy walczą ze sobą tak, jak prawdopodobnie w tamtych czasach walczono. Rzadko słychać szczęk miecza o miecz. Za to widać zmęczonych facetów, którzy łapią się za bary, pocą i jęczą, kiedy ich szyja zostaje zmiażdżona buciorem lub przekłuta sztyletem. Spodziewacie się, że wzorowana na „Grze o tron” finałowa bitwa będzie równie widowiskowa? Nic z tych rzeczy. Film jest okraszony kilkoma epickimi ujęciami i chóralną muzyką Nicholasa Britella wpasowującą się zarówno w ponury klimat, jak i eksponującą królewski majestat, lecz summa summarum „Króla” trudno nazwać efektownym i rozbuchanym.

 

To bardziej kameralny obraz, w którym najważniejszy jest bohater i to, co w głowie mu siedzi. A siedzi tam sporo. Gdy poznajemy Hala (kolejna bardzo dobra, jednak nie najlepsza, rola Timothee Chalameta), jest on skonfliktowanym z ojcem próżniakiem. Pije i przesiaduje w miejscowej karczmie z wiernym przyjacielem i mentorem Falstaffem. A jak nie pije, to oddaje się cielesnym uciechom lub brudny śpi godzinami w łóżku. Krótko mówiąc: nie dba o wizerunek księcia. Ale honor swój ma i bezsensownego przelewania krwi unika. Do szybkiego przeobrażenia się z nieco wycofanego, krzyżującego ramiona, młodzieńca w silnego władcę Henryka V zmusi go zastała sytuacja. Czy Hal poradzi sobie na targanym wewnętrznymi sporami dworze i przyczajoną niczym tygrys, ukrytą jak smok, Francją?

 

Kadr z filmu "Król" (źródło: materiały prasowe/Netflix)
 

Trwający przeszło dwie godziny „Król” to kawał solidnego filmu historycznego. Specjalnie podkreślam ten przymiotnik, bo do dzieła wybitnego trochę brakuje. 10 nominacji do AACTA (Australijska Akademia Sztuk Filmowych i Telewizyjnych) to duży sukces, który cieszy. I wierzę, iż część tych nominacji będzie przekuta w statuetki – choćby dla Chalameta (w momentach spokojnych nieco za… mdły, ale jego przemowa przed starciem z wrogą armią – ciary na plecach!), czy najlepszych zdjęć i charakteryzacji. David Michôd w ogólnym rozrachunku – jak wspomniałem na początku – wychodzi obronną ręką i radzi sobie z ukazaniem historycznych realiów. Świetnie też prowadzi aktorów – szczególnie Roberta Pattinsona, który błyszczy na… niestety trzecim planie jako Delfin, enigmatyczny i psychopatyczny syn francuskiego króla. 

 

Kadr z filmu "Król" (źródło: materiały prasowe/Netflix)

 

Dobrze, że napisany wspólnie z aktorem Joelem Edgertonem (przekonujący w kreacji Falstaffa), w oparciu o sztuki słynnego dramaturga, scenariusz, Michôd pozbawia dialogów w formie wiersza i ułatwia seans, jednak finalnie jest on przewidywalny i nie przekazuje nic nowego. Ot, losy łagodnego, szczupłego chłopaczka, który staje się podejmującym okrutne decyzje monarchą, nie różniąc się przy tym za wiele od własnego tatusia Henryka IV. I to wolne tempo w środkowej partii filmu. Niby fabuła tak lekko płynie, lecz potrafi uśpić i budzi emocje jak szachowa rozgrywka.

 

Co by jednak nie rzec, z „Królem” zapoznać się warto! I będzie to ciekawsze doświadczenie niż projekcja „Króla wyjętego spod prawa”, czyli innego historycznego obrazu Netflixa (kontynuacji „Walecznego Serca”).

 

Ocena: 7/10

 

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję