Bartłomiej Topa – Od Zenka do Twardziela - Ludzie kina

A jednak można. Można udowodnić wszystkim naokoło, że zerwanie z dawnym wizerunkiem to misja wykonalna. Wystarczy mieć odrobinę szczęścia, pomocną dłoń utalentowanego reżysera o nazwisku Smarzowski oraz ukrytą, czekającą na przebudzenie charyzmę. I nikt teraz nie stwierdzi, że Bartek Topa nie nadaje się do grania pierwszoplanowych „mocnych” fizycznie i psychicznie postaci. Szczególnie po takich filmach jak: policyjna „Drogówka”, wojenna „Karbala” (więcej w recenzji) i sensacyjna serialowa „Wataha” (w mundurze mu do twarzy).

 

Topa jest na topie od kilku lat. Doceniany, chwalony przez kinową publikę i krytyków próbuje swoich sił i w dramatach, i komediach (np. „Król życia”, gdzie partneruje Robertowi Więckiewiczowi). To ciekawy, dobry aktor. Z roli na rolę coraz lepszy (choć niektórzy uważają, że grywa zawsze na jednym biegu, bez wychodzenia poza schemat), otrzymuje sporo filmowych propozycji. Zajrzyjmy za kulisy jego drogi do kariery.

 

Bohater niniejszego artykułu przyszedł na świat w maju roku 1967 w Nowym Targu. Aktorem został jakby z przypadku, aby zaimponować dziewczynie. Tak, to nie żarty. Udał się do Szkoły Filmowej w Łodzi. A przecież, kiedy dorastał, miał całkiem inne plany. Chciał leczyć zwierzęta. Uczęszczał do Technikum Weterynaryjnego, a nawet podjął studia w tym kierunku. Aktorstwo jednak na tyle go zainteresowało i wciągnęło, że nie dość, że w 1991 roku łódzką uczelnię ukończył, to jeszcze za dyplomowe role w sztuce Szekspira „Ryszard III” otrzymał wyróżnienie na IX Ogólnopolskim Przedstawieniu Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych.

 

Na ekranie zadebiutował w trakcie studiów w obrazie pt. „Zakład” (1990), gdzie akcja działa się w zakładzie poprawczym. Później występował m.in. „Listopadzie” (1992) i  „Pożegnaniu z Marią” (1993) oraz w „Trzech kolorach. Białym” – ważnym filmie Krzysztofa Kieślowskiego. Współpracował też z innymi uzdolnionymi twórcami, z Dorotą Kędzierzawską na planie słynnych „Wron”, Krzysztofem Langiem w „Prowokatorze” czy wreszcie z samym Władysławem Pasikowskim, który obsadził go w „Demonach wojny wg Goi” (1998). W tych powyższych tytułach pokazał, że nawet z epizodu lub drugoplanowej rólki potrafi wykrzesać wiele.

 

Od momentu, gdy związał się z serialem Telewizji Polskiej pt. „Złotopolscy” (grał tam od 1999 do 2006 roku), jego życie się zmieniło. Z jednej strony Zenek Pereszczako pomógł mu na początku w popularności, ale z drugiej przeszkadzał w zaistnieniu w nowym repertuarze. Oczywiście Bartłomiej Topa zagrał u Piotra Wereśniaka w „Stacji” (2001) i komedii „Zróbmy sobie wnuka” (2003), ale nadal dla większości widzów był po prostu Zenkiem.

 

Dopiero przyjaciel Wojciech Smarzowski przyczynił się do tego, że Topa wszedł w „nową erę”. Już w 2001 roku w przedstawieniu pt. „Kuracja” pokazał klasę jako Majer – naukowiec, który padł ofiarą własnego eksperymentu. Zdobył Grand Prix dla Najlepszego Aktora na Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru TV „Dwa Teatry” w Sopocie. Dalej były filmy. I to świetne filmy. Zaczynając od „Wesela” (2004), gdzie wcielał się w pana młodego, aż po mroczny „Dom zły” (2009) i „Drogówkę” (2013). W tych ostatnich przeistoczył się w stróża prawa. W „Domu złym” mierzył się z „systemem”. W dość brutalnej „Drogówce” szukał dowodów, aby oczyścić się z zarzutu morderstwa kolegi z pracy.

 

Co warto jeszcze wiedzieć o aktorze? Otarł się także o dubbing. Podkładał głos m.in. w „Czarownicy” i „Alicji w krainie czarów”. Założył firmę producencką Film It. Brał udział w prowokacyjnej kampanii społecznej fundacji Synapsis, która miała zwrócić uwagę na problemy ludzi chorych na autyzm. W internecie pojawiły się filmiki, na których Bartłomiej Topa dziwnie się zachowywał, chwiał się, mówił do siebie. Sporo osób nabrało się, myśląc, że aktor nadużywa alkoholu, a nawet nie stroni od narkotyków.

 

Był żonaty z  malarką Agatą Rogalską (siostra słynnej dziennikarki Marzeny Rogalskiej), z którą ma syna Antoniego. Drugi syn Kajetan zmarł jako siedmiomiesięczne dziecko (miał rzadką wadę serca). To był cios i Topa po dziś dzień próbuje w pełni podnieść się po tak wielkiej traumie.

 

Czym nas zaskoczy w filmowej przyszłości? Kolejnymi rolami twardzieli, a może kreacją jakiejś złożonej postaci z pogłębioną psychologią? Czas pokaże. Należy więc życzyć samych sukcesów i trafnych wyborów scenariuszy.

 

Całą dotychczasową filmografię można znaleźć na portalu Filmweb:

http://www.filmweb.pl/person/Bart%C5%82omiej+Topa-2864

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję