pj (4564 pkt)Strona WWW Autora4 143
4 847 min.
Ludzie kina
pj (4564 pkt)
2106 dni temu
2014-04-15 14:59:45
W każdej roli jest wiarygodna. Zarówno jako czarownica - władczyni lodu i śniegu, jak i eteryczna wampirzyca czy archanioł Gabriel (w filmie "Constantine" z 2005 roku). Mężczyzna, kobieta, postać negatywna, pozytywna - proszę bardzo, to dla Tildy nic trudnego. Warto prześledzić jej drogę do sławy.
Aktorstwo mi przeznaczone
Londyn, rok 1960. Oczy maleńkiej Katheriny Matlidy Swinton ujrzały świat piątego, zimnego dnia listopada. Wychowywała się w „dobrej rodzinie szlacheckiej” i dorastała w zamku w Berwickshire (jej drzewo genealogiczne sięga początków ósmego wieku). Ojciec Tildy, generał major sir John Swinton (kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego i komandor Królewskiego Orderu Wiktorii) był dowódcą przybocznej straży królowej brytyjskiej. Matka Judith Balfour Killen urodziła się i mieszkała Australii. Nie dziwi zatem fakt, że rodzice zapewnili jej staranne wykształcenie. Była wzorową uczennicą żeńskiej szkoły w Kent, uczęszczała następnie do przez dwa lata do Fettes College w Edynburgu. Pracowała też z dziećmi jako wolontariuszka w południowej Afryce. Po powrocie, w 1983 roku ukończyła prestiżowy Uniwersytet w Cambridge, zdobywając tytuł magistra nauk społecznych i politycznych oraz literatury angielskiej. Ale bardziej ciągnęło ją w stronę aktorstwa. Wysoka (179 cm!) przyciągała wzrok. Właściwie już podczas studiów aktywnie działała w uczelnianym kółku teatralnym. W kolejnych latach pojawiała się też na deskach teatru w Edynburgu i wreszcie w Royal Shakespeare Company w Londynie.
Natomiast karierę aktorki filmowej rozpoczęła od kina bardzo niszowego, niezależnego, u takich twórców jak: Derek Jarman („Caravaggio”; 1986) czy Sally Potter („Orlando”; 1992).
Dzisiaj ma na swoim koncie jedne z najważniejszych nagród przemysłu filmowego - Oscara oraz BAFTę za drugoplanową kreację bezwzględnej prawniczki w obrazie pt. „Michale Clayton” (2007) u boku George’a Clooneya.
To wspomniany Derek Jarman (artysta na swój sposób oryginalny, zdeklarowany gej), oczarowany talentem Tildy, zaszczepił w niej bakcyla i przekonał, by nie rezygnowała nigdy z rozwijania kunsztu aktorskiego. Także wewnętrzny głos podpowiadał jej co noc jak mantrę: kuj żelazo póki gorące i nie idź w stronę dziennikarstwa (taki miała bowiem zamiar, koło zapasowe, gdyby się okazało, że jednak granie w filmach nie dla niej przeznaczone). W sumie zagrała aż w siedmiu jego filmach.
Ich owocna współpraca została przerwana w roku 1994. Reżyser zmarł wówczas na AIDS, a Tilda na dwa lata wycofała się z życia artystycznego. Derek był dla niej kimś więcej niż mentorem. Zaprzyjaźnili się, a po jego odejściu, musiała walczyć z pustką, próbując ją w jakoś wypełnić.
Tilda Swinton powiedziała kiedyś w jednym z wywiadów ważne słowa: „Zawsze gra się samego siebie. Wszystko co robisz, ma związek z twoją biografią. Twoje życie jest soczewką, przez które przepuszczasz wszystko. Chodzi o to by być wiarygodnym i zrelaksowanym. Bo przecież ostatnią rzeczą na świecie, której chciałby aktor jest to, by było widać, że gra”.
W roku 2000 postanowiła spróbować sił w kinie mniej lub bardziej komercyjnym, tym samym rezygnując na jakiś czas z produkcji stricte artystycznych. Takim pierwszym „wysokobudżetowym” filmem była „Niebiańska plaża”, gdzie wystąpiła wspólnie z Leonardem DiCaprio (trzeba przyznać, że swoją charyzmą przykryła utalentowanego kolegę z planu). Później pojawiła się m.in. w thrillerze „Vanilla Sky” (2001) z Tomem Cruisem i Penelopą Cruz. Partnerowała Brada Pitta w filmie „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona” (2008).
Jednak ani te powyższe, ani inne role sprawiły, że stała się popularna i rozpoznawalna na całym świecie. W roku 2005 przyjęła główną rolę Białej Czarownicy w adaptacji powieści fantasy C.S. Lewisa pt. „Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa”. Jej wzrok przeszywał na wskroś, jej głos zamrażał niedowiarków. Była magnetyczna, autentycznie przerażająca, zahipnotyzowała wszystkich.
źródło: www.movieweb.com
Aby zerwać nieco z wizerunkiem nieobliczalnej królowej śniegu, zagrała w surowym dramacie „Musimy porozmawiać o Kevinie” (2011), matkę zmagającą się ze świadomością, że wychowała mordercę. Z kolei we włoskim melodramacie „Jestem miłością” (2009) wcieliła się w kobietę, która w imię miłości musi wyrzec się własnej rodziny. A w komediowych „Kochankach z Księżyca” (2012) Wesa Andersona była pracownicą opieki socjalnej.
Role w filmach przeznaczonych dla szerokiej publiczności pozwoliły jej na niezależność finansową i pozwoliły realizować różne artystyczne projekty (np. wędrowny festiwal filmowy w Szkocji The Ballerina Ballroom Cinema of Dreas).
Ostatnio możemy ją podziwiać m.in. w filmie science-fiction pt „Snowpiercer: Arka przyszłości” oraz w klimatycznych horrorze „Tylko kochankowie przeżyją” Jarmuscha. Czy rzeczywiście jest - jak ktoś zauważył - kobiecym wcieleniem Johnny’ego Deppa? Czas pokaże.
Szukać spełnienia poza światem kina
Filmowe role to dla Tildy za mało. W marcu 2013 roku otworzyła wystawę w V&A (Victoria and Albert Museum) w Londynie pt. „300 Bowie-related artefackts”. Zgromadzono na niej liczne przedmioty i kostiumy związane z artystyczną drogą jej przyjaciela - muzyka Davida Bowiego. On sam był wtedy nieobecny, ale aktorka wygłosiła w jego imieniu mowę. Zaskoczyła zgromadzonych ludzi, gdy stwierdziła, że z Davidem łączy ją zarówno fizyczne, jak i duchowe podobieństwo. Dla niej bycie dziwakiem jest niezwykle ważne, ponieważ tylko dziwacy, mają prawdziwą artystyczną duszę. Swinton wystąpiła w wideoklipie piosenki „The Stars (Are Out Tonight)”, która promowała po latach milczenia nowy album Davida Bowiego.
Aktorka brała również aktywny udział w intrygujących wideoinstalacjach i sztukach performance. Chociażby projekt pt. „The Maybe” (premiera w Londynie w roku 1995). W 2013 roku w wybrane dni w muzeum MOMA (muzeum sztuki nowoczesnej) w Nowym Jorku leżała zamknięta w szklanym łożu. W tej zamkniętej instalacji artystka miała do dyspozycji poduszki i dzbanek z wodą. Szklane łoże za każdym razem znajdowało się w zupełnie innym miejscu.
źródło: www.people.com
Cóż jeszcze rzec o Tildzie Swinton. Szczerze to jej zazdroszczę. Nie tylko wachlarzu aktorskich umiejętności i bycia z dala od hollywoodzkiego blichtru, ale także oddychania pełną piersią - bycia szczęśliwym, oddając się totalnie od a do z swoim pasjom. Ta unikatowość i specyficzny styl ubierania (np. garnitury) sprawia, że Tilda zdecydowanie jest jedną z najciekawszych postaci w świecie kina.
Artystka mieszka z ukochanym (tak, jest heteroseksualna), Sandro Koppem oraz dziećmi w zamku, w miejscowości Nairn w północnej Szkocji. Z poprzednim partnerem, Johnem Byrnem, ojcem bliźniaków Honora i Xaviera (ur. w 1997), Swinton rozstała się w 2003 roku.
Galeria zdjęć - Tilda Swinton - aktorskie nieustraszone zwierzę
Więcej artykułów od autora pj
Ma dopiero 17 lat, a już może pochwalić się odkryciem, o jakim jego rówieśnicy nawet nie śnili. Gdy koledzy i koleżanki Wolfa szukali Pokemonów swoimi smartfonami, on wolał spoglądać w gwiazdy. Marzyciel? Nie. To młody mieszkaniec Nowego Jorku, który badaniem kosmosem fascynuje się od najmłodszych lat. Niedawno odbywał wakacyjny staż w... NASA i tam też zauważył cień
Im wygodniej i bardziej futurystycznie, tym lepiej – pomyśleli zapewne producenci z firmy Segway, pokazując na CES 2020 (największe targi elektroniki na świecie), prezentując swoje najnowsze cacko na kołkach. I nie, nie jest to bardziej odpicowana elektryczna hulajnoga, a…. fotel o nazwie S-Pod!
Było ich trzech – Kacper, Melchior i Baltazar. Przybyli ze Wschodu, podążając za blaskiem Gwiazdy Betlejemskiej. Pragnęli pokłonić się małemu Jezusowi i obdarować go darami: kadzidłem, złotem i mirrą. 6 stycznia w Kościele katolickim obchodzone jest święto wspominające ten moment, oficjalnie Objawieniem Pańskim zwane.
Zapewne wszyscy z Was słyszeli lub czytali o muchołówce, która nęci potencjalne ofiary (owady) kolorem i słodkim nektarem, by następnie trawić je przez kilka dni. Są nawet takie rośliny, które potrafią zjeść… mysz lub ptaka. A co powiecie na drzewa wysysające wszystkie soki z… ludzi, tak że pozostanie z nich tylko szkielet? Podobno takie właśnie rosły w dżunglach połu
„Słuchaj swego serca, kiedy ono cię wzywa, słuchaj swego serca, nic innego nie możesz zrobić” - śpiewała Marie Fredriksson w jednej z najpiękniejszych piosenek o miłości. I robiła to tak, że każdy zakochiwał się w jej głosie i wizerunku. Każdy wierzył w siłę uczucia. Niestety, nie zobaczymy już więcej tej szwedzkiej wokalistki zespołu Roxette. Marie zmarła 9 grudnia
Teraz czytane artykuły
Nie ma delikatnej, dziewczęcej urody. Nie jest piękna jak Angelina Jolie czy Liv Tyler. Za to jednego jej nie brakuje - inteligencji i talentu aktorskiego. W tym co robi na ekranie i deskach teatru jest zawsze perfekcyjna. Można o niej napisać, że jest ikoną ideologii gender (charakterystyczny image przypominający hermafrodytę). Mało tego, to muza dwuznaczności, przyj
Wyspa Wielkanocna, choć odkryta dawno temu, w pierwszej połowie XVIII wieku, do dziś budzi wiele kontrowersji i skrywa mnóstwo tajemnic.
Z okazji premiery filmu „Chappie” nie mogło zabraknąć artykułu o występującej tam Yo-Landi Visser – południowoafrykańskiej raperce wchodzącej w skład zespołu Die Antwoord. Z wyglądu i głosu przypomina niewinną, infantylną nastolatkę. Jednak uwaga, to tylko pozory. Po płaszczykiem słodkości kryje się prawdziwa sceniczna żyleta.
Samobójca to osoba odważna – bo dopuszcza się takiego czynu, a może tchórzliwa bo nie potrafi już dalej żyć i odbiera sobie życie?
„Wojownicze żółwie ninja” to próba odświeżenia kultowych bohaterów, których przygody z zapartym tchem śledziło niegdyś pokolenie dzisiejszych 30-latków (w tym niżej podpisany). Niestety, całość najlepiej opisuje powiedzenie: „co za dużo, to niezdrowo”. Nic dziwnego, skoro za produkcję odpowiada sam Michael Bay.
Kino to nie tylko rozrywka. To również sztuka w pełnym znaczeniu tego słowa. Wszystkich koneserów zachęcamy do wspólnych seansów filmowych.
Jak daleko posunie się człowiek jako rasa i jednostka w ucieczce przed grzechami ojców? Ile gniewu i miliardów kilometrów potrzeba, żeby docenić to, co na wyciągnięcie ręki? Wiele filmów z gatunku science-fiction podejmuje tematy transcendentalne i egzystencjalne, bo otoczenie kosmosu, jego pustka, świetnie oddają ten medytacyjny nastrój. Szczególnie, jeśli kręci się
Cywilizacja sumeryjska oraz jej kontynuatorki uchodziły za niezwykle rozwinięte pod wieloma względami. Sumerowie, a raczej bogowie wnieśli ogromną wiedzę do świata ludzkiego, przyczyniając się do rozkwitu nauki: architektury, astronomii, astrologii, budownictwa, matematyki, geografii, geometrii, a także zagadnień dotyczących metafizyki.
Śladami bieszczadzkich wampirów ? Jak najbardziej! Podkarpacki zespół Hrabia nie tylko sympatyzuje z niejednym krwiopijcom, ale również lubi ich oprawców! Van Helsing wszak znanym łowcą wampirów jest i nikt mu już renomy nie odbierze, a nawet można o nim nakręcić... teledysk, który możecie oglądać na YouTubie od 19 lipca. Hrabia użył w tym celu ciekawych lokacji na ro
Druga część obszernego artykułu na temat starożytnego Egiptu, Wielkiej Piramidy i jej tajemnic. To bezpośrednia kontynuacja poprzedniego tekstu. Gotowi na odkrywanie i rozwiązywanie zagadek sprzed tysięcy lat? Zapraszam więc na pustynię w Gizie.
16 grudnia 2019 roku pojawiła się na polskim rynku muzycznym płyta, na której co prawda nie usłyszycie żadnego wokalu, ale za to otrzymacie kawał wyrazistej instrumentalnej muzyki. Muzyki która łączy w sobie jazz i progresywny rock. I która zabierze Was w rejony nasilone przedziwną, pozytywną aurą, gdzieś do innego, energetycznego wymiaru. Oto „Holograms” zespołu The
DNA – kwas deoksyrybonukleinowy – jest nośnikiem informacji genetycznej i warunkuje poprzez konkretnie zapisane informacje nasz wygląd zewnętrzny, podatność na dane choroby, kolor włosów, skóry i wiele innych cech fizycznych ludzi.
„Witajcie w Jurassic Park” – doskonale pamiętam to niezwykłe uczucie, kiedy John Hammond otworzył przed nami w 1993 roku park, który niczym spełnienie dziecięcych marzeń na nowo odrodził w nas fascynację dinozaurami. W tle piękna muzyka Johna Williamsa i ujęcie na bramę z napisem… Jurassic Park. Te wszystkie, mogłoby się zdawać, drobne szczegóły sprawiły, że widz napr
Batman powrócił! Czy "Mroczny Rycerz Powstaje" jest również tak doskonałym dziełem co jego poprzednik? Czy warto spędzić ponad dwie godziny przed dużym, bądź małym ekranem? Na te i wiele innych pytań odpowie niniejsza recenzja.
Nie da się w jednym, krótkim artykule zawrzeć całej, ze szczegółami, barwnej historii legendarnego Perfectu – tuzów polskiego rocka. Przytoczymy więc najważniejsze informacje o tym zespole, który mimo ponad trzech dekad na karku nadal wzrusza i łączy miliony Polaków.
Poznajcie Joanną Dyląg-Faliszek. To młoda, skromna artystka, absolwentka Uniwersytetu Rzeszowskiego. Od trzech lat mieszka w Jedliczu. I tam też oddaje się swojej pasji – maluje na płótnie przestrzeń, która ją otacza. Swoją twórczość prezentuje na Facebooku, a także w formie filmików na YouTubie na kanale Aś Maluje. W czerwcu tego roku jej zorganizowany w Starej Kuźni
Studio Pixar nigdy nie rozczarowuje swoich fanów. Dowodem na potwierdzenie moich słów może być ich najnowsze dzieło o niepozornym tytule „Coco”. Animacja zapowiadana jako przygoda chłopca pragnącego ziścić swoje marzenia wbrew jasnym zakazom rodziny, a co za tym idzie, udającego się do krainy umarłych, porwała miliony widzów na całym świecie. Czym tym razem wielki Pix
Nowości
Geraltem z Rivii, zapytacie? Niemożliwe, wszak on bohaterem fikcyjnym jest, pomyślicie. Ano prawda to. Czyżby zatem jakowyś z dwóch odtwórców roli Rzeźnika z Blaviken chwilę na pogawędkę znalazł? Nie. Z kimś innym my w karczmie byli, mód i wino pili. Z kimś, kto wiedźmiński świat od podszewki zna i dobrze wie, że „zło to zło, mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno
14 stycznia już po raz 27. wręczono Paszporty Polityki, czyli nagrody za najważniejsze osiągnięcia w szeroko pojętej dziedzinie polskiej kultury za rok 2019. Otrzymali je twórcy i wykonawcy, którzy swoim talentem, charyzmą i oryginalnością najbardziej zwrócili na siebie uwagę. Łącznie nagrodzono siedem osób w siedmiu kategoriach. Wśród laureatów znaleźli się m.in. mło
Ma dopiero 17 lat, a już może pochwalić się odkryciem, o jakim jego rówieśnicy nawet nie śnili. Gdy koledzy i koleżanki Wolfa szukali Pokemonów swoimi smartfonami, on wolał spoglądać w gwiazdy. Marzyciel? Nie. To młody mieszkaniec Nowego Jorku, który badaniem kosmosem fascynuje się od najmłodszych lat. Niedawno odbywał wakacyjny staż w... NASA i tam też zauważył cień
Uliczka oświetlana chłodną poświatą księżyca, chwiejnie migoczące światła latarń, poza zasięgiem których chyłkiem przemyka postać w pelerynie. Omdlewająca w uścisku ofiara, biała szyja, błysk kłów i przytłaczająca cisza, mącona jedynie przez zachłanne chłeptanie… Kalka wielokrotnie powielana, gotycki sztafaż wielokrotnie używany i wykorzystywany w dziesiątkach lepszyc
Carbonara wcale nie jest włoską potrawą. Co nie zmienia faktu, że każda bardziej lub mniej szanująca się włoska restauracja ma ją w swojej ofercie. Gości również w naszych domach, i to z kilku powodów: smak, cena i łatwość w przygotowaniu. Jednak czym tak naprawdę jest włoska potrawa?
Polskie seriale gatunkowe są coraz lepsze. Odważne stwierdzenie? Tak. Ale to żaden fake news, to prawda. Niechaj tego przykładem będzie niedawny „Ślepnąc od świateł”, „Rojst”, czy pierwszy sezon (kolejny podobno już nie tym samym poziomie) „Belfra”. „Wataha” od HBO także należy do grupy tych sprawnie nakręconych i intrygujących produkcji. Mająca własny europejski stem
Artykuły z tej samej kategorii
Bruce Lee. Ikona i legenda, którą nikomu przedstawiać nie trzeba. Nie ma na świecie człowieka (chyba że mieszka w głębokim buszu), który o nim nie słyszał. Na początku lat 90. zekranizowano biografię aktora w udanym filmie pt. „Smok: historia Bruce’a Lee” z doskonałą rolą Jasona Scotta… Lee (zbieżność nazwisk przypadkowa). A w roku 2019 jego nieśmiertelny duch ponowni
Na naszym portalu często przedstawiamy ludzi z niezwykłą pasją i talentem. Należą do nich także dwaj pochodzący z Uniechowa – małej miejscowości na Kujawach bracia Dawid i Dominik Znajmieccy. Chłopaki interesują się kinem, piszą scenariusze i studiują na Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie, gdzie rozwijają swoją wiedzę w montażu i zdjęciach. Zapraszamy i zachęcamy
Och, Linda! Dlaczego? Powiedz, dlaczego?! Tak na mnie podziałałaś. Stałaś się najlepszą obok Sigourney Weaver heroiną kina science fiction i jednocześnie więźniem swojej roli. I dlaczego na Twój powrót, ja i miliony fanów, musieliśmy czekać tak długo? Nie odpowiadaj. Nadeszła pora, bym o Tobie napisał ten krótki, ale staranny artykuł! Może w nim znajdą się wyjaśnienia
Kiedy zobaczyłem go po raz pierwszy w thrillerze „8 milimetrów” (1999) Joela Schumachera, prawie zaniemówiłem. Jako specjalista od snuff porno – Max Callifornia przyćmił w rzeczonym obrazie samego Nicolasa Cage’a, pokazując aktorstwo na wysokim poziomie. Miał to coś w oku: tajemnicę, szczyptę charyzmy, niezdrową fascynację. A już rok później za kolejną drugoplanową ro
Jana Kobuszewskiego zapamiętamy wszyscy. Nie grywał w filmach i serialach ról pierwszoplanowych (poza „Barbarą i Janem”), nie grywał nawet drugoplanowych, ale za to epizody kreował wyśmienite. Zachwycał też w teatrze. Ale najlepiej czuł się jako artysta kabaretowy, rozśmieszając mieszkańców Polski na wschodzie, zachodzie, północy i południu. Dożył pięknego wieku – 85
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.181