Jestem Więckiewicz, Robert Więckiewicz - Ludzie kina

Oczywiście, specyficzna uroda pomogła mu na początku aktorskiej drogi. Zaczynał od epizodów, wcielając się w typów spod ciemnej gwiazdy („Samowolka”, Psy 2: Ostatnia krew”). A skąd taki tytuł artykułu, zapewne spytacie? Otóż, Robert ma głęboki głos i tą iskrę w oku, to coś, co sprawia, że mężczyźni go podziwiają, a kobiety z wrażenia mdleją (podobno słynie z romansów). Jak James Bond. Tak. Byłby idealny nawet w tej roli.

 

Po występie w świetnie przyjętym przez zarówno widzów, jak i krytyków „Vinci” (2004) oraz w „Świadku koronnym” (2007) wydawać się mogło, że już na zawsze zostanie zaszufladkowany jako aktor charakterystyczny, grający głównie oszustów, złodziei czy gangsterów. Na szczęście nagrodzona Orłem rola nauczyciela alkoholika w filmie „Wszystko będzie dobrze” (2007) zmieniła jego emploi .

 

Więckiewicz przyszedł na świat w 1967 roku w Nowej Rudzie. Wychował się w górniczej rodzinie w blokowisku obok kopalni. Połowa jego rodziny pracowała w kopalniach i tylko dzięki ojcu sam nie poszedł w stronę tego zawodu. Uczęszczał do zawodowej szkoły budowlanej, a następnie uczył się w szkole pomaturalnej. W młodości był rozrabiaką, lubił się bić z kolegami, ale do dziś nie zdradził skąd wzięła się blizna na czole. Raz zażartował, że uderzył go meteoryt.

 

W wieku 26 lat ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną we Wrocławiu. Za rolę „czasu” w dyplomowym spektaklu pt. „Zimowa opowieść” otrzymał wyróżnienie (na XI Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Szkół Teatralnych w Łodzi). Później trafił na deski Teatru Polskiego w Poznaniu, gdzie zaczął od podwójnej kreacji: Georga Gibbsa i Wally’ego Webba w sztuce „Nasze miasto” Wildera. Został laureatem Róży – nagrody poznańskich krytyków.

 

Do świata kina trafił już w 1991 roku. Była to maleńka rólka w „Ferdydurke” Jerzego Skolimowskiego. Ale na większą, pierwszą musiał jeszcze poczekać. Dopiero w 2000 roku pojawił się w komedii „Pół serio” Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramanowicza. Od tego momentu, nie czekał długo na propozycje.

 

Najważniejsze role i filmy nadeszły w ostatnich latach, zaczynając od roku 2010. Wymieńmy choćby takie obrazy jak: „Różyczka” (kolejny Orzeł dla najlepszego aktora), „Śluby panieńskie” czy „Kołysanka”, w której Więckiewicz dosłownie wysysał krew (jako pan Makarewicz, wampir). W 2011 roku wystąpił u Agnieszki Holland w produkcji  „W ciemności”, gdzie perfekcyjnie wcielił się w postać Leopolda Sochę – złodziejaszka ze Lwowa, który podczas wojny pomagał Żydom. Zachwycił wszystkich i nagrodzono go, już trzecim w jego karierze, Orłem.
 
Jakież było zdziwienie niektórych, kiedy media obiegła wiadomość, że Więckiewicz będzie Lechem Wałęsą w filmie Andrzeja Wajdy. „Nie nadaje się”, „małe podobieństwo” - krytykowali przedwcześnie liczni malkontenci. Niesłusznie, jak się okazało. Talent i charyzma znowu wzięły górę, a dopieszczona, doskonała charakteryzacja sprawiła, że aktor na te dwie godziny na wielkim ekranie stał się kopią Wałęsy (choć są tacy, którzy uważają, że zbytnio przeszarżował).

 

W "Pod Mocnym Aniołem" Wojtka Smarzowskiego nieźle wykreował postać pisarza-alkoholika, ale forma filmu, nie pozwoliła mu na ukazanie pełnego wachlarzu aktorskiego kunsztu.

Prywatnie Robert Więckiewicz jest żonaty z Natalią Adaszyńską. Mają jednego syna. Jest miłośnikiem filmów Wojciecha Hasa, a także hollywoodzkich rozrywkowo-inteligentnych produkcji (np. „Incepcji”). Lubi szkicować maszyny rolnicze.
 
Życzymy dalszych sukcesów i ciekawych ról!

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję