"One Piece" – Pirackie marzenia! - Seriale

Ahoj piraci! Nie spać. Nie pić rumu. Zadanie jest do wykonania. Skarb Rogera (króla piratów) czeka gdzieś zakopany/zatopiony. Kusi swoim blaskiem. Monkey D. Luffy również pragnie go odnaleźć. Już, od kiedy był małym chłopcem i dostał od swego mentora słomkowy kapelusz, myślał tylko o jednym – że będzie prowadził życie wilka morskiego. Marzenie jest coraz bliżej…

 

Kadr z serialu "One Piece" (źródło: youtube/screenshot)

 

„One Piece” to serial zrealizowany pasją i szacunkiem dla pierwowzoru. Twórcy „Wiedźmina”, a szczególnie pewna pani o imieniu Lauren, powinni uklęknąć, pokłonić się, a następnie uczyć się od Matta Owensa („Agenci T.A.R.C.Z.Y.”) i Stevena Maedy (scenarzysty czterech odcinków „Lost”). Ci dwaj showrunnerzy nie dość, że ściśle (!) współpracowali z autorem oryginału: Eiichirą Odą, to przeprowadzili casting wręcz doskonały. I to właśnie jest siłą tej opowieści – chemia aktorska na planie. Widać, że wszyscy dobrze się bawili w trakcie nakręcania każdej sekwencji akcji (choreografia budzi respekt jak we wspomnianym „Wiedźminie”, ale poza nią serial oferuje znacznie więcej). Scenki slapstickowe i przerysowani do granic złole troszkę niczym gejzer wystrzeliwują widza z samej historii, ale znowuż bohaterowie powodują, że chce się się do nich przyłączyć na tym bezkresnym oceanie. Walczyć u boku zielonowłosego Roronoy Zory (syn Sonny’ego Chiby z „Kill Billa” – Mackenyu) oraz podziwiać potężny miecz najlepszego wojownika mórz i oceanów. Jeśli uważacie, że „Piraci z Karaibów” to popis wyobraźni i szalona bajka, to lepiej złapcie się mocno wiosła. Tu łatwo o chorobę morską. Chyba że zjecie najpierw diabelski owoc… Wtedy niech się dzieje wszystko!

 

Nie znam mangi i powstałej w oparciu o nią serii anime, lecz wystarczył rzut oka na youtubowe zwiastuny i czołówki, aby przekonać się, że niemożliwe stało się możliwe. Aktorski „One Piece” może nie jest tak brutalny i abstrakcyjny, ale i tak sporo przemyca z wersji animowanej i papierowej. I bardzo fajnie! Wygląd postaci w większości jest dość zbliżony do swoich odpowiedników ze świata Eiichira Ody, a zachodni widz nie jest zagubiony w natłoku różnorakich stylów filmowych (komedia płynie na łajbie z lekkim fantasy i cięższymi tematami związanymi ze stratą itp., a stroje epoki wymieszane są ze współczesnymi marynarkami i koszulkami). Niemal każdy z bohaterów ma tu swoje back story – proste, kliszowe, ale dobrze funkcjonujące w ramach tej konwencji.

 

Kadr z serialu "One Piece" (materiały prasowe/Netflix)

 

Kadr z serialu "One Piece" (materiały prasowe/Netflix)

 

Przy budżecie wyższym od „Gry o tron” spodziewajcie się też wizualnych atrakcji. Poza pojedynczymi niedoskonałościami przy zbliżeniach na detale i pewną głową niepoczytalnego klauna (połączenie Jokera z gościem bawiącym dzieci na przyjęciach urodzinowych), całość prezentuje się iście wybornie! Czy to rozciąganie kończyn, czy fantastyczne morskie stwory i pirackie miejscówki – na małym ekranie dzieją się cuda. CGI nie zabiło prawdziwych lokacji, jak np. Wysp Kanaryjskich. Oczywiście, mimo że to niebezpieczna wyprawa, ciągle ma się wrażenie sympatycznej baśni. Ale czy to źle?

 

Śmiałem się, uroniłem łezkę, nieco nudziłem na środkowych epizodach, lecz koniec końców otrzymałem wyjątkowy serial, pokonujący prawie wszystko, co stanie mu na drodze z tej netflixowej firmy produkującej setki seriali średniej i niskiej jakości. Nie wyszło z „Cowboyem Bebopem”, ale z „One Piece’m” już tak! Nie ma w nim tony ekspozycji, jednak niezbędne minimum starczy, by nikt nie „utonął”. W immersyjności pomaga też soundtrack, a szczególnie główny motyw muzyczny – jakże wpisujący się w cały klimat i zachęcający do wejścia na pokład z Luffy’m, Zorą, „marchewkową” Nami, czarnoskórym Usoppem (jedyny irytujący mnie, tchórzliwy „pirat”), Sanjim i marzącym o służeniu w piechocie morskiej, nieśmiałym, Koby’m. Lecz gwiazdą w tej załodze pozostaje 20-letni Meksykanin – Iñaki Godoy. Co ten chłopak tam wyprawa, to nie da się wypowiedzieć na pełnym oddechu. Godoy, jak donoszą medialne informacje, szybko spodobał się twórcom. Nic dziwnego. W życiu prywatnym też jest takim ekstrawertykiem. Dodaje on Luffy’emu sporo charakteru. Sprawia, że przymiotnik naiwny nabiera pozytywnego znaczenia. Monkey się nie poddaje. Wierzy, że sprytem i pomocą przyjaciół przeskoczy najtrudniejsze pułapki. I jest tak sympatyczny, że nie sposób mu nie kibicować! Udziela mi się jego entuzjazm.

 

Kadr z serialu "One Piece" (materiały prasowe/Netflix)

 

Kadr z serialu "One Piece" (źródło: youtube/screenshot)

 

„One Piece” nie spodoba się miłośnikom awanturniczych filmów, pozbawionych bajkowej otoczki. Ale ci, którzy znajdują ziarenko prawdy nawet w najbardziej ubarwionych legendach, poczują się jak w domu. I będą pragnęli więcej!

 

PS Skąd ten Luffy bierze nowe koszulki na przebranie, to ja nie mam pojęcia.

 

Ocena: 7,5/10

 

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję