Jason Statham – jednoosobowa armia - Ludzie kina

Jason pociąga i przyciąga. Niewielu aktorów jest tak wyćwiczonych i umięśnionych jak on. Ale też niewielu było w latach młodości zawodowymi sportowcami. Tak, drodzy internauci, Statham ma tę przewagę, że niegdyś, zanim na stałe związał się z przemysłem filmowym, był pływakiem i nurkiem. Co więcej, reprezentował Wielką Brytanię na igrzyskach olimpijskich w Seulu i Barcelonie. Sporo czasu poświęcał też na sztuki walki (tajski boks, kung-fu), a także zwykły boks, a nawet brazylijską capoeirę. Miał talent i mógł w tym sporcie też zajść daleko. Wybrał jednak kino (lub kino wybrało jego).

 

Powiedzieć o nim wybitnie wszechstronny to nadużycie, ale napisać, że jest, jak na dość zaszufladkowanego aktora kina akcji, co najmniej utalentowany, jest jak najbardziej na miejscu. Choć od lat grywa głównie w filmach sensacyjnych, przy których należy wyłączyć myślenie, aby napompować adrenalinę, to Jason ma to coś – może jest to urok osobisty (czyt. łysina, zarost i hipnotyzujące spojrzenie plus cyniczny humor?), a może coś więcej, co pozwala mu równie przekonująco wykreować postać w nieco ambitniejszych produkcjach. Jedno jest pewne. Nie da się tego faceta nie lubić.

 

Jason Statham urodził się w stolicy Wielkiej Brytanii, w roku 1967 (inne źródła podają datę 1972!). Aparycja oraz osiągnięcia w sporcie pomogły mu najpierw w zawodzie modela, a później, dzięki występom w reklamach (marki French Connection) został zauważony przez reżysera Guya Ritchiego. Guy miał nosa, proponując rolę Jasonowi w swoich „Porachunkach”. Ta komedia kryminalna z 1998 okazała się sporym sukcesem, a Statham zagrał tak lekko i sugestywnie, że niełatwo było o nim zapomnieć. „Porachunki” to opowieść o czwórce znajomych, którzy muszą spłacić karciany dług u lokalnego gangusa. Żonglerka formą, kilka wątków, czarny humor, szybki montaż, świeżość – dzięki tym elementom film stał się przebojem. Statham, choć nie w pierwszoplanowej roli, jako cwaniak był chyba najbardziej zapamiętywalny.

 

Tak rozpoczął się jego dumny pochód przez kino sensacyjne. I trwa nadal, a nasz lubiany macho nie bierze jeńców… Trylogia „Transporter” (od 2002 roku), gdzie zagrał Franka Martina – sprytnego i bitnego kuriera od brudnej roboty, wzniosła go na wyżyny popularności (kierując się własnym kodeksem jego bohater musiał wyplątać się z nie lada kłopotów), a dziś jako dobry kumpel Stallone’a jest już „Niezniszczalny”! Rzadko korzysta z dublerów. Sam wykonuje ryzykowne sceny – strzela, nurkuje, walczy i ściga się wszelkimi pojazdami. Jednak nie wszyscy wiedzą, że Jason nie jest bez skazy. I na tym diamencie znajdzie się rysa – w przeszłości miał on bowiem zatargi z prawem (o czym wspomnę w dalszej części artykułu).

 

Jego matka Ellen była tancerką, ojciec Barry wokalistą w nocnych klubach oraz ulicznym sprzedawcą. Statham dorastał razem z bratem w londyńskiej dzielnicy Sydenham. Ich dzieciństwo nie było usłane różami. W domu się raczej nie przelewało, więc bracia radzili sobie na różne sposoby (handel nielegalnymi przedmiotami itp.). Jak już pisałem, Jason był znakomitym pływakiem. Przez 12 lat intensywnie trenował, by być jak najlepszym (na mistrzostwach świata w nurkowaniu w 1992 roku zajął 12. miejsce). Następnie dostał się do reklam, gdzie pracował jako model.

 

Mimo niezłych zysków Jason w międzyczasie nadal handlował towarami (perfumy, biżuteria itp.) pochodzącymi z… kradzieży (jak w we wczesnej młodości). I ta właśnie „umiejętność” (ryzyko zapisane we krwi), pomogła mu pokonać rywali w castingu do filmu „Porachunki”, gdzie wcielił się w… ulicznego handlarza. Kolejne występy można różnie ocenić. W przeważającej większości Jason nadal był wiarygodny, ale scenariusze niektórych filmów, były „wątpliwej jakości” (np. przygodowe fantasy pt. „W imię króla”).

 

Po sukcesie „Porachunków” pojawił się w kolejnej części, czyli „Przekręcie” (2000); i ponownie czuł się na planie jak ryba w wodzie. Tu jako bokserski promotor otrzymał więcej ekranowego czasu. I też z miejsca widz go „kupił”; za ostre jak brzytwa monologi, autentyzm itp. W kontynuacji wystąpiły gwiazdy, w tym Brad Pitt i Benicio Del Toro. Dzięki roli w „Przekręcie” zaczęły dzwonić telefony z samego Hollywood. Niestety pierwsze typowe akcyjniaki z domieszką fantastyki jak „Tylko jeden” i „Duchy Marsa” (oba z 2001 roku) były co tu dużo mówić, kiepskie. Na szczęście najpierw kultowy „Transporter” (o tym wyżej), a później efektowna, ostra „Adrenalina” spowodowały, że Statham ugruntował swoją pozycję i dzielnie zawalczył o sympatię widza, nie tylko tego męskiego. Sława rosła, rosły również gaże, sięgające milionów dolarów.

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję