"Dzień, w którym znalazłem w śmieciach dziewczynę" – niepokojąca przyszłość! - Artykuły o filmach

Malkontenci nadal będą marudzić. Ale jakże to! Za marne grosze nie da się pokazać wizji futurystycznego albo postapokaliptycznego świata. My jednak uważamy, że się da. Wystarczy tylko mieć w głowie to, co miał Szulkin. Wtedy można wykreować rzeczywistość w taki sposób, że wielkie pieniądze nie będą potrzebne. W zaliczanym to tetralogii „O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji” (wcześniej były to: „Golem” i Wojna światów – następne stulecie”, a później „Ga, ga. Chwała bohaterom”) atmosfera była tak „gęsta”, że można było ją kroić potężnym tasakiem. Film hipnotyzował także stroną wizualną, szczególnie neonami i niebieskimi światłami oraz przekonywał niedowiarków nagrodzoną w Brązowymi Lwami scenografią. Autor poruszał pod płaszczykiem gatunku sci-fi poważne tematy: dekadencję, izolację, rolę dawnych piśmienniczych artefaktów, a nawet, co słusznie zauważył po latach Michał Sowiński – krytykę współczesnego kapitalizmu.

 

Kadr z filmu "O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji" (materiały prasowe)

 

W kolejnych dekadach nastąpiła posucha. Ze święcą w ręku było poszukiwać żywych, polskich filmów fantastyczno-naukowych z domieszką psychologii czy społecznych rozmyślań. Dopiero w 2017 roku pojawił się obraz, który przyciągał klimatem. Co prawda, nie była to opowieść o tym, jak po wojnie jądrowej ośmiuset ludzi oczekiwało w betonowej budowli na ratunek, ale reżyser Bodo Kox potrafił „wykorzystać” Piotra Polaka, zanim ten został prezesem „Kropliczanki”. Utalentowany aktor wcielił się bowiem w tytułowego „Człowieka z magicznym pudełkiem”. Mógł „podróżować w czasie” za pomocą starego odbiornika radiowego, a widz przyglądał się nie tylko futurystycznej Warszawie roku 2030.

 

Kadr z filmu "Człowiek z magicznym pudełkiem" (materiały prasowe)

 

Polscy twórcy filmów sci-fi lubią chyba długie tytuły, czego przykładem jest „Dzień, w którym znalazłem w śmieciach dziewczynę”. To dzieło w reżyserii mało znanego aktora – Michała Krzywickiego. Ten urodzony w 1989 roku chłopak udowodnił, że ograniczony budżet nie stanowi przeszkody, aby prezentować ciekawe pomysły i rozwijać czystą pasję. Kilka lat temu zaprezentował przecież thriller pt. „Diversion End”, czyli historię silnej, męskiej przyjaźni drobnego złodziejaszka i policjanta, wystawionej na próbę przez jedną kobietę.

 

A 24 czerwca zaprosi widzów od odkrywania ciepła w zimnym świecie (jak zareklamował film jeden z krytyków). „Dzień, w którym znalazłem w śmieciach dziewczynę” ma prosty koncept, lecz i tak świat przedstawiony i muzyka są w nim podobno bardziej niż zadowalające. Ktoś inny stwierdził, że to „»300 mil do nieba« w wersji sci-fi”. Brzmi co najmniej intrygująco!

 

Dobrze, że są tacy dystrybutorzy, jak Velvet Spoon czy Kino Świat. Dzięki owym firmom, fani fantastyki mają dostęp do projektów rodzimego podwórka, które próbują wypełnić lukę między sztampowymi komediami romantycznymi, a Vegą i kinem historycznych pieśni, rozliczeń z przeszłością itp.. Film Krzywickiego to jeden z pierwszych polskich obrazów science fiction w XXI wieku, który w fascynujący sposób łączący niepokojącą wizję przyszłości z inspiracjami... „Łowcą androidów” (!). Pokazano go w Konkursie Filmów Mikrobudżetowych w Gdyni i od tamtej chwili znalazł się w selekcji wielu festiwali filmowych w Polsce i na świecie (m.in. chodzi o Warszawski Festiwal Filmowy, Camerimage Festival, paryski L'Europe autour de l'Europe czy Raindance - największy festiwal kina niezależnego w Wielkiej Brytanii), a ostatnio także w Konkursie Pełnometrażowych Debiutów Fabularnych 41. Koszalińskiego Festiwalu Debiutów Filmowych Młodzi i Film, który odbędzie się w dniach 6-11.06!

 

O czym jest ten film?

 

W obsadzie zobaczymy między innymi samego Michała Krzywickiego, Dagmarę Brodziak, popularnego aktora drugiego planu Marka Kalitę, charakterystycznego muzyka Marka Dyjaka i Philippe'a Tłokińskiego (znanego z „Kuriera”).

 

Kadr z filmu "Dzień, w którym znalazłem w śmieciach dziewczynę" (materiały prasowe)

 

Akcja dzieje się w roku 2026 roku. Osoby skazane za ciężkie przestępstwa poddaje się automacji. Goli im się głowy, a na szyjach zapina obroże, które regularnie wstrzykują do organizmu odurzającą substancję otępiającą zmysły. Więźniowie bezpowrotnie tracą wszystkie wspomnienia, a następnie są poddawani szkoleniom do prac nie wymagających zaangażowania intelektualnego. Zautomatyzowane w ten sposób jednostki państwo wykorzystuje niewolniczo do prac społecznych lub wypożycza prywatnym przedsiębiorcom za opłatą.

 

Tymczasem były aktywista na znak protestu ogłasza swoje samobójstwo, które zamierza popełnić na żywo w internecie, w Sylwestra. Chce tym samym w ostateczny sposób przeciwstawić się wprowadzonemu w Polsce reżimowi. Dzień wcześniej znajduje w śmieciach porzuconą niewolnicę, co powstrzymuje go przed zakończeniem swojego życia i uwalnia lawinę nieprzewidzianych zdarzeń. (źródło: opis dystrybutora)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję