"Problem trzech ciał" – Twarde Saj, miękkie faj, średnie wow - Seriale

Żeby było jasne i wyraźnie zaznaczone – nie czytałem książki. Cixin Liu to pisarz, o którym dowiedziałem się na miesiąc przed premierą serialu. Jednak wolałem nie sięgać po papierowy oryginał. Nie dlatego, że podobno, jak mawiają niektórzy znajomi, jest on pełen skomplikowanych dyskusji natury astronomicznej i płaskich postaci. Powód był inny – czysta karta. Bez porównań. Bez adaptacyjnego piętna. Oglądam więc coś, co jest całkiem nowe, hucznie reklamowane. Trochę pojawiają się obawy, bo Netflix. Lecz pojawiają się też nadzieje, bo David Benioff i D.B. Weiss. Ci showrunnerzy mając do dyspozycji literackie źródło, potrafią wszak stworzyć genialne dzieło gatunku. Gorzej, kiedy sami muszą wymyślać dalsze historie. Oba przypadki dotyczą oczywiście „Gry o tron”.

 

Kadr z serialu "Problem trzech ciał" (fot. Netflix)

 

Przy „Problemie trzech ciał” uniknęli więc problemu napisania tego, czego w książkach jeszcze nie było. Na szczęście. Czy jednak z tego wyzwania wrócili z tarczą? Po obejrzeniu ośmiu odcinków pierwszego sezonu, werdykt jest następujący: zwyciężyli, ale ran mają tak dużo, że trudno zatamować krwawienie. Intro kreatywne. Aktorzy z „Gry o tron”. Doświadczenie reżysersko-scenariuszowe. Co niby może pójść nie tak? Ano wiele, tym bardziej że „Wspomnienia o przeszłości Ziemi” zaliczają się do tych powieści, których ekranizacja to „mission imbossible”. I choć początkowo wszystko leci na paliwie atomowym, tak już pod koniec zwalnia, zderzając się z oczekiwaniami niedzielnego widza, a już całkiem z wizją wielbicieli pierwowzoru (takie głosy po sieci krążyły).

 

A o czym opowiada serial Netflixa? O tym, jak brzemienna w skutkach decyzja podjęta w Chinach przez młodą kobietę w latach 60. XX wieku rozchodzi się echem w czasie i przestrzeni, a jej konsekwencje sięgają czasów współczesnych. To ta warstwa fantastyczna, kosmiczna. Lecz jest też ta przyziemna. Tutaj poznajemy pięcioro przyjaciół – wybitnych naukowców, którzy są celem ataku. Tak twierdzi pewien, stosujący nietypowe metody, detektyw (w tej roli Benedict Wong, znany chociażby jako kolega Doktora Strange’a) i jego mocodawca – Thomas Wade (Liam Cunningham, czyli Davos Cebulowy Rycerz). Oczywiście poza „śledztwem”, jest też miejsce na ludzkie, mniejsza i większe, kłopoty. Trudno jednak, aby one wybrzmiały, gdy aktorstwo takie sobie (poza Wongiem, Cunninghamem i Rosalind Chao), a prawa natury są potężniejsze od nakazów życiowych. Powiem krótko: „wszechświat mruga” w nierównym tempie.

 

Kadr z serialu "Problem trzech ciał" (fot. Netflix)

 

Kadr z serialu "Problem trzech ciał" (źródło: youtube/screenshot)

 

„Problem trzech ciał” to serial z narracją wyjętą z lat 90. XX wieku, przypominający nieco „Z Archiwum X”, lecz przy budżecie znacznie wyższym. Ale nawet ten wysoki budżet (20 mln dolarów na odcinek!) nie wystarczył, gdyż obce, wirtualne światy wyglądają tylko przyzwoicie i mile dla oka, bez wielkiego efektu wow – John Bradley odczuwał chyba mniejszy dyskomfort na murze niż w innej rzeczywistości. Fascynujące są za to same „rozkminy” związane z nadciągającym zagrożeniem i próbą jego powstrzymania plus chińskie retrospekcje. Tutaj showrunnerzy nie biorą jeńców. Jest jedna widowiskowa, odważna i krwawa sekwencja z udziałem Jonathana Pryce’a (Wielki Wróbel z adaptacji „Pieśni lodu i ognia”), która będzie mi się śnić po nocach, przy której krzyknąłem: WTF! Niestety będą mi się śnić również wiecznie pomalowane usta i brwi zbyt ślicznej Eizy González. Czy tak wygląda przedstawicielka nauki o ponadprzeciętnym umyśle? Hmm… Do tego kolejny paradoks – mimo ośmiu epizodów, czuć dłużyzny, choć jednocześnie czegoś brakuje, jakby coś istotnego wycięto (chiński serial na podstawie prozy Liu ma 30 odcinków!). Choć może to i lepiej, bo mało kto, poza wiernymi fanami, przebrnąłby przez gąszcz fizycznych wzorów.

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Ocena: 6/10

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję