O nasChronologiaArtykułyWspółautorzyPocztaZałóż bloga
 -

Clint Eastwood – Emeryturze mówię stanowcze nie! - Ludzie kina

Biografia tej legendy kina to temat rzeka. I niełatwo w jednym artykule przedstawić ją w pigułce. Jestem jednym z wielu ludzi, którzy podziwiają talent, pracę i karierę Clinta Eastwooda, który mimo swoich już ponad 80 lat nie zwalnia tempa. Gdy inni w jego wieku chętnie przeszliby na zasłużony odpoczynek, On nie rezygnuje z zawodu i robi to, co kocha. Nadal jest płodnym i chwalonym reżyserem. Czego dowodem jest m.in. film pt. „Snajper”, o którym szerzej możecie poczytać w dziale Recenzje Filmów.

Wstęp
Treść artykułu
Galeria zdjęć
Opinie
Polecane artykuły
pj (13672 pkt)
Ilość odwiedzin:
4 259
Czas czytania:
4 842 min.
Kategoria:
Ludzie kina
Autor:
pj (13672 pkt)
Dodano:
3314 dni temu

Data dodania:
2015-02-21 22:18:01

Clint Eastwood Jr. pojawił się na świecie w 1930 roku, dokładnie 31 maja, w San Francisco, w Kalifornii. Któż mógł wówczas przypuszczać, jaki los mu przeznaczony: najpierw ikony westernu, następnie mistrza kina akcji i wreszcie twórcy ambitnych filmów. Jego rodzicami byli wędrowny robotnik Clint Eastwood Senior oraz pracownica fabryki IBM – Margaret Ruth Runner, którym rok wcześniej urodziła się córka Jean Bernhard. Młody Clint Jr. wychowywał się w dobie kryzysu. Podobno był dzieckiem bardzo introwertycznym. Zmienił się, wkraczając w wiek dojrzewania. Wtedy np. roznosił gazety i zbierał butelki. Później, już jako starszy chłopak i jak przystało na kogoś, kto ma w sobie korzenie angielskie, holenderskie, szkocko-irlandzkie, a kogo przodkowie należeli do klasy robotniczej, nie stronił od ciężkiej pracy fizycznej. Imał się różnych zajęć, był np. instruktorem pływania w wojsku, drwalem i hutnikiem. Co ciekawe, początkowo miał też w planach związanie swojego życia ze sportem, najbardziej interesował się lekkoatletyką (193 cm wzrostu robiło wrażenie!). W roku 1948 skończył Oakland Technical High School, studiował również administrację w Los Angeles. Wkrótce odbył służbę wojskową i wkroczył na ścieżkę… pierwsza myśl, że wojenną, ale spokojnie, udał się do świata kina – studia Universal.

 

Był dokładnie rok 1955, kiedy zagrał w czterech filmach klasy B o dość wymownych tytułach: „Tarantula”, „Zemsta potwora”, „Lady Godiva z Coventry” oraz „Frank marynarz”. Niezbyt udany debiut i filmy, dzięki którym szczytów sławy zdobyć nie sposób. Ale Eastwood przeczuwał, że nie warto rezygnować z obranej drogi. Miał nosa i dobrze, że się nie poddał. Nie musiał długo czekać. Przyszedł rok 1958 i 1959. Co to zmieniło? Ano zauważano go w westernie „Zasadzka na przełęczy”, dzięki czemu dostał angaż w serialu telewizji CBS pt. „Rawhide”. I to był strzał dziesiątkę. Jako polujący na bandytów, rewolwerowiec Rowdy Yates stał się rozpoznawalny wśród amerykańskich widzów. Mało tego, zauważył go włoski reżyser Sergio Leone, który zafascynowany był oszczędnością Clinta w kreowaniu postaci: mimiką, gestami i przeszywającym na wskroś wzrokiem. I tak aktor dostał się na plan „Dolarowej trylogii”, czyli „Za garść dolarów” (1964), „Za kilka dolarów więcej” (1965) oraz „Dobry, zły i brzydki” (1966).

 

Clint Eastwood w swojej ikonicznej roli (flickr.com)

 

Udział w tych popularnych „spaghetti westernach”, tj. filmach z akcją na Dzikim Zachodzie, ale produkcji włoskiej przyniósł mu sławę i uwielbienie. Postać, którą wykreował – Człowiek bez imienia stała się szybko postacią kultową, a Clint poczuł się jak ryba w wodzie. Nic dziwnego, że na Dziki Zachód jeszcze powracał i to z jeszcze lepszym skutkiem. Po przygodzie z panem Leone zaczął dostawać multum propozycji filmowych.

 

Koniec lat 60. to rola m.in. w wojennym „Tylko dla orłów” oraz założenie „Malpaso” – firmy produkującej filmy. W roku 1971 wyreżyserował swój pierwszy obraz pt. „Zagraj dla mnie Misty”, dobrze przyjęty thriller, gdzie wcielił się w prześladowanego przez szaloną kobietę prezentera radiowego. W tym samym czasie premierę miał „Brudny Harry”, gdzie Clint zagrał kolejnego kultowego bohatera. Jako brutalny inspektor Callahan pojawiał się na dużym ekranie łącznie pięć razy.

 

Za reżyserię dramatu o czarnoskórym saksofoniście pt. „Bird” uhonorowano go pierwszym Złotym Globem. Większy sukces nadszedł wraz z westernem „Bez przebaczenia” (1992). Poza Złotym Globem dostał też dwa Oscary, jako reżyser i producent. Był to klasyczny „anty-western”, okrzyknięty przez wielu arcydziełem gatunku. Ale dla Eastwooda to nie koniec triumfów. Znowu kręcił i robił to doskonale. Niemal wszystkie następne obrazy przynosiły mu ważne wyróżnienia czy nominacje. Nie będę wymieniał wszystkich, przypomnę niektóre. Za melodramat z Meryl Streep „Co się wydarzyło w Madison County” (1995) otrzymał Błękitną Wstęgę od krytyków z Tokio. Początek nowego tysiąclecia to m.in. Nagroda Specjalna na Festiwalu w Wenecji dla thrillera „Krwawa profesja” (2002), francuskie Cezary za „Rzekę tajemnic” (2003) i „Gran Torino” (2008) oraz dwa Oscary, Cezar i Złoty Glob za sportowy dramat „Za wszelką cenę” (2004). Nie da się też nie wspomnieć o znakomitym dyptyku wojennym, czyli: „Sztandarze Chwały” i „Listach Z Iwo Jimy”. Oba z 2006 roku.  Za ten drugi tytuł, lepszy, Clint otrzymał nominację do Oscara za reżyserię. I słusznie. Bo to chyba jego najlepsze dzieło. Zarówno pod względem inscenizacji scen (rozmachu), jaki i ukazania piekła wojny i honoru z perspektywy japońskich żołnierzy.

 

Clint Eastwood w Berlinie, rok 2007 (fot. Siebbi)

 

O czym dodatkowo warto napisać? Kilka zdań poświęcę np. poglądom politycznym. Kiedyś aktor należał do Partii Republikańskiej i wspierał kampanię wyborczą Richarda Nixona. Jednak przez wojnę w Wietnamie i słynną aferę Watergate stał się zagorzałym krytykiem tegoż pana. W latach 1986-1988 zajmował urząd burmistrza miasta Carmel. W 2009 roku zapisał się do Partii Libertariańskiej, ugrupowania, którego podstawową ideą jest zachowanie pełnych swobód obywatelskich. Clint nie ma także nic przeciwko aborcji i środowisku homoseksualnemu. Pragnie równych praw dla osób innej orientacji.

 

Jeśli chodzi natomiast o romanse i związki z kobietami, to można tej sferze poświęci osobny, długi rozdział. Clint był bowiem kobieciarzem. Aby nie wchodzić za głęboko w ten temat, wspomnę jedynie w telegraficznym skrócie, z kim się spotykał, kogo poślubił i ile potomstwa spłodził.

 

W 1953 roku związał się z modelką Maggie Johnson. Małżeństwo przetrwało do 1978 roku. Owocem owej miłości był syn Kyle i córka Alison. Romansował z tancerką Roxanne Tunis (która urodziła mu córkę Kimber), aktorką Sondrą Locke, stewardessą Jacelyn Reeves (dwoje dzieci: syn Scott i córka Kathryn) oraz z Frances Fisher (córka Francesca). Na ślubnym kobiercu stanął ponownie w roku 1996. Jego wybranką była o 35 lat młodsza dziennikarka Dina Ruiz (córka Morgan). Widać, że stanowili idealną parę. Mimo to w 2014 roku wzięli rozwód.

 

Podsumowując, Clint Eastwood to człowiek renesansu. Grał w różnych gatunkach, pokazując też talent komediowy. Nie tylko ciągle reżyseruje i produkuje, ale i muzykuje i komponuje utwory do swoich filmów. Niegdyś nagrał kilka piosenek country, jest miłośnikiem jazzu. To nie wszystko. Projektuje stroje do gry w golfa, jest właścicielem restauracji, uprawia jogging, zdrowo się odżywia.

 

W 1988 roku zdobył Honorowego Złotego Globa za Całokształt Twórczości. 10 lat później za to samo wyróżniono go Cezarem, a w 2000 roku Złotymi Lwami w Wenecji.

 

Więcej różnych informacji na temat jego kariery i życia znajdziecie w książce autorstwa Marca Eliota pt. „Amerykański buntownik. Życie Clinta Eastwooda”:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/55804/amerykanski-buntownik-zycie-clinta-eastwooda

 

Najlepsze cytaty – one-linery Clinta Eastwooda:

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 


Aktualizacja: 31 maja 2021

 

Clint skończył 91 lat! W 2019 roku zrealizował dramat pt. Richard Jewell, a rok wcześniej zagrał i wyreżyserował tytułowego Przemytnika. I nadal czuje się na siłach. I nadal reżyseruje.

 

200 lat Clint!

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję

Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:




Galeria zdjęć - Clint Eastwood – Emeryturze mówię stanowcze nie!

Temat / Nick / URL:

Treść komentarza:

Więcej artykułów od autora pj

 -

Foodlosslla atakuje, bo jedzenie się marnuje! Spot od twórcy nowej "Godzilli" - Intrygujące

Jak zwrócić uwagę na problem związany z marnotrawstwem żywności? Jak ostrzec przed konsekwencjami takiego postępowania/zjawiska? Odpowiedź brzmi: zrobić sugestywny, krótkometrażowy klip, który jest jednocześnie reklamą o charakterze społecznym. I dalej: w centrum umieścić mszczącego się kaiju o wyglądzie przerośniętego ślimaka, zbudowanego z odpadów spożywczych. Taki właśnie materiał przygotował Takashi Yamazaki – reżyser filmu „Godzilla Minus One”!

 -

Odwiedzin: 193

Autor: pjLudzie kina

Komentarze: 1

Oscary 1983. Ten wieczór Zbigniew R. zapamiętał na zawsze – poszedł w "Tango"! - Ludzie kina

Nie od dzisiaj wiadomo, że nawet kieliszek mocniejszego trunku pomaga na stres i dodaje odwagi. I choć Yola Czaderska-Hayek, która jako tłumaczka towarzyszyła Zbigniewowi Rybczyńskiemu na scenie, twierdzi, że twórca oscarowego, krótkometrażowego „Tanga” absolutnie nie był pijany, to widząc jego zachowanie trudno w to uwierzyć. Czy to tylko przypływ szczęścia spowodował, że całkiem odwrotnie niż w jego animacji, otoczenie tak bardzo zwróciło na niego uwagę? Można by odpowiedzieć twierdząco, gdyby nie fakt, że bohater niniejszego tekstu, został dość szybko aresztowany…

 -

Odwiedzin: 127

Autor: pjKultura

Komentarze: 2

"Oppenheimer" triumfatorem 96. gali rozdania Oscarów! - Kultura

Stało się, co się stać miało. Z 10 na 11 marca 2024 roku w hollywoodzkim Dolby Theatre wręczono Oscary. Najwięcej statuetek, bo aż 7 (na 13 nominacji) otrzymał biograficzny „Oppenheimer”. Wygrał w kategoriach: najlepszy film, najlepszy reżyser, najlepszy aktor pierwszo- i drugoplanowy oraz zdjęcia, montaż i muzyka. Porażkę poniósł natomiast „Czas krwawego księżyca”, który deptał po piętach wielkiemu zwycięzcy, ale ostatecznie nie zdobył nic. Było poważnie (przemówienie reżysera nagrodzonego dokumentu „20 dni w Mariupolu”), ale i zabawnie (goły John Cena), a już na pewno dość sprawiedliwie, jeżeli chodzi o większość wyborów amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej. A za co jeszcze zapamiętamy 96. galę oscarową?

 -

Odwiedzin: 105

Autor: pjZdrowie i uroda

Komentarze: 1

Choroba "pięknych ludzi", czyli zespół Marfana - Zdrowie i uroda

Wiele kobiet marzy o wspaniałej sylwetce. O delikatnych rysach twarzy i długich nogach. Z kolei mężczyźni przeważnie pragną być bardzo wysocy lub nie mieć skłonności do tworzącego się piwnego brzuszka. Choć figura dzisiejszych modelek i modeli trafiła do obowiązującego kanonu piękna, mało kto wie, że niektórzy, obdarzeni nią genetycznie, płacą ogromną cenę za taki wygląd. Mają bowiem tzw. zespół Marfana – zwany także chorobą pięknych ludzi.

 -

Odwiedzin: 97

Autor: pjKultura

Komentarze: 1

"Zielona granica", a nad nią i dla niej Orzeł! - Kultura

W poniedziałkowy wieczór karty zostały odkryte. Rozdano Orły, czyli Polskie Nagrody Filmowe. Mimo że „Kos” uzyskał aż 16 rekordowych nominacji, w tym za najlepszy film 2023 roku, to główna statuetka powędrowała na ręce twórców „Zielonej granicy”. Czy to była rzeczywiście najbardziej udana polska produkcja, czy jednak zadecydowały względy polityczne i atmosfera, jaka panowała w naszym kraju? Na te pytania niech odpowiedzą sami widzowie.

Polecamy podobne artykuły

"Przemytnik" – Droga odkupienia - Recenzje filmów

Clint Eastwood to chodząca legenda. Facet zbliża się już do dziewięćdziesiątki, a mimo to ma końskie zdrowie. A to jeszcze nie koniec, bo poza dobrym samopoczuciem w porównaniu do wielu swoich rówieśników w dalszym ciągu nie zrezygnował z kręcenia kolejnych filmów i w związku z tym co pewien czas możemy w kinie natrafić na kolejne widowisko od tego absolutnie legendarnego aktora oraz reżysera filmowego.

"Barry Seal: Król przemytu" – Wszystkie (nie)właściwe posunięcia - Recenzje filmów

Kino biograficzne wyjątkowo dobrze sprawdza się w przypadku barwnych postaci, których życiowe dokonania balansują na granicy prawa, tudzież całkowicie ją przekraczają. Prawdziwe historie o brawurowych przemytnikach czy zdolnych fałszerzach pozwalają widzowi ujrzeć drugą stronę „amerykańskiego snu”, tę mroczniejszą i nierzadko kończącą się długą odsiadką w czterech ścianach zakładu penitencjarnego. Biografia niejakiego Barry'ego Seala to niemalże gotowy materiał na film.

"Clint. Życie i Legenda" – Rysa na pomniku, czyli tajemnice rewolwerowca Hollywood - Recenzje książek

„On nawet sobie nie uświadamia, ile jest w nim z Brudnego Harry’ego. To dziwna postać. Woziłby broń w schowku na rękawiczki, ale wciśnie hamulec, żeby nie przejechać wiewiórki, która wyskoczy na szosę. Bardzo interesujący człowiek, który zachowuje się jak 50-letni, rozwydrzony bachor”. Tak o Clincie Eastwoodzie wypowiedział się podpułkownik Peck, który pomagał jako konsultant przez realizacji „Wzgórza rozdartych serc”. I na tym w sumie można skończyć recenzję książki autorstwa Patricka McGilligana, bo w kilku zdaniach ów wojskowy zawarł charakterystykę sławnego reżysera i aktora. Ale ja nie potrafię, muszę się z Wami podzielić swoimi przemyśleniami, a także odnieść się do słów wstępu. Czy Clint uchodzący za nieskazitelnego, prywatnie faktycznie „strzelał do ludzi ślepakami”, często jednak raniąc? Biografia pt. „Clint. Życie i Legenda” sporo w tej kwestii wyjaśnia.

"Snajper" – W moim sercu ojczyzna - Recenzje filmów

W roku 2014 w amerykańskich i brytyjskich kinach pojawiły się co najmniej dwie biografie o ludziach czynu, wybitnych jednostkach w swojej dziedzinie, którzy na stałe przeszli do annałów historii. Wystarczy wspomnieć filmy: „Grę tajemnic”, „Teorię wszystkiego”, a także „Selmę” i ich główne postaci, czyli naukowców Alana Turinga, Stephena Hawkinga oraz działacza na rzecz praw czarnoskórych – Martina Luthera Kinga. „Snajper” wpisuje się w ten biograficzny nurt.

Teraz czytane artykuły

 -

Odwiedzin: 4259

Autor: pjLudzie kina

Clint Eastwood – Emeryturze mówię stanowcze nie! - Ludzie kina

Biografia tej legendy kina to temat rzeka. I niełatwo w jednym artykule przedstawić ją w pigułce. Jestem jednym z wielu ludzi, którzy podziwiają talent, pracę i karierę Clinta Eastwooda, który mimo swoich już ponad 80 lat nie zwalnia tempa. Gdy inni w jego wieku chętnie przeszliby na zasłużony odpoczynek, On nie rezygnuje z zawodu i robi to, co kocha. Nadal jest płodnym i chwalonym reżyserem. Czego dowodem jest m.in. film pt. „Snajper”, o którym szerzej możecie poczytać w dziale Recenzje Filmów.

 -

Odwiedzin: 7467

Autor: pjTradycje

Komentarze: 1

Wianki – kultywowanie słowiańskiej tradycji na polskiej wsi - Tradycje

Puszczanie wianków na wodzie jest ściśle związane z tzw. Nocą Kupały – świętem, którego korzenie sięgają pradawnych słowiańskich czasów. Niewielka wieś Czarne w centralnej Polsce na Kujawach od kilku lat czci ten zwyczaj, tym samym będąc wzorem dla innych. Ktoś zaprotestuje, że nie powinno się w katolickim kraju przypominać i tak bardzo przywiązywać do tego, co pogańskie, ale czyż nie najważniejsza jest wspólna radosna zabawa, nad którą unosi się pozytywna aura i magia sprzed tysięcy lat?

 -

Odwiedzin: 2526

Autor: pjKultura

Międzynarodowy Festiwal T-Mobile Nowe Horyzonty 2017 - Kultura

17. edycja Festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty będzie wyjątkowa. Po pierwsze chodzi o datę jego rozpoczęcia. Po drugie o pewne zmiany w festiwalowym programie. W tym roku tę ambitną filmową imprezą zaplanowano bowiem na sierpień, a nie jak wcześniej lipiec. No i wprowadzono nowe sekcje oraz zmieniono zasady wejść na poszczególne seanse.

Lemuria – zaginiony kontynent - Niewiarygodne, niewyjaśnione

Kilkanaście tysięcy lat temu na Ziemi istniały lądy i miasta, które dziś znajdują się w głębinach morskich. Jednym z zatopionych kontynentów jest Lemuria, zwana też Mu. W niniejszym artykule przedstawię dowody na poparcie teorii istnienia w przeszłości ogromnego kontynentu na Oceanie Spokojnym.

"Słodki koniec dnia" – Zabawmy się w poetów - Recenzje filmów

Przyznam się do czegoś. Usłyszałem o tym filmie dopiero wtedy, gdy Krystyna Janda otrzymała nagrodę na festiwalu Sundance. Po researchu dowiedziałem się, że opowiada on o noblistce, więc wiedziałem, że na pewno w przyszłości obejrzę nowe dzieło Jacka Borcucha. Tak się stało, i chciałbym podzielić się z Wami moją opinię o tym trochę nieprzystępnym widowisku.

Nowości

"Dziki Kamieńczyk" – To nie jest moje pueblo! - Recenzje książek

Wyobraźcie sobie świat, w którym nie ma przestępstw, podziału na biednych i bogatych. Gdzie nikt nie chodzi smutny i jeździ elektrykami. Nikt nie pije alkoholu i nie uzależnia się od papierosów. Pisarz Marek Czestkowski przedstawia właśnie tego rodzaju „odgrodzone” miejsce w… Polsce. Ale już sam tytuł jego powieści: „Dziki Kamieńczyk” sugeruje, że ta utopijna wioska zachwieje się w posadach, przeobrażając się w strefę dla prawdziwych desperados. Czego świadkiem będzie, zahibernowany przez 100 lat, główny bohater. To znany niegdyś strażnik pogranicza wyznający jedną zasadę: w ściganiu złoli wszystkie chwyty dozwolone. Czytelnik jest jak ten Habanero. Popiera go i zderza się z idyllą, która wcale taka słodka nie jest. Oj nie!

 -

Foodlosslla atakuje, bo jedzenie się marnuje! Spot od twórcy nowej "Godzilli" - Intrygujące

Jak zwrócić uwagę na problem związany z marnotrawstwem żywności? Jak ostrzec przed konsekwencjami takiego postępowania/zjawiska? Odpowiedź brzmi: zrobić sugestywny, krótkometrażowy klip, który jest jednocześnie reklamą o charakterze społecznym. I dalej: w centrum umieścić mszczącego się kaiju o wyglądzie przerośniętego ślimaka, zbudowanego z odpadów spożywczych. Taki właśnie materiał przygotował Takashi Yamazaki – reżyser filmu „Godzilla Minus One”!

Jakub Hovitz i jego pełne wyobrażeń o pierwszym spotkaniu "VHS" - Zespoły i Artyści

Zanurzony w klimacie przebojów z lat 70., bogaty w analogowe dźwięki, z ciekawie opowiedzianą historią – taki jest najnowszy singiel Jakuba Hovitza zatytułowany „VHS”. Gościnnie zaśpiewał w nim Felix Piątek. Premierowego nagrania tej dwójki pozytywnych artystów z Wrocławia można posłuchać w serwisach streamingowych.

"Bestiariusz Jeleniogórski Tom V" – Magia, strach i piękno. Chcę więcej! - Recenzje książek

Tomasz Szyrwiel od lat, jako pasjonat górskich wycieczek, rysownik, fotograf i pisarz, poszukuje karkonoskich bestii. Znalazł już ich tak wiele, że wyobraźnia nakazała mu stworzenie opisów na ich temat. W ten sposób narodziły się książki – połączenie jeleniogórskiej sagi fantasy z albumem kuszącym tak bardzo, że czarownica z bajki o „Jasiu i Małgosi” powinna się uczyć. W wersji kolekcjonerskiej, z kilku tomów złożone, wyglądające jak drogocenne i rzadkie księgi, jeszcze mocniej otulały magiczną mgłą. Ten ostatni – V miał być zakończeniem skrzyżowanych losów pewnej ludzkiej wojowniczki i miejscowej jelarskiej dziewczynki, i jednocześnie miał dostarczyć informacji o nowych, czających się w leśnych ostępach i wśród wysokich szczytów mamidłach. O ile jednak jego wydanie jest dziełem sztuki przez wielkie SZ, tak już historia powoduje niestety lekki niedosyt. Ale jest coś, co ciągle pozostaje identyczne – klimat tak niezwykły, że zapominam o realnym świecie.

Singiel "Anima Libera", czyli głośny powrót klubowej legendy! - Muzyczne Style

Ej, ludzie! Fani muzyki disco! Max Farenthide i Vamero (duet, którego brzmienia już słyszeliście w hicie „In My Bed”) wydali wspólny numer! „Anima Libera” to energetyczna propozycja z bardzo wyrazistym beatem. Utwór z pewnością ucieszy fanów Maxa! Artysta powraca bowiem na sceny klubowe po... 12 latach nieobecności!

 -

Odwiedzin: 193

Autor: pjLudzie kina

Komentarze: 1

Oscary 1983. Ten wieczór Zbigniew R. zapamiętał na zawsze – poszedł w "Tango"! - Ludzie kina

Nie od dzisiaj wiadomo, że nawet kieliszek mocniejszego trunku pomaga na stres i dodaje odwagi. I choć Yola Czaderska-Hayek, która jako tłumaczka towarzyszyła Zbigniewowi Rybczyńskiemu na scenie, twierdzi, że twórca oscarowego, krótkometrażowego „Tanga” absolutnie nie był pijany, to widząc jego zachowanie trudno w to uwierzyć. Czy to tylko przypływ szczęścia spowodował, że całkiem odwrotnie niż w jego animacji, otoczenie tak bardzo zwróciło na niego uwagę? Można by odpowiedzieć twierdząco, gdyby nie fakt, że bohater niniejszego tekstu, został dość szybko aresztowany…

Artykuły z tej samej kategorii

 -

Odwiedzin: 193

Autor: pjLudzie kina

Komentarze: 1

Oscary 1983. Ten wieczór Zbigniew R. zapamiętał na zawsze – poszedł w "Tango"! - Ludzie kina

Nie od dzisiaj wiadomo, że nawet kieliszek mocniejszego trunku pomaga na stres i dodaje odwagi. I choć Yola Czaderska-Hayek, która jako tłumaczka towarzyszyła Zbigniewowi Rybczyńskiemu na scenie, twierdzi, że twórca oscarowego, krótkometrażowego „Tanga” absolutnie nie był pijany, to widząc jego zachowanie trudno w to uwierzyć. Czy to tylko przypływ szczęścia spowodował, że całkiem odwrotnie niż w jego animacji, otoczenie tak bardzo zwróciło na niego uwagę? Można by odpowiedzieć twierdząco, gdyby nie fakt, że bohater niniejszego tekstu, został dość szybko aresztowany…

Wywiad: Bartosz Chajdecki – kompozytor filmowy, który swoimi utworami wywołuje emocje! - Ludzie kina

Wojciech Kilar, Krzysztof Komeda, Krzesimir Dębski, Michał Lorenc – dla wielu miłośników muzyki filmowej to mistrzowie. Kompozytorzy z takim dorobkiem i takimi dziełami, że mało kto może im dorównać. Wydaje się zatem, że dzisiaj nie ma wirtuozów o identycznej wrażliwości, potrafiących wywoływać w widzu gamę uczuć, których utwory (funkcjonujące też poza ekranem, budujące dramaturgię) przeżywa się całym sobą. A jednak są! Wystarczy przesłuchać kilka soundtracków autorstwa Bartosza Chajdeckiego, aby przekonać się, że ten kompozytor to właściwy człowiek na właściwym miejscu. Już jego muzyka do biograficznych „Bogów” czy historycznego „Czas honoru” była dowodem na słuszność tego stwierdzenia. Dodajmy jeszcze dokonania między innymi w filmach „Mistrz”, „Święto ognia” czy „Różyczka 2" (ścieżka dźwiękowa z tego filmu w grudniu ukazała się w serwisach streamingowych), a nie będzie żadnych wątpliwości. Chajdecki to także mistrz! Jak to możliwe, że odnajduje się w odmiennych gatunkach filmowych, niemal za każdym razem tworząc melodie zapadające w pamięć? Jak wygląda jego praca? Między innymi o to zapytaliśmy Bartosza Chajdeckiego.

 -

Odwiedzin: 2193

Autor: adminLudzie kina

Komentarze: 1

Wywiad: Robert Gulaczyk – chłop jak malowany! - Ludzie kina

Kiedy na ekranie, nawet jako „animowany”, robi poważną minę, lepiej zejść mu z drogi. Ale, gdy prywatnie się uśmiecha, to od razu widać, że mamy do czynienia z niesamowicie otwartym, sympatycznym człowiekiem. To Robert Gulaczyk – chłopak z miasta Trzcianki, który trafił do barwnej wsi Lipce, aby kochać Jagnę na całego. Skąd się tam wziął? Jak to się stało i dlaczego? Przed Wami filmowy Antek Boryna z adaptacji „Chłopów” roku 2023!

 -

Odwiedzin: 8233

Autor: pjLudzie kina

Komentarze: 2

Bruce Lee – sukces i klątwa mistrza kung-fu - Ludzie kina

Bruce Lee. Ikona i legenda, którą nikomu przedstawiać nie trzeba. Nie ma na świecie człowieka (chyba że mieszka w głębokim buszu), który o nim nie słyszał. Na początku lat 90. zekranizowano biografię aktora w udanym filmie pt. „Smok: historia Bruce’a Lee” z doskonałą rolą Jasona Scotta… Lee (zbieżność nazwisk przypadkowa). A w roku 2019 jego nieśmiertelny duch ponownie mocno daje o sobie znać. Najpierw za sprawą opisywanego już na łamach portalu Altao.pl serialu pt. „Wojownik” i dzięki Quentinowi Tarantino, który to wprowadził postać mistrza kung-fu do swojego filmu „Pewnego razu w… Hollywood”.

 -

Odwiedzin: 5319

Autor: pjLudzie kina

Anton Yelchin – dlaczego tak wcześnie, dlaczego tak pechowo? - Ludzie kina

Nie był gwiazdą światowego formatu, bożyszczem nastolatek ani artystą wybitnym, ale zagrał kilka charakterystycznych ról, którymi udowodnił swój talent. Świat filmu był mu pisany. Mógł jeszcze stworzyć wiele kreacji, ale jego młode życie zostało brutalnie przerwane, i to w sposób dziwny, i straszny. Pochodzący z Rosji 27-letni Anton Yelchin został bowiem zmiażdżony przez własne auto!

Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.

© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.615

Akceptuję pliki cookies
W ramach naszego portalu stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym momencie zmiany ustawień dotyczących cookies. Jednocześnie informujemy, iż warunkiem koniecznym do prawidłowej pracy portalu Altao.pl jest włączenie obsługi plików cookies.

Rozumiem i akceptuję