"W głębi lasu" – Coben na polskiej ziemi - Seriale - Strona 2

Trzeba mieć na uwadze, że „W głębi lasu” to nie krwawy thriller, gdzie trup pada gęsto, a intryga wciąga bezgranicznie. Wiadomo – Coben na polskiej czy nawet amerykańskiej ziemi nie jest Thomasem Harrisem, który szokuje (anty)bohaterem o kanibalistycznych skłonnościach. Dostaliśmy ot typowy, poprawny realizacyjnie kryminał, w którym większość puzzli się układa, gdzie fabuła jakoś płynie, a do ekranu przykuwają aktorzy. Tak. To oni są przecież najważniejsi w takim gatunku filmowym. Grzegorz Damięcki („Podatek od miłości”, „Wataha”) mi tutaj nie pasuje, ale reszta obsady jest dobrana dobrze. Ale co z tym Damięckim? On potrafi uwodzić, więc w komedii romantycznej jak najbardziej wypada wiarygodnie. Tutaj czasem wygląda tak, jakby nadal pragnął przede wszystkim… uwodzić. Tomasz Raczek słusznie zauważy, że zamiast emanować magnetyzmem rozchwianego emocjonalnie faceta po przejściach, Grzegorz lekko uśmiecha się w kierunku obiektywu kamery. Do tego jest (chyba, że moje oczy źle ujrzały) mało podobny do nastoletniego Pawła. I o dziwo, to właśnie Hubert Miłkowski (epizod w „Dywizjon 303. Historia prawdziwa”) gra ciekawiej. Zdolny młodzieniec. Naturalny. Kreuje swoją postać w sposób niewymuszony – zjednuje sympatię widza już w pierwszej scenie. Jemu kibicowałem. Starszemu Kopińskiemu średnio. Do roli Laury Goldsztajn (przyjaciółka Pawła) nie mam żadnych zastrzeżeń. Młoda Wiktoria Filus („Reakcja łańcuchowa”) pokazuje Laurę początkowo pewną siebie, a później zahukaną i przestraszoną. Agnieszka Grochowska („Obce niebo”, „W ciemności”) to już inny „kaliber”. Wykładowczyni na wyższej uczelni, z tym swoim nisko brzmiącym głosem, jest niczym kobieta femme fatale z kina noir. Przesada? Może trochę. Jednak co poradzę na to, że tak bardzo, od dawna, lubię Agnieszkę.

Kadr z serialu "W głębi lasu" (źródło: Netflix)

Na drugim i trzecim planie plejada znakomitej śmietanki aktorskiej: Jacek Koman („Australia”) jako ojciec Laury, opiekun obozu; Ewa Skibińska („Matka Teresa od Kotów”), czyli matka Pawła i Dorota Kolak („Chce się żyć”) - jego szefowa w dojrzałym życiu zawodowym. Zobaczymy też Izabelę Dąbrowską, która nie tylko ma talent kabaretowy („Ucho prezesa”), ale i nieraz udowodniła, że i w poważniejszym repertuarze gra bez fałszywej nuty. A w gliniarzy wcielili się m.in.: Arkadiusz Jakubik, Adam Ferency i Piotr Głowacki, który jest tak szczupły, że niemal nie do rozpoznania (ma to bezpośredni związek z filmem „Mistrz”, przedstawiającego losy legendarnego boksera wywiezionego do Auschwitz). Nie przeszkadza, że część z tych powyżej wymienionych aktorów dostaje za mało czasu na ekranie. Bardziej irytuje to, że nie zawsze słychać, co mówią. Ot, wieczna przypadłość polskich filmów i seriali. I co z tego, że to oryginalna produkcja Netflixa, jak trzeba naciskać przycisk głośności na pilocie.

„W głębi lasu” nie przejdzie do historii jako dzieło na miarę np. amerykańskiego „Detektywa”. Nie ta liga pisania scenariusza, nie to mistrzostwo w w opowiadaniu kryminału tak, aby ciągle trzymać w napięciu (niekoniecznie cliffhangerami) i zachęcać do rozwiązania zagadki. Gdyby tak przeniósł go na ekran ktoś jedną mocną ręką, reżyser, który już ma na koncie udane sensacyjne kinowe obrazy, to może całość byłaby czymś zdecydowanie więcej aniżeli dość solidnym serialem gatunkowym. Wojtek Smarzowski, Władysław Pasikowski, a nawet… młody Patryk Wega z czasów pierwszego „Pitbulla”. Ale wiecie, kogo widziałbym na stołku reżyserskim czy też w roli showrunnera? Krzysztofa Krauze. Niestety, twórca znakomitego „Długu”, zmarł w 2014 roku.