"RoboCop: Rogue City" – "Żywy lub martwy, idziesz ze mną..." - Recenzje gier

Teyon – krakowski producent gier komputerowych znany jeszcze do niedawna z produkcji gier... cóż, wątpliwej jakości, jest ostatnio na ustach całej branży. Gdy w 2013 roku stworzyli swój pierwszy projekt na znanej licencji – „Rambo: The Video Game”, recenzenci i gracze nie pozostawili na tytule suchej nitki. Gra była niczym żywcem wyjęta z poprzedniej epoki (w negatywnym tego słowa znaczeniu). Prymitywny „celowniczek” nie miał prawa osiągnąć sukcesu, a szkoda bo sama franczyza – w mojej opinii – ma naprawdę duży growy potencjał. Wszelkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że krakowski deweloper skończy pośród innych wyrobników tworzących taśmowo kolejne, co najwyżej przeciętne, gry z tzw. kosza. Życie lubi jednak zaskakiwać i oto Teyon w 2019 roku wydaje swoją nową grę opartą na kolejnej kultowej marce – „Terminator: Resistance”, a dwa lata później dodatek doń, zatytułowany „Annihilation Line”. Nie chcę rozwodzić się nad tymi tytułami, chcąc uniknąć spojlerów i nie psuć zainteresowanym przyjemności z odkrywania tych gier samemu. Dość powiedzieć, że był to tytuł ze wszech miar udany. Jakież było zdziwienie branży (i mojej skromnej osoby) gdy okazało się, że twórcy potworka z Johnem Rambo w roli głównej tym razem stworzyli bardzo udany tytuł będący prawdziwą gratką dla fanów filmowego Terminatora. Oczywiście, nie było tu mowy o rozmachu gier AAA, raczej o bardzo solidnym, stworzonym z sercem fana tytule AA, może nieco topornym w pewnych aspektach, ale hej! Przeskok jakościowy od 2013 roku był ogromny! I za to należy się krakowskiemu studiu wielki szacunek. Sama gra była połączeniem FPSa z drobnymi elementami cRPG (rozwój postaci, dialogi, pewne wybory fabularne). Największym jednak atutem produkcji był klimat żywcem wyjęty z filmowej serii o „elektronicznym mordercy”.

 

Screen z gry "RoboCop: Rogue City" (fot. Nacon/źródło: teyon.com)

 

Screen z gry "RoboCop: Rogue City" (fot. Nacon/źródło: teyon.com)

 

Nie inaczej jest w przypadku growej adaptacji RoboCopa. Twórcy bardzo umiejętnie przenieśli na grunt elektronicznej rozrywki nastrój filmów o postrachu przestępców z Detroit. Powracają znane postacie: głosu bohaterowi użycza Peter Weller, odtwórca tytułowej roli w pierwszych dwóch częściach. Jest też Anne Lewis, policyjna partnerka Murphy'ego, sierżant Reed czy Stary – szef korporacji OCP. Muzyka również jest mocnym atutem produkcji. Nie może być inaczej, skoro posiłkowano się znakomitym soundtrackiem zmarłego w 2006 roku, genialnego kompozytora, Basila Poledourisa. Sama muzyka w grze dobrze współgra z tym, co dzieje się na ekranie i dobrze spełnia swoją rolę, nadając odpowiednią atmosferę. Akcja „RoboCopa: Rogue City” rozgrywa się bowiem między drugą a trzecią częścią filmu. W Detroit pojawia się nowy król półświatka, nazywany – jakże oryginalnie – Nowym Graczem w mieście. Oprócz niego przyjdzie nam się zmierzyć ze wszelkiego rodzaju szumowinami pokroju punków, gangów motocyklowych i innej bandyterki.

 

Sterowanie postacią gracza jest dość specyficzne, ale ma to swoje uzasadnienie. Gramy gliniarzem-robotem, chodzącym czołgiem, toteż nieco toporny sposób poruszania się i strzelania ma swoje fabularne podstawy, i pozwala wręcz lepiej wczuć się w postać. Wzorem Terminatora twórcy powrócili do systemu rozwoju postaci. Wraz z kolejnymi wykonanymi zadaniami otrzymujemy punkty doświadczenia, za które możemy podnosić poziom szeregu dostępnych umiejętności (m.in. psychologia, skanowanie, inżynieria, umiejętności bojowe, pancerz, dedukcja itd.). Każda z umiejętności co kilka poziomów ma swoje 'kamienie milowe'/atuty, dające nam konkretną, bardzo przydatną zdolność. Przykład? 4 poziom psychologii pozwala nam widzieć w trakcie dialogów kwestie dialogowe, na które rozmówca zareaguje pozytywnie. Inny przykład – kolejne poziomy żywotności pozwalają nam zwiększyć nasze punkty życia, co kilka poziomów, dając możliwość coraz skuteczniejszego leczenia się w skrzynkach z bezpiecznikami. Murphy ma również do dyspozycji parę umiejętności, które możemy aktywować co kilka sekund po odnowieniu, są to: fala uderzeniowa ogłuszająca wrogów na krótki czas (pasek umiejętności walki), tarcza dająca nam na krótko zwiększoną ochronę (pancerz), skok pozwalający szybko skrócić dystans lub wykonać szybki odwrót (inżynieria) czy tryb spowalniający, swego rodzaju slow-motion (skupienie). Do wyboru, do koloru – każdy znajdzie coś dla siebie. Opcji nie brakuje.

 

Screen z gry "RoboCop: Rogue City" (fot. Nacon/źródło: teyon.com)

 

Screen z gry "RoboCop: Rogue City" (fot. Nacon/źródło: teyon.com)

 

Dużym atutem gry jest konstrukcja zadań. Oprócz misji głównych o iście filmowym rozmachu, mamy tu również do czynienia z typowo rutynową, policyjną robotą. Mandaty za złe parkowanie, śmiecenie i zakłócanie porządku. Mała rzecz, a cieszy i przede wszystkim pozwala wczuć się w rolę stróża prawa w mieście bezprawia. Często możemy zdecydować czy za dane wykroczenie poprzestaniemy na pouczeniu – zachowamy się więc nieco po ludzku, czy jednak, jak przystało na pół-maszynę i zimnego służbistę – sięgniemy po mandat. Z wyborami tymi wiąże się mechanika Zaufania Publicznego. Im wyższe, tym zwyczajni obywatele Detroit lepiej będą reagować na Robocopa – jest to swoisty system reputacji. Oczywiście, same misje fabularne są dość liniowe, podobnie jak miało to miejsce w „Terminator: Resistance”. Wszystko jednak ma odpowiedni klimat i co najważniejsze – nie nuży, zachęcając do dalszych postępów. Do dyspozycji naszego RoboGliny oddano cały arsenał broni od pistoletów (w tym ikonicznego, znanego z filmu Auto-9), aż po PM-y, strzelby, karabiny, na granatnikach skończywszy. Nie zabrakło również innej, kultowej broni znanej z filmu – działka szturmowego Cobra (pamiętacie dopakowaną snajperkę Boddickera, która jednym strzałem złomowała samochody?). Tak, twórcy zdecydowanie odrobili pracę domową z zakresu wierności materiałowi źródłowemu – to się chwali. Jakby tego było mało, swoją „firmową” pukawkę – Auto-9, możemy ulepszać za pomocą znajdowanych płytek drukowanych (które z kolei możemy modyfikować za pomocą specjalnych chipów, nadających broni unikatowe właściwości) rozsianych na mapie w trakcie misji. Dodatkowo dano nam możliwość rzucania takimi elementami otoczenia, jak: meble, telewizory, ciężkie narzędzia czy… sami przeciwnicy.

 

Jeśli zaś chodzi o technikalia gry, nie będę się zbyt wiele rozwodził. Dość powiedzieć, że gra wygląda nieźle. Nie jakoś olśniewająco, nie odrzucająco – po prostu nieźle. Na moim, nie najnowszym już sprzęcie (i nie była to konsola), gra na ogół chodziła płynnie, ale od czasu do czasu lubiła „chrupnąć”. Mimo wszystko – niejedna gra wyglądająca lepiej od Robocopa potrafiła – w moim przypadku - działać płynniej od najnowszej produkcji Teyon, mogąc się przy tym pochwalić lepszą jakością oprawy graficznej. Animacje i mimika postaci, tak w „Terminatorze”, jak i teraz pozostawiają nieco do życzenia, ale mimo wszystko nie jest to poziom, który szczególnie przeszkadzałby w czerpaniu radości z gry. Podsumowując – warstwa techniczna, a przede wszystkim optymalizacja stoją na nie najgorszym poziomie, ale na tych polach krakowskie studio ma jeszcze nieco do nadrobienia.

 

Screen z gry "RoboCop: Rogue City" (fot. Nacon/źródło: robocop-roguecity.com)

 

Screen z gry "RoboCop: Rogue City" (fot. Nacon/źródło: teyon.com)

 

Czy mogę z czystym sumieniem polecić ten tytuł? Fanów filmowego pierwowzoru z pewnością nie będę musiał długo zachęcać. Znajdą tu wszystko czego szukają od „egranizacji” ich ukochanej serii. Znajomy klimat, powrót do roli (jedynie głosowy, ale jednak) Petera Wellera i pomost między drugą, a trzecią częścią trylogii. Pozostali również będą się świetnie bawić, choć zapewne będzie to dla nich tytuł na raz, niemniej twórcy robią, co mogą, by to zmienić – ostatnio deweloperzy dodali tryb Nowej Gry Plus, pozwalający na ponowne rozpoczęcie gry, już z zachowanym rozwojem postaci po poprzednim ukończeniu tytułu. To tylko kolejny argument, aby dać tej bardzo dobrej, zrobionej przez fanów – dla fanów grze, szansę.

 

Ocena: 8,5/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję