(Altao.pl) Na planie „Anihilacji” poznałeś Natalie Portman. Czy z tak sławną aktorką łatwo nawiązać nić porozumienia? Jak ją wspominasz?

 

JJ: Jak najbardziej. Wspomnę, że jestem weganinem, a Natalie jest tak samo weganką, także mieliśmy wspólny temat do rozmowy. Mieliśmy też w zasadzie tę samą dietę na planie filmowym. Bardzo się natomiast zakolegowałem z jej koleżanką – Giną Rodriguez, która mieszkało niedaleko mnie, jak kręciliśmy „Anihilację”. Razem trenowaliśmy na siłowni, a nawet pokazywałem jej Londyn. Co ciekawe, do Natalie Portman mam numer telefonu, bo poprosiła mnie, abym jej wyświadczył przysługę. Jej mąż przylatywał bowiem do Londynu. A że bardzo interesował się boksem, to miałem mu dać kontakt do mojego trenera boksu.

 

Jacek Jagódka na planie "Anihilacji" (fot. archiwum prywatne/Facebook)

 

(Altao.pl) Pozostańmy jeszcze w sferze aktorów. Poza Portman i Skarsgardem, miałeś styczność z innymi gwiazdami, chociażby z Samuelem L. Jacksonem, Christophem Waltzem, Danielem Craigiem, Mattem Damonem, Henry Cavillem, Gal Gadot i Nicole Kidman. Którą z tych osób polubiłeś najbardziej i z którą chciałbyś pracować powtórnie?

 

JJ: Pamiętam mój pierwszy dzień w pracy. Siadłem w tym całym makijażu, z peruką na głowie. Odwróciłem się w prawo. Patrzę, a tam Samuel L. Jackson koło mnie siedzi! Świetne uczucie, tym bardziej że pamiętałem filmy z tą legendą aktorstwa, a teraz gramy w tym samym projekcie. To bardzo doświadczony, rewelacyjny aktor.

 

To jest inny świat. Aktorzy zawsze przylatują ze swoim całym entourage – pięcioma czy sześcioma osobami opiekującymi się nimi. Mają makijażystkę, osobę od kostiumów, asystentkę, ochroniarza, dietetyka, czasem szefów kuchni i opiekunkę dla dzieci. Ciężko się do nich dostać, aczkolwiek na planie przede wszystkim starałem się zająć pracą, odizolowując się od spraw rodzinnych.

 

Ze wszystkimi z wymienionych wyżej, profesjonalnymi aktorami mam dobre wspomnienia. Fajnie pracowało mi się właśnie z Samuelem L. Jacksonem oraz Gal Gadot, z którymi zrobiłem trzy albo cztery projekty. Nicole Kidman niosłem na plecach, a z Henrym Cavillem współpracowałem dwa razy, podobnie jak z Mattem Damonem. Wiadomo, że jak dłużej się spędzi czas nad danym projektem, to człowiek zżyje się z tymi gwiazdami. Zaczynają się otwierać i zadają różne pytania. Ale jak wpadam na plan tylko na tydzień lub dwa tygodnie, to trudno wtedy, mając wiele do zrobienia, mieć okazję do lepszego ich poznania i dłuższej rozmowy.

 

(Altao.pl) Swoimi sukcesami chwalisz się w mediach społecznościowych. Ale wchodząc na Instagrama albo Facebooka dowiadujemy się, że kaskaderskie popisy to nie są jedyne zajęcia, którym poświęcasz sporo czasu. Przeglądając zdjęcia, zauważymy bowiem Jacka Jagódkę w stroju kucharza. Skąd taka pasja do gotowania? Czy gustujesz tylko w potrawach wegańskich, czy mięsne dania również potrafisz przyrządzać?

 

JJ: Jestem weganinem już od ośmiu lat i w zasadzie gotuje tylko takie dania. Moi znajomi o tym wiedzą, dlatego jak wychodzę gdzieś na urodziny, to zawsze wybieramy restauracje, które mają opcje wegańskie. Często zapraszam znajomych też do siebie do domu, gdzie częstuje ich wegańskimi daniami. Nigdy nie mogą wyjść z podziwu, jakie to jest smaczne jedzenie. (śmiech) Tak bardzo, że nie brakuje im mięsa, które w dzisiejszych czasach zastępowane jest wyrobami roślinnymi. Takie dania są dużo lepsze dla środowiska, nie rani się bowiem zwierząt i nie robi się im nic złego. Wydaje się mi się, że powoli zbliżamy się w tym kierunku. W Polsce ten temat też staje się coraz bardziej popularny.

 

Jacek Jagódka jako kucharz (fot. archiwum prywatne/Facebook)

 

Byłem nawet na okładce i głównej stronie magazynu Vege. Wiem, że mieli w zeszłym miesiącu targi wegańskie informujące o tego typu żywieniu, życiu itd., a Warszawa jest bodajże w pierwszej piątce najpopularniejszych miast wegańskich w Europie. Powoli, powoli, ale widzę, że zmierzamy w tym kierunku.

 

Dodam, że mam jeszcze inną pasję. Ostatnio zacząłem starać się o PPL, czyli licencję pilota prywatnego (private pilot licence). Muszę zrobić w powietrzu 45 godzin i wtedy podejrzewam, że będzie mi łatwiej lecieć do Polski. Nie będą musiał bookować z wyprzedzeniem biletów, tylko kiedy będę chciał, to sobie wypożyczę samolot. Mam napięty grafik, a to mi ułatwi podróżowanie.

 

(Altao.pl) W Internecie można odszukać informację, że przygotowujesz się do autorskiego projektu, korzystając z pomocy Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i badacza historii Tomasza Muskusa. Brzmi tajemniczo i ciekawie. Zdradzisz coś na ten temat?

 

JJ: Chciałbym trochę wyprostować tę sytuację, ponieważ w Internecie jest mylna informacja o pomocy Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. Niestety, nasz projekt został odrzucony, jednak nie wiem dlaczego. Mieliśmy przecież producenta, który m.in. wyprodukował „Pianistę”. Dostaliśmy odpowiedź, że mają jakieś zarzuty do naszego scenariusza. Chcieliśmy dojść do jakiegoś wspólnego porozumienia, aczkolwiek odrzucili nasz projekt, mimo że dwa razy się odwołaliśmy. Ubiegamy się za to o trochę pieniędzy z Podkarpackiego Funduszu Filmowego i jeżeli ktoś by był w stanie zainwestować pieniądze w ten bardzo fajny projekt i najważniejsze – w polską historię, którą chcemy szerzyć na całym świecie, to bardzo bylibyśmy wdzięczni za kontakt z nami. To jest coś takiego, jak „Inglourious Basterds”. Ciekawa historia o Augustowie, która powinna być opowiedziana po angielsku w wysokiej jakości – o tym, co się stało po II wojnie światowej. W zasadzie to, co teraz Rosja robi Ukrainie, to to samo wcześniej robiła Polsce.

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję