Do Wobik przypływają również agenci pracujący dla wymienionej wyżej Kompanii Zatoki Hudsona. To blady niczym wampir, ubrany w czarny strój jak Zorro – Hamish Goames (walijski aktor Aneurin Barnard z kostiumowego w miniserialu BBC –„Wojna i Pokój”) i jego pomocnik – czytający wiersze, cywilizowany Indianin o imieniu Yvon (pasujący idealnie do tej postaci: Zahn McClarnon, pamiętacie go dobrze ze niezapomnianej roli w serialu „Fargo”). Panowie chodzą po osadzie i dopytują o swojego dawnego kolegę z branży. Zaginął, co ma zapewne związek z niedawnymi, tragicznymi wydarzeniami z sąsiedniej wioski.

 

W ośmiu, trwających po 50 minut odcinkach udało się jeszcze wcisnąć „królewskie córy”. To młode dziewczyny, które trafiają pod opiekę onieśmielającej siostry Sabrine. Zakonnica uczy je, w tym niewinną Delphine (Lily Sullivan) i podstępną Melissande (Tallulah Haddon), jak być „prawdziwymi kobietami” i przystosować się do małżeństwa. Wtedy serial niestety traci tempo. Trochę usypia, ale z drugiej strony intrygują sekrety, jakie ukrywają te młode niewiasty.

 

Kadr z serialu "Drwale" (źródło: materiały prasowe)

 

Kadr z serialu "Drwale" (źródło: materiały prasowe)

 

I tak dotarłem do „króla” małego ekranu, a więc Davida Thewlisa. Co ten Brytyjczyk tutaj wyrabia! Już w „Całkowitym zaćmieniu” i dramacie „Nadzy” (nagrodzony Złotą Palmą) pokazał aktorstwo przed wielkie A, choć młodzi widzowie znają go głównie z serii „Harry Potter”. W „Drwalach” jako Monsieur Claude Trepagny jest prawie tak samo nieobliczalny jak Varga z serialu „Fargo”. Kradnie każdą scenę. Wystarczy, że się odezwie, a inni raptem milkną. Ma w sobie coś z przerysowanego pirata Barbossy – szokuje ubiorem i kontrowersyjnym podejściem do religii, mieszka poza Wobik we własnej posiadłości z Indianką z plemienia Huronów i jest skłonny do „romantycznych” uniesień. Megaloman XVII wieku.

 

Kadr z serialu "Drwale" (źródło: materiały prasowe)

 

O dziwo – to jednak nie on przyciąga najbardziej w tej produkcji National Geographic, a starannie odwzorowany świat, który pulsuje przy samych korzeniach. Wciąga, przeraża (patrz: zwisające ze starego drzewa, witające przybywających osadników, zmasakrowane ciała Irokezów) i fascynuje. Wielka w tym zasługa operatorów kamery. Byłem kiedyś w Kanadzie. Co prawda na zachodzie, ale widziałem jej florę. Te lasy, które są tak rozległe i tak mroczne, że o zagubienie łatwo. Te Góry Skaliste przytłaczające swoją potęgą. W „Barkskins” też można poczuć dziewiczość i dzikość miejsc, które „wolałyby” pozostać na zawsze nietknięte przez ludzką rękę. Gdy Trepagny i Sel idą przez gęstą knieję, jest ona tak magicznie sfotografowana w dzień (prześwitujące przez liście promienie słoneczne), a nawet nocą (mgła i pochodnie w dłoni nadające złowieszczego klimatu), że aż dech zapiera. Pod względem wizualnym to serial bez wad. Rozmach przejawia się też w tym, że od podstaw zbudowaną całą, fikcyjną osadę!

 

Kadr z serialu "Drwale" (źródło: materiały prasowe)

 

Kadr z serialu "Drwale" (źródło: materiały prasowe)

 

Gorzej jest z elementami czysto fabularnymi. Cliffhangery nie przyprawiają o bardzo szybkie bicie serca. Nieco przeszkadza narracja rozbita na kilka wątków i kilkanaście postaci – trudno się skupić, kiedy trzecioplanowy jegomość nieoczekiwanie wyrasta na osobę istotną dla przebiegu wydarzeń, a ktoś inny podejmuje dziwne decyzje (mieli rację Sfilmowani). Ale nie są to na tyle duże minusy, aby ocenić „Drwali” nisko. To nadal kawał dobrej filmowej opowieści. Zobaczycie, jak łakomym kąskiem była dla Francuzów i Anglików (choć tych jest tutaj akurat garstka) kanadyjska kolonia, nowa Ziemia Obiecana. A także, jak zachowywali się jezuiccy kapłani, chcący nawracać rdzenną ludność.

 

Ocena: 6,5/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję