3D - rewolucja, która odmieni kino czy chwilowe zauroczenie? - Technologie

Od pewnego czasu trwa 3D mania. Coraz więcej powstaje takich produkcji kinowych, buduje się telewizory wyświetlające trójwymiarowy obraz, a kto wie, czy otwierając lodówkę, nie będziemy widzieć więcej, niż nasze oczy na to pozwolą. Chyba, że wypijemy pół litra wódki, wówczas nie będziemy potrzebować do tego specjalnych okularów, bo będąc pod wpływem i mając 3 promile alkoholu we krwi, można, zamiast jednej kiełbaski, zobaczyć trzy. Rozpocznijmy zatem, całkiem na trzeźwo, podróż do świata, w którym nasze zmysły zostaną zaczarowane, a dusza osiągnie swoiste katharsis.

 

Krótki rys historyczny

 

Czy wy, żądni wrażeń, kinomani uwierzylibyście, że jeden z pierwszych filmów pokazanych publicznie, był również obrazem 3D? "Wjazd pociągu na stację" braci Lumiere został nakręcony dwiema kamerami, na 35 milimetrowej taśmie. Efekt końcowy był tak realistyczny, że niektórzy widzowie uciekli z krzykiem, mając wrażenie, że lokomotywa pędzi prosto na nich.  Zaprzestano więc podobnych eksperymentów, aż nastała era Hollywood.  Jednak w latach 50 - tych rządziło inne medium - telewizja. Brakowało pomysłów, jak przyciągnąć miliony Amerykanów przed wielki kinowy ekran.  Na szczęście nie trzeba było czekać na impuls, bowiem wkrótce pojawiło się  światło w tunelu. Wytwórnie filmowe sięgnęły po technologię 3D, wierząc, że dzięki niej powstanie wiele kasowych hitów.

 

Zrealizowany w 1953 roku "Bwana Devil" został zmiażdżony przez krytykę, ale o dziwo, ciepło przyjęty przez widzów.  Po tygodniu projekcji zarobił około stu tysięcy dolarów, udowadniając niedowiarkom, że takie produkcje mają szansę przebicia. Rozpoczął się wyścig - w ciągu dwóch lat zrealizowano ponad 60 trójwymiarowych filmów, prawie każdy producent chciał mieć na swoim koncie choć jeden taki obraz, który będzie lepszy od innych, bardziej widowiskowy, zapierający dech w piersiach.

 

Niestety, jak to często bywa, ludzie poczuli się znużeni - to był przesyt. Jak z jedzeniem -  gdyby codziennie na obiad serwowano nam kotleta, też pewnego dnia powiedzielibyśmy dość. Pod koniec 1954 roku hollywoodzki romans z 3D dobiegł końca. Kto by jednak pomyślał, że po wielu latach powróci i na nowo zawojuje kina, nie tylko w USA.

 

Łopatologia dla laików, czyli na czym to polega?

 

Temat rzeka, mogłoby się wydawać, jednak nie taki diabeł straszny jak go malują.  Postaram się opisać wam to zagadnienie w miarę prosty sposób.

 

Gdy obserwujemy, położony w oddali przedmiot, linia patrzenia każdego oka jest prosta i równoległa do tego przedmiotu. Jednak oczy nie są w stanie dostrzec głębi bez pomocy tak wspaniałego narzędzia jakim jest mózg. Mimo, iż nie jesteśmy tego świadomi, umożliwia on jenocześnie skupienie wzroku oraz określenie odległości - punktu, w którym stykają się obrazy.

 

Podobnie jest w filmie 3D. Od tego punktu zależy czy dany przedmiot wydaje się być naprzeciwko nas, gdzieś z tyłu ekranu, czy może pomiędzy. Twórcy filmu umieszczają tzw. płaszczyznę zbieżności w pewnym określonym miejscu i decydują w jaki sposób będzie można odczuć głębię obrazu.

 

Film trójwymiarowy powstaje wówczas, gdy dwa osobne obrazy są równocześnie wyświetlane na ekranie. Dokładnie jeden z nich przedstawia perspektywę lewego, a drugi prawego oka. Operatorzy umieszczają dwa obiektywy kamery w podobnej odległości jaka oddziela ludzkie oczy. Tak naprawdę widzimy podwójnie, więc by podczas projekcji uzyskać efekt 3D, potrzebne są specjalne okulary. Każda soczewka posiada filtr, który zasłania drugi widok i pozwala widzieć tylko jeden obraz. Nasz mózg postrzega połączenie dwóch osobnych obrazów jako jedną trójwymiarową wizję. Nie będę wchodził w szczegóły, gdyż o innych aspektach tej technologii można stworzyć inny, bardzo obszerny artykuł. Wspomnę tylko, że obecnie na rynku używane są okulary polaryzacyjne, które zastąpiły tzw. anaglif (kojarzy go prawie każdy, ale tą nazwę zna niewielu - to fotografia, która składa się z dwóch wykonanych pod innym kątem wersji jednego obrazka, jednej turkusowej, drugiej czerwonej; do jego oglądania należy użyć okularów z niebieskim i czerwonym szkiełkiem).

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję