aragorn136 (22261 pkt)Strona WWW Autora1 076
1 129 min.
Recenzje książek
aragorn136 (22261 pkt)
1085 dni temu
2021-08-07 13:32:54
„Z niejednej półki. Wywiady” czyta się jak zbiór różnogatunkowych opowiadań. Sporu tu emocji. Sporo szczerych wyznań. Odważnych poglądów. Każdy rozdział to inna historia. Jedna osobistość. Nie wiem, czy to Nogaś, czy ktoś z wydawnictwa Agora wpadł na pomysł, aby zamiast zdjęć wszystkich bohaterów, dodać ilustracje autorstwa Joanny Rusinek, ale ciesze się, że taka decyzja została podjęta. Owe szkice, obok których jest krótka notka biograficzna, powodują, że książka nabiera barw, a poszczególni mistrzowie pióra (także ci mniej znani) jawią się niczym postacie z odrębnego, bajkowego, boskiego wymiaru. Dopiero po odpowiedziach na szereg pytań wyrastają na skromnych ludzi, których nie zmieniły ważne nagrody literackie i popularność. Na osoby takie, jak my. Z zaletami i wadami.
Okładka "Z niejednej półki. Wywiady" (źródło: wydawnictwoagora.pl)
Michał Nogaś nie zaczyna jednak swojej, wydanej w październiku 2020 roku, książki od samego wywiadu. Na początku prowadzi literackie śledztwo. Udaje się do Kanady, aby odszukać Alice Munro. To pisarka, której twórczość uwielbia. Kobieta po otrzymaniu Nagrody Nobla wycofała się z życia publicznego, przestała rozmawiać z dziennikarzami. Ale Nogaś wierzy, że ją spotka, że uda mu się sprawić, że dojrzała, starsza Munro – autorka wielu opowiadań o zwykłych ludziach z małych kanadyjskich prowincji (mieszkańcy zarzucali pisarce, że przedstawia ich w złym świetle), coś jeszcze opowie i pozwoli się nagrać dyktafonem. Podróż Nogasia do malowniczej osady nad jeziorem Ontario, zgubiony trop… Czy Michał się podda, czy jednak dalej będzie kontynuował poszukiwania? Wciągający wstęp!
Na kolejnych stronach doświadczony czytelnik dowiaduje się, co buzuje w głowach ukochanych autorów i autorek. Natomiast młoda osoba, która przygodę z literaturą ma przed sobą, dowie się, z twórczością jakich prozaików i poetów warto się „zaprzyjaźnić”. Mając na kolanach tę potężną publikację, trzeba koniecznie zaopatrzyć się w ołówek. Dlaczego? Odpowiedź brzmi: aby zaznaczać i notować interesujące, godne zapamiętania mądrości i sentencje. W większości przypadków pretekstem do spotkań z danymi bohaterami na przestrzeni kilku lat, było niedawne wydanie przez nich nowej powieści, reportażu itp. Ale dla Nogasia to tylko punkt wyjścia do dyskusji na temat kondycji człowieka i współczesnego świata. Każdy ma swoje przyzwyczajenia, charakterystyczne cechy osobowości. Nie dziwię się, że Michał lubił ich słuchać. Zazdroszczę. Sam także przeprowadziłem w życiu wywiady, ale w tak krótkim czasie, z tyloma indywidualnościami będącymi w różnym wieku, dla których pisanie to recepta na szczęście i sens istnienia, jeszcze nigdy.
Poza ważnymi refleksjami oraz inspiracjami, w tej książce nie brakuje też licznych ciekawostek i faktów ze zwykłego/niezwykłego codziennego życia. Na przykład Javier Marías myśli, mówi i pisze tylko, gdy pali. Wówczas lepiej rozumie siebie i własne postrzeganie rzeczywistości. Z kolei Annie Proulx czuje się najbardziej szczęśliwa, spacerując po plaży. Agneta Pleijej oraz jej mąż Maciej Zaremba Bielawski w pierwszym wspólnym wywiadzie, którego tutaj udzielili, twierdzą, że „literatura jest najbardziej intymnym sposobom, by zrozumieć drugą osobę, a niektórych rzeczy nie da się opowiedzieć, trzeba je napisać”. Didier Eribon odważnie opowiada o tym, jak silna jest homofobia w środowisku robotniczym we Francji; Małgorzata Rejmer o tym, jak trudne życie mają albański kobiety, a Bernardo Kucinski o czystkach dokonywanych przez brazylijską juntę wojskową i zaginięciu siostry. To tematy tabu, o których należy rozmawiać! Ci oraz inni pisarze i pisarki dzielą się także swoimi marzeniami, obawami, kluczowymi momentami w całej twórczości. Elizabeth Strout uważała się za wypaloną pisarkę, aż do czasu, gdy skończyła 42 lata. Wtedy okrzyknięto ją bardzo interesującą debiutantką. W książce nieraz poruszany jest również motyw mediów społecznościowych i szerokiego dostępu do Internetu. Dowiecie się, co o tym sądzi Olga Tokarczuk (najwięcej stron Nogaś poświęca właśnie jej) czy Zadie Smith, która nie ma konta na Facebooku i podobnych tego typu portalach. Zrozumiecie też, dlaczego tzw. dyktatura rytmu pomaga w pisaniu i jak ją zdefiniować – o tym z kolei mówi Dorota Masłowska. A dla wspomnianej zdanie wyżej naszej Noblistki impulsem do pisania jest wszystko, nawet gotowanie zupy warzywnej.
Książka "Z niejednej półki. Wywiady" (źródło: zdjęcie autorskie)
W książę nie ma nudnej rozmowy. Warto jednak robić sobie przerwy na chwilę oddechu pomiędzy spotkaniami z następnymi pisarzami i pisarkami, chcącymi wyjawić swoje tajemnice i przemyślenia. Ja polecam czytać jeden, maksymalnie dwa wywiady dziennie. Dzięki takiej taktyce bardziej da się skupić, poznać przeróżne punkty widzenia, wejść w skórę konkretnego autora powieści, odkryć, jak radził sobie z ogromną sławą (szczególnie po zdobyciu najwyższego lauru – Nobla: Tokarczuk, Aleksandrowicz, Pamuk) i tworzeniem w mało sprzyjających warunkach (patrz. zapis ostatniego spotkania Nogasia z mistrzem – Jerzym Pilchem, który zmagał się z chorobą Parkinsona i zmarł dwa miesiące po tej rozmowie, i który podpowiada, jak napisać dobry, ironiczny felieton).
Książki naprawdę mogą „ratować życie” (o czym przekonuje Mariusz Szczygieł). Trzeba tylko mieć odwagę czytać i pisać. Można mieć inne spojrzenie na świat, na jego bolączki, ale miłość do słowa pozostaje zawsze taka sama – ogromna, nieskończona, szalona, piękna. Sprawia, że pisarz uchwyci to, co istotne. Literatura jest dziedziną sztuki, która posługuje się językiem jako swoim tworzywem, mającym wywołać przeżycie estetyczne. Trudno nie zgodzić się z taką definicją. I trudno nie polecić książki pt. „Z niejednej półki. Wywiady”.
Ocena: 8/10
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Z niejednej półki. Wywiady" – Mistrzowie pióra i ich światy
Więcej artykułów od autora aragorn136
"Piosenki dla dzieci. Część 1" – Jak Ciocia Aga śpiewem przytula - Recenzje płyt
Do rodziców: pamiętacie, gdy Majka Jeżowska zachęcała Was do wspólnej zabawy swoimi piosenkami? Zapewne tak! Do dzieci: chcecie poczuć się jak Wasi kilkuletni wówczas rodzice? Wreszcie na rynku muzycznym pojawił się debiutancki album, który w pełni na to pozwala. Łączy pokolenia. O wartościach ważnych opowiada i do tańca zaprasza. Ma taki zwykły tytuł, ale jednocześnie roztacza tak niezwykłą aurę. W czym zasługa autorki tekstów i wokalistki – Agnieszki Sadowskiej. Jako Ciocia Aga jest godną następczynią wspomnianej Majki Jeżowskiej. Jej „Piosenki dla dzieci” to płyta melodyjna, która sprawia, że zawsze świeci słońce.
"Ciche miejsce: Dzień pierwszy" – Ta ostatnia pizza w szklanym mieście - Recenzje filmów
Kiedy reżyser o polsko brzmiącym nazwisku „przekazuje” innemu reżyserowi o podobnym nazwisku opiekę nad wymyśloną przez siebie franczyzą, to nic tylko się cieszyć. Mimo że przecież mamy do czynienia nie z komedią, a horrorem o czułych na wszelkie dźwięki, najeźdźcach z kosmosu. Kliszowym. Fakt. Ale jednocześnie jakże kreatywnym na poziomie inscenizacyjnym i trzymającym ciągle za gardło. Czy „Ciche miejsce: Dzień pierwszy” od Michaela Sarnoskiego wstrzykuje w żyły widza równie potężną dawkę adrenaliny, wzbudzając strach przed odzywaniem się i chrupaniem w kinie? A może to bardziej dramat o jednostce wrzuconej w sytuację bez wyjścia, której wnętrze jest ważniejsze od apokalipsy?
"Projekt Hail Mary" – One Space Mission Impossible - Recenzje książek
Ryland Grace to nie skacowany mężczyzna, który otwiera szeroko oczy po całonocnej imprezie z pytaniem: „gdzie ja kurczę jestem?”. Grace budzi się w dziwniejszym miejscu niż wanna w tanim hotelu. Wokół migają jakieś światełka, a w ciele ma liczne rurki. Nic nie pamięta. Jednak, gdy już w głowie „zapali się lampka”, to okaże się, że Mark „Marsjanin” Watney nie był wcale w tak strasznej sytuacji. Ryland też jest samotny, ale w bezkresnym kosmosie… I ma do wykonania ważne zadanie, od którego zależy przetrwanie gatunku ludzkiego. Czy „astrotrudna” misja się powiedzie?
"Tatuażysta z Auschwitz" – Miłość w piekle (jakby podkoloryzowana) - Seriale
Najpierw była książka. Choć bestsellerowa, to jej autorkę odsądzano od czci od wiary. Zarzucano, że urodzona w Nowej Zelandii Heather Morris kompletnie pominęła historyczno-edukacyjną rzetelność na rzecz ckliwego romansu w miejscu, w którym na miłostki nie było żadnych szans. Wiadomo, że w największym niemieckim obozie koncentracyjnym ginęły całe rodziny, a łącznie zamordowano ponad milion ludzi. Jaki więc mógł być miniserial na podstawie „Tatuażysty z Auschwitz”? Czy to dzieło, które należy szybko wymazać z pamięci? Nie! Ale do wybitnej produkcji telewizyjnej droga daleka.
"Zmiana" – Koniec jest początkiem - Recenzje książek
Na początku trzeba wyraźnie zaznaczyć. Poniższa recenzja została napisana z myślą o pewnej grupie osób. Mowa o czytelnikach mających lekturę pierwszego tomu serii „Silos” za sobą. Oczywiście Hugh Howey tak wymyślił kolejną część, by nie zagubił się w niej „świeżak”, jednak mimo zupełnie oddzielnej historii, połączenia są wyraźne. A zatem lepiej doświadczyć „Zmiany” jako człowiek, który jadł już chleb z tego dystopijnego pieca. Czy ta powieść jest równie intrygująca i wciągająca jak poprzednia? Niestety nie, choć są w niej tematy fascynujące i jednocześnie przerażające.
Teraz czytane artykuły
"Z niejednej półki. Wywiady" – Mistrzowie pióra i ich światy - Recenzje książek
Książka licząca niemal 700 stron, gdzie umieszczono 37 rozmów. Pierwsza myśl? Zapewne bardzo trudno przebrnąć przez taką grubą publikację, lepiej więc nie tracić czasu i wypożyczyć z biblioteki coś mniej obszernego. Np. powieść, która będzie trzymać w napięciu albo zmuszać do refleksji. Tymczasem okazuje się, że „Z niejednej półki. Wywiady” to nie jakaś nudna, „ciężka cegła”. To fascynujące wywiady z pisarzami i pisarkami z różnych zakątków naszej planety, których łączy talent i ciekawe życiorysy. Przeprowadził je dziennikarz kulturalny – Michał Nogaś. W taki sposób, że czuć jego miłość do literatury, prawdziwą pasję oraz radość z możliwości porozmawiania z ludźmi o wielkiej wrażliwości i inteligencji.
"Ghostbusters. Pogromcy duchów" – Następne pokolenie - Recenzje filmów
W pracy recenzenta najważniejsza jest rzetelność. Łatwo bowiem ulec wpływom innych i podążać za tłumem krzycząc mówione przez wszystkich hasła. Podobnie jest z rebootem „Ghostbusters”, który od samego startu został skreślony przez kinomanów darzących wręcz szczerą nienawiścią nowy projekt Sony Pictures.
Pełnia Superksiężyca – niezwykłe zjawisko - Kosmos
Księżyc od lat jako astronomiczny obiekt fascynuje zarówno badaczy, jak i laików, miłośników kosmosu. Zresztą na łamach Altao.pl było już opublikowanych kilka intrygujących artykułów poświęconych temu naturalnemu ziemskiemu satelicie. 14 listopada z kolei byliśmy świadkami największej pełni od połowy XX wieku (dokładniej 1948 roku), czyli tzw. Superpełni. Kolejne podobne zjawisko będzie można zaobserwować dopiero za…18 lat! W tekście przybliżymy, czym ono jest.
"Avatar: Istota wody" – Przytul wieloryba - Recenzje filmów
O „Avatarze. Istocie wody” można opowiadać godzinami, a można też napisać zaledwie kilka akapitów. Ale ja zacznę od innej historii… W 2009 roku wspólnie z koleżanką wybrałem się na seans pierwszego „Avatara”, oczywiście w trójwymiarze. Wyszliśmy z kina zachwyceni. Niestety, przez kolejne wiosny i zimy nasza przyjaźń zaczęła słabnąć. Wiecie – ona założyła rodzinę, skupiła się na pracy. Ja robiłem swoje rzeczy. Mim to po 13 latach udało się nam wrócić na Pandorę, a dokładnie do pobliskiego multipleksu. Liczba ta nie okazała się pechowa. „Istota wody” stała się klamrą naszej znajomości. Łza się pojawiła. Więź na nowo się wzmocniła. Czy to faktycznie sprawka filmu Camerona?
Beast in Black atakuje melodyjnym power metalem! - Zespoły i Artyści
Kraje skandynawskie to jednak potęga w dziedzinie muzyki metalowej. Od lat, jak grzyby po deszczu, wyrastają zespoły grające taki właśnie gatunek. Każdy obiera własny styl. Od strojów po klipy i okładki płyt stara się być na swój sposób oryginalny. Niektórym udaje się wyjść do szerszego grona słuchaczy.
Nowości
"Piosenki dla dzieci. Część 1" – Jak Ciocia Aga śpiewem przytula - Recenzje płyt
Do rodziców: pamiętacie, gdy Majka Jeżowska zachęcała Was do wspólnej zabawy swoimi piosenkami? Zapewne tak! Do dzieci: chcecie poczuć się jak Wasi kilkuletni wówczas rodzice? Wreszcie na rynku muzycznym pojawił się debiutancki album, który w pełni na to pozwala. Łączy pokolenia. O wartościach ważnych opowiada i do tańca zaprasza. Ma taki zwykły tytuł, ale jednocześnie roztacza tak niezwykłą aurę. W czym zasługa autorki tekstów i wokalistki – Agnieszki Sadowskiej. Jako Ciocia Aga jest godną następczynią wspomnianej Majki Jeżowskiej. Jej „Piosenki dla dzieci” to płyta melodyjna, która sprawia, że zawsze świeci słońce.
7 Horizons – baw się na całego w rytmach Arkadiusza Balcerczaka! - Muzyczne Style
7 Horizons to projekt muzyczny rozwijany przez polskiego DJ-a i producenta muzyki elektronicznej Arkadiusza Balcerczaka. Eksperymentuje on muzycznie z różnymi nurtami gatunku deep house, melodic house. Jego utwory cechują się pozytywnym vibe, tanecznym klimatem, ale zahacza tez o bardziej spokojne melodie.
Michał Sieńkowski zaprasza na wakacyjną imprezę do rana! - Muzyczne Style
Kojarzony dotąd z indie-popowymi dźwiękami Michał Sieńkowski przedstawia pierwszy w autorskim repertuarze utwór, który może porwać do tańca niejednego słuchacza. Mający swoją premierę singiel zatytułowany „Nieskończony”, jest doskonałą propozycją do playlist, odtwarzanych podczas letnich imprez na plaży i w klubach.
Pierwsza edycja British Film Festival w Kinie Muza w Poznaniu! - Kultura
13 listopada 2024 roku w poznańskim Kinie Muza zadebiutuje pierwsza edycja British Film Festival – pierwszego w Polsce i jednego z niewielu w Europie festiwalu filmowego poświęconego w całości kinematografii brytyjskiej. Znamy już szczegóły programu, które zostały wyjawione na konferencji prasowej. Na te kilka dni organizatorzy zapraszają na ciekawe retrospektywy filmowe, jednak z nich to przegląd filmów mistrza suspensu, legendarnego Alfreda Hitchcocka w 125. rocznicę jego urodzin. Do tego specjalny pokaz „Rydwanów ognia”! I pewne niespodzianki związane z nietypowym seansem kinowym! Jakie konkretnie? O tym w artykule!
Pierwszy zwiastun "Gladiatora II" z polskimi napisami! Hit czy kit? - Artykuły o filmach
Do serwisu YouTube niczym rydwan na arenę wjechał pierwszy trailer drugiego "Gladiatora". Czy klimat klasyki z roku 2000 został zachowany? Czy Paul Mescal (do tej pory same niszowe produkcje) jako Lucjusz (siostrzeniec Kommodusa) i następca Russella Crowe'a pokaże siłę aktorstwa, będąc magnetycznym bohaterem, za którym będą podążać inni? Zwiastun nie odpowiada w pełni na te pytania, choć scenografia i kostiumy "rządzą" w tym pogrążonym w chaosie Imperium Rzymskim! Niestety jest coś, co psuje widowiskowe sceny. Jasne, że Denzel Washington to czarnoskóry aktor wcielający się tutaj w byłego gladiatora, który zdobył bogactwo, ale czy to oznacza, żeby wciskać w montaż rapowy kawałek? Tak brakuje dobrego motywu Hansa Zimmera (tu go zastępuję Harry Gregson-Williams). Niechaj 86-letni Ridley Scott pamięta - „To, co uczyni, odbije się echem w wieczności”. Niechaj więc podaruje nam co najmniej solidne kino historyczne, mimo że na pokładzie ma Davida Scarpę, scenarzystę byle jakiego "Napoleona". Premiera "Gladiatora II" w połowie listopada 2024 roku! Co by nie powiedzieć, to Joseph Quinn (Eddie ze "Stranger Things") jako imperator wygląda tak, że lepiej się modlić, by nie pokazał kciuka w dół. Taki rzymski Joker... A Wy co przeczuwacie? Będzie hit czy kit?
"Maluje emocje na różowo w pierwszym singlu". Kto? Roztańczona VEROA! - Zespoły i Artyści
VEROA, czyli Weronika Fedor to nie tylko wokalistka, ale też multiinstrumentalistka. Gra na skrzypcach, fortepianie i ukulele. Co więcej, sama pisze teksty i muzykę prosto z nastrojowych inspiracji. W swojej twórczości cechuje się dużą różnorodnością stylistyczną oraz pomysłowością. Właśnie zadebiutowała energiczną piosenką „Róż”.
Artykuły z tej samej kategorii
"Droga Królów" – Niech Cię Burza Sanderson! - Recenzje książek
W pierwszym tygodniu od premiery znalazła się na 7. miejscu listy bestsellerów The New York Times. Zdobyła nagrodę Davida Gemmella Legend Award dla najlepszej powieści fantasy. Każdy fan gatunku musi ją znać i przeczytać od deski do deski – jak pewna Polka, która to uczyniła w dwa dni (!). Po takich rekomendacjach oraz informacjach decyzja o pójściu „Drogą Królów” jest oczywista. I co z tego, że na rynku wydawniczym jest wiele nowości – lepiej zmierzyć się z dawniejszą, 1000-stronicową, wychwalaną powieścią Brandona Sandersona. I niestety… Oj ciężka to była lektura… Ani ona wybitna, ani wciągającą swoją intrygą. Rzekłem to na wstępie Ja – Przemek „Aragorn” Jankowski, który w różnych królestwach już bywał.
"Rebecca Thompson. Król Upiorów" – Młodzi wybrańcy kontra potężne zło! - Recenzje książek
Kiedy ujrzałem to oblicze siedzącej na tronie potężnej, ponurej, przesiąkniętej nikczemnością postaci, to nie było innego wyjścia jak… brać nogi za pas. Nie. Nie tym razem. Czas się z nią zmierzyć, a dokładniej z debiutancką, młodzieżową opowieścią urban fantasy wymyśloną przez R. K. Jaworowskiego – inżyniera informatyka. Tym bardziej, że to zupełna nowość na rynku wydawniczym, stworzona w gatunku „Filmowy styl książkowy” („Movie Book”), w której swoje „palce” maczała... Sztuczna Inteligencja.
"Kroniki Conectora: Geneza" – O Wielki Demonie! - Recenzje książek
Jego prawdziwe imię i nazwisko oraz data urodzenia? Ściśle tajne. Ważne, że jest znany wśród niektórych jako Conector – nieustraszony podróżnik z Linii 49, który od niemal 400 lat odkrywa tajemnice wszechświata. Przybiera formę astralną, stając się bezpośrednim świadkiem wydarzeń w północno-zachodniej gałęzi swojego multiwersum. Ale wreszcie musi nieco odpocząć. Otwiera zatem dziennik, aby spisać wszystkie momenty większe niż życie, większe niż potęga gór… A ja to czytam i otwieram szeroko oczy! To żadna kosmiczna nuda, mimo że taki tytuł ma pierwszy rozdział. Jednak, aby przyswoić owe wizje, należy zawiesić niewiarę wysoko. Tylko wtedy przebrnie się przez prehistoryczne, gorące afrykańskie stepy; zimne pustkowia Antarktydy oraz przez inne metafizyczne miejsca, opisane w „Kronikach Conectora”.
"Deman" – Polski superbohater w kolorach szarości - Recenzje książek
Co ten Artur Urbanowicz ze mną zrobił! Łapanie się za głowę; rzucanie cichych, a czasem głośnych przekleństw; drętwienie rąk; mrówki chodzące po plecach; pot spływający po szyi – między innymi to przytrafiło mi się podczas czytania powieści pt. „Deman”. Już sam tytuł mrozi krew w żyłach, a co dopiero skąpana w czerwieni twarda okładka. Autor skrzyżował horror pełną gębą z fantastyczną, obszytą psychologicznym aspektem, historią superhero. Dokonał tego w polskich realiach, główną akcję osadził we współczesnej Warszawie. Z trzech ostatnich literackich kolubryn, ta pozycja jest jego najlepszą. A dlaczego, o tym dowiecie się, wchodząc głęboko w niniejszą recenzję. Ostrzegam! Jej lektura będzie prawie jak podpisanie paktu z demonem…
"Ciemno, prawie noc" – Złe Kotojady wychodzą z nory! - Recenzje książek
„Był czarny czarny las. W tym czarnym czarnym lesie był czarny czarny dom. W tym czarnym czarnym domu był czarny czarny pokój, a w tym czarnym czarnym pokoju był czarny czarny stół, a na tym czarnym czarnym stole była czarna czarna trumna, a w tej czarnej czarnej trumnie był biały biały… trup!” – cytują na YouTubie aktorzy wcielający się w poszczególnych bohaterów w adaptacji „Ciemno, prawie noc”, jednej z najgłośniejszych polskich powieści ostatnich lat. A ja mam dreszcze, kiedy ich słucham. Tak bardzo, że zostaje przekonany, ale nie do obejrzenia filmu, a do lektury książki.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.713