GieHa (931 pkt)Strona WWW Autora304
602 min.
Recenzje gier
GieHa (931 pkt)
27 dni temu
2019-11-12 16:40:22
Dziełko polskiego studia Illusion Ray rozpoczyna się (pomijając bardzo mroczny, początkowy teaser) „lśnieniową” narracją. Nasz protagonista, wraz z ciężarną małżonką, przemierza samochodem amerykańskie drogi i pokonuje kręte, górskie, zalesione szlaki, by ostatecznie dotrzeć do gospodarstwa, odziedziczonego po krewnej. Warto dodać, iż akcja gry dzieje się połowicznie w latach siedemdziesiątych XX w., tak więc gracz spodziewać się może nadciągnięcia standardowego horror trope'u – czyli zupełnego („bezkomórkowego”) odseparowania od świata zewnętrznego...
Screen z gry "The Beast Inside" (źródło: rozgrywka własna)
Fabułę „The Beast Inside” przyjdzie nam poznawać za pomocą dwóch linii fabularnych, po których poruszać się będziemy w uporządkowany, „rozdziałowy” sposób. Pierwsza to, wspomniana już wyżej, bardziej detektywistyczna przygoda naszego głównego bohatera – poprzez odnajdywanie licznych przedmiotów i miejsc, przesiąkniętych (nieraz dosłownie) niepokojącymi siłami, będziemy rzucać coraz więcej światła na wydarzenia z przeszłości, mające realny wpływ na formalnie teraźniejsze nam czasy.
Czuję, że nie będę oryginalny twierdząc, iż to właśnie retrospekcyjna połowa opowieści, ubrana w XIX-wieczny ton penny dreadful, jest najmocniejszym punktem gry. Wcielać się w niej będziemy w postać Nicolasa – pierwszego spadkobiercy wspominanych włości. Podczas naszej samotnej drogi przez „wiktoriańskie” ciemności, musimy ustawicznie pilnować stanu posiadania ilości zapałek (którymi tymczasowo możemy oświetlić sobie drogę lub podpalić świece) oraz nafty do naszej stylowej lampy, która nadaje klimat każdej opowieści tego typu. Wszystko po to, by skrawek po skrawku, odkrywać pośród murów domostwa rodzinne tajemnice, pogrzebane lata temu przez tyrańskiego ojca. Najgorsze, iż to prawdopodobnie za ich przeklętą sprawą, prześladować nas będą koszmarne monstra, które uwiły sobie w tym miejscu cieplutkie gniazdko.
Screen z gry "The Beast Inside" (źródło: rozgrywka własna)
Przyznam się od razu, że gdy zestawiam ze sobą powyższe „połówki”, to o ile ta mroczniejsza jest niemalże idealna (podkreślam: „niemalże”), ta przygodowa posiada w sobie dość sporo niedorzeczności. Logiczne myślenie gracza doczepić się może do tego, czemu Adam (główna postać z XX w.) już po samym znalezieniu zakrwawionych ubrań na terenie posesji, nie wsiądzie ze swą kobietą do samochodu, by odwiedzić najbliższy posterunek policji. Wiem, że nie ma to większego wpływu na samą rozgrywkę, ale czuję się w obowiązku zwrócić na to uwagę. Nie podobał mi się także pomysł z używaniem lokalizatora kwantowego. Sama obecność tego urządzenia i namierzania „duchowych” cząsteczek z innego wymiaru bardzo wyrzucała mnie z klimatu fabuły.
Na duży plus zasługuje natomiast jakość wykonania oraz różnorodność łamigłówek - są dość wymagające, ale nie frustrujące, a każda z nich ma swój koloryt - od enigmy po „kod da Vinci”. Fajnie też działa tu interakcja z otoczeniem: w bardzo naturalny sposób, za pomocą myszki, możemy podnosić paczki, przesuwać meble, otwierać szafki czy zrzucać książki. Wszelakie opisy „znajdziek” są dobrze sklecone, a ponieważ wiele z nich jest obecnych na obu osiach czasu, daje to intrygujący sznyt w postępie gry.
Screen z gry "The Beast Inside" (źródło: rozgrywka własna)
Nie podoba mi się zbytnio system QTE, jak prawie wszystkie sekwencje akcji. Bardzo to wszystko jest nieintuicyjne, kliknięcia myszy nijak się miały do wydarzeń na ekranie (nie zawsze, ale odczuwałem to dość często), a FPS-owy tryb jest zrobiony bardzo topornie i najzwyczajniej w świecie nie pasuje mi do suspensu, którym twórcy „oblekli” resztę rozgrywki. Bardzo pasowałby tu system znany nam z „Outlasta” - przynajmniej w tym „straszącym odłamie” historii.
Audio-video stoi na bardzo wysokim poziomie – rzecz jasna biorąc pod uwagę budżet, jakim Illusion Ray dysponowało. Świetna gra światłem/cieniem, bardzo plastyczne wzory pomieszczeń (zwłaszcza podczas wędrówki Nicolasa po niektórych miejscach, jak żywo wyczuwałem vibe, na zawsze nieodżałowanego, „Silent Hills”), pełnowartościowe efekty pogodowe – a to wszystko okraszone fantastycznym udźwiękowieniem, które doskonale się wkomponowuje w każdy moment naszej ośmiogodzinnej rozgrywki (czyt. dźwięk gwałtownie otwartego okna na wyższym piętrze, wyrywa nas z napięcia, powodowanego przez piekielny szum plamy dźwiękowej i tykanie zegara, które „zacieśniały się” na naszym słuchu, niczym pętla na szyi wisielca).
Screen z gry "The Beast Inside" (źródło: rozgrywka własna)
„The Beast Inside” mogę z czystym sumieniem polecić każdemu fanowi horroru. Gra jest pod wieloma względami naprawdę wyjątkowa, a wasze serca zadrżą w trwodze niejednokrotnie. Jednakże mam nieodparte wrażenie, że developerzy na pewnych etapach produkcji nieco błądzili i decydowali się wówczas iść na skróty, za pomocą wytartych schematów, które niezbyt „kleją się” z nastrojem budowanym przy początkach perypetii Nicolasa i Adama. To przeświadczenie nie obrzydziło mi tragicznie zabawy, ale nieustannie odczuwać będę wobec niej pewien niedosyt – czy też mały głód… Nieustanny głód...
Ocena: 8/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
*Autor recenzji publikuje też na portalu Filmweb.pl pod nickiem _GsHock_
Galeria zdjęć - "The Beast Inside" – Każda potwora znajdzie swego amatora
Więcej artykułów od autora GieHa
DC Universe pisze swoją współczesną historię w sposób bardzo koślawy. Ciemna strona komiksowego duopolu przypominała już w pewnym momencie groteskową maszkarę - na wzór „atrakcji” ze zbiorników klonujących w „Alien: Resurrection” - która w domyśle miała stać się zapewne bardzo opłacalną kopią pomysłu Marvela. Nielogiczny i pretensjonalny „Suicide Squad”, czy krzykliw
Gra małego studia Punch Punk Games stawia mnie, jako gracza, w rozterce. Od dłuższego czasu nie widziałem point & clicka z taką klimatyczną oprawą czy udźwiękowieniem i jednocześnie banalną, niekiedy do granic możliwości, króciutką rozgrywką.
Poniższe słowa, pisane są ze swoistego „poczucia obowiązku”. Mam na względzie, iż opisuję tytuł, który swą premierę miał przeszło 3 lata temu – jednak odnoszę wrażenie, że odkryło go wciąż niewystarczająco wielu pasjonatów ambitnych przygodówek. Sam zapoznałem się z nim przecież niedawno (poleciła go bliska osoba) i chociaż nie zrobił na mnie aż tak ogromnego wrażenia
„Resident Evil 2” to nie jest gra – to pojęcie. Pojęcie, które zostało stworzone w 1998 roku przez Shinji Mikamiego i Capcom. W owym pojęciu zawarto najczystszą genetycznie odpowiedź na pytania o gatunek survival horror w wirtualnej rozrywce.
CD PROJEKT RED jaki jest, każdy widzi. Firma przeszła już wcześniej do naszej rodzimej historii, gdy w latach dziewięćdziesiątych (jeszcze jako CD PROJEKT) okazała się pierwszą, która tworzyła polskie „oprzyrządowania” do zagranicznych gier (pudełka, instrukcje) oraz pierwszą, która zrealizowała pełnoprawną polską lokalizację zewnętrznego tytułu (gra „Baldur’s Gate” -
Teraz czytane artykuły
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
24 maja 2019 roku około 23:00 na polskim niebie były widoczne dziwne światła poruszające się w linii prostej. Było ich 60 i leciały jedna za drugą, tworząc niesamowite zjawisko. Czy to było UFO?
Niskobudżetowy, neonowy horror „Ekstaza” czy obyczajowy dramat „Mój piękny syn” to tytuły niedawnych filmów, gdzie realistycznie ukazano bohaterów i ich narkotyczne opętanie. Zarówno młoda, pewna siebie malarka, jak i nastolatek z dobrego domu wkroczyli świat twardych używek, przez które stoczyli się na same dno. Mocne role. Mocne kino. Powstałe w ramach przestrogi i
Mój poprzedni artykuł, gdzie zaprezentowałam ponad 20 swoich wierszy haiku, przeczytało kilkaset osób. Cieszy mnie, że aż tylu. Dzięki nim mam natchnienie i kontynuuję moją bardzo osobistą twórczość w jakże pięknej, wywodzącej się z Japonii z okresu Edo, formie poetyckiej. I znów pragnę się nią podzielić. Mam nadzieję, że i tym razem wielu miłośników tego typu poezji
Najważniejszy organ naszego ciała, który nadal nie jest dokładnie zbadany. Jakie skrywa tajemnice? Było już o hipnozie i zaburzeniach sennych. Teraz spróbujemy zagłębić się w zakamarki ludzkiego umysłu.
Machu Picchu od lipca 2007 roku zalicza się do nowych siedmiu cudów świata. Położone w peruwiańskich Andach miasto Inków, pomimo przeprowadzanych tam badań naukowych, wciąż kryje w sobie mnóstwo niewyjaśnionych tajemnic.
W związku z premierą „Irlandczyka” Martina Scorsese, ułożyliśmy listę Top 10 najlepszych produkcji gangsterskich, jakie do tej pory powstały. Jakie tytuły trafiły na podium? „Dawno temu w Ameryce”, „Ojciec chrzestny?”, a może „Kasyno”? Tak. Wiemy, że to lista dość subiektywna, więc prosimy o Wasze typy i Wasze zestawienia tych filmów. To dzieła, które w jakiś sposób w
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
Wydawało się, że wszystko, co wychodzi spod ręki Elona Muska jest bez wad. I tak było, aż do niedawnej prezentacji nowej Tesli na targach w kalifornijskim mieście Hawtthorne. Gdy potężny elektryczny Cybertruck wjechał na scenę, nic jeszcze nie zapowiadało poważnej wpadki. Jedynie część widzów mogła kręcić nosami, że nowe „dziecko” Muska to kanciasty, pięciokątny brzyd
Witamy serdecznie na stronach portalu kulturalnego Altao.pl.
Pochodzi z Poznania. I ma zdolności będące jednocześnie ogromną pasję. Darek Roszyk jest bowiem masażystą. Jako Masu-Masu zaczął pomagać ludziom i ich kręgosłupom. Jedna z jego zadowolonych klientek napisała, że „ma ręce, które leczą i ciało, i duszę!”. Nawet sama rozmowa z tym pozytywnym jegomościem, jak się przekonaliśmy, jest bardzo relaksująca i odstresowująca.
Czy w mitach i legendach o wampirach tkwi małe ziarno prawdy? Czy istnieją medyczne wyjaśnienia tego fenomenu? Zanim zdecydujecie się na lekturę tego artykułu, zaopatrzcie się w kołek, czosnek i krzyż. Mogą się przydać.
On – dziennikarz i fotoreporter. Ona – nauczycielka matematyki w szkole podstawowej. Przemek i Kinga. Para, którą poza miłością do siebie i swego synka Maksymiliana, łączy też zamiłowanie do wspólnej pasji. A jest nią podróżowanie. I to w miejsca takie, które nie zawsze znajdziecie w przewodnikach. W myśl stwierdzenia „cudze chwalicie, swojego nie znacie”, pokazują, j
Dubbing w Polsce powszechnie uważany jest za odpowiedni wyłącznie w filmach animowanych, w ostateczności nadający się do aktorskich produkcji familijnych – czy to kinowych, czy emitowanych na kanałach typu Disney Channel lub Nickelodeon. Opinia ta, kreowana przez młodych ludzi, jest dość krzywdząca, ponieważ polski dubbing do produkcji aktorskich nierzadko stoi na zna
Polska od wielu lat próbuje wdrożyć plany budowy elektrowni jądrowej. Często czynnikiem odrzucającym pomysł jest bezpieczeństwo. Czy elektrownia jądrowa może być niebezpieczna? Boimy się tego, czego nie znamy – zatem spójrzmy na temat z naukowego punktu widzenia.
Kilkanaście tysięcy lat temu na Ziemi istniały lądy i miasta, które dziś znajdują się w głębinach morskich. Jednym z zatopionych kontynentów jest Lemuria, zwana też Mu. W niniejszym artykule przedstawię dowody na poparcie teorii istnienia w przeszłości ogromnego kontynentu na Oceanie Spokojnym.
W starożytnej Grecji, wierząc w przekazy ludzi żyjących tam, aż roiło się od różnych istot, których próżno szukać w czasach teraźniejszych. Mitologia grecka jest jedną z najlepiej zachowanych na świecie, dlatego opisy starożytnych są bardzo dokładne, przejrzyste i trudno podejrzewać, by twórcy cywilizacji greckiej po prostu zmyślili opowieści o dawniej żyjących bestia
Nowości
10 grudnia 2019 roku Olga Tokarczuk odbiera w Sztokholmie Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury „za wyobraźnię narracyjną, która z encyklopedyczną pasją reprezentuje przekraczanie granic jako formę życia”. Ten opis idealnie odwzorowuje to, co autorka prezentuje w swojej twórczości. Postanowiłem na własnej skórze przekonać się, na czym polega fenomen Tokarczuk, sięgają
On – dziennikarz i fotoreporter. Ona – nauczycielka matematyki w szkole podstawowej. Przemek i Kinga. Para, którą poza miłością do siebie i swego synka Maksymiliana, łączy też zamiłowanie do wspólnej pasji. A jest nią podróżowanie. I to w miejsca takie, które nie zawsze znajdziecie w przewodnikach. W myśl stwierdzenia „cudze chwalicie, swojego nie znacie”, pokazują, j
„Nazywam się Bond, James Bond” – powie już ostatni (na pewno?), piąty raz Daniel Craig w filmie „No Time To Die”. Wcześniej ukazał się plakat i 14-sekundowy teaser oczekiwanej produkcji, a 4 grudnia wjechał w impetem zwiastun. I kurczę musimy przyznać, że robi wrażenie, klimat bije z ekranu, a Craig znowu udowadnia, że świetny z niego agent. „Nie czas umierać” wyreżys
Co się stanie, gdy swoje siły połączą Believe, czyli polski zespół grający rock progresywny oraz brytyjski wokalista Jinian Wilde z grupy David Cross Band? Tylko jedno! Powstanie wtedy piękna, wpadająca w ucho, pełna melancholii i pozytywnej energii piosenka - idealny prezent na święta dla wrażliwych słuchaczy i fanów Believe. Autorem mądrego, podnoszącego na duchu te
Artykuły z tej samej kategorii
Poniższe słowa, pisane są ze swoistego „poczucia obowiązku”. Mam na względzie, iż opisuję tytuł, który swą premierę miał przeszło 3 lata temu – jednak odnoszę wrażenie, że odkryło go wciąż niewystarczająco wielu pasjonatów ambitnych przygodówek. Sam zapoznałem się z nim przecież niedawno (poleciła go bliska osoba) i chociaż nie zrobił na mnie aż tak ogromnego wrażenia
Gra małego studia Punch Punk Games stawia mnie, jako gracza, w rozterce. Od dłuższego czasu nie widziałem point & clicka z taką klimatyczną oprawą czy udźwiękowieniem i jednocześnie banalną, niekiedy do granic możliwości, króciutką rozgrywką.
„Resident Evil 2” to nie jest gra – to pojęcie. Pojęcie, które zostało stworzone w 1998 roku przez Shinji Mikamiego i Capcom. W owym pojęciu zawarto najczystszą genetycznie odpowiedź na pytania o gatunek survival horror w wirtualnej rozrywce.
Ze „średniakami” rynku gier wideo sprawa zawsze jest skomplikowana. Nie mogą one zostać wydane w tempie „ekspresowym”, bo charakteryzują się na ogół dużo większą złożonością niż te mniejsze produkty indie. Jednocześnie nie stoją za nimi wagony pieniędzy, które pozwalają na kilkuletni nawet developing gry (plus: kampanie reklamowe, prezentacje na Expo, etc.) - jak w pr
Jeżeli komuś (podobnie jak mi) przypadł do gustu tytuł „Valiant Hearts: The Great War” to polskie studio Juggler Games ma dla was dobrą wiadomość, ponieważ swój debiut postanowiło zaznaczyć stworzeniem „My Memory of Us” – dziełka z całą pewnością zainspirowanego produkcją spod szyldu Ubisoft Montpellier.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.414