Coś jest w tych aktorach, pochodzących lub wychowanych w dalekiej Australii, nieokiełznanego, zadziornego. Zwróćcie uwagę np. na Mela Gibsona czy Russella Crowe’a. Hugh Jackman, co prawda, nie jest takim skandalistą, ale też posiada specyficzny błysk w oku, dzięki któremu (plus wyrzeźbione ciało), mimo dojrzałego wieku (już dawno przekroczył 40.), nadal stanowi obiekt pożądania (nie tylko płci pięknej). Mam smutną wiadomość dla fanek. Hugh od 1996 roku jest szczęśliwym mężem starszej o 13 lat (!) Deborry-Lee Furness, którą poznał na planie australijskiego serialu „Correlli” (1995). Nie mogąc mieć naturalnie poczętych dzieci, w maju 2000 roku adoptowali syna Oscara Maximilliana, a sześć lat później córeczkę Avę. Hugh stwierdził w wywiadzie, że jako surowy rodzic (w dobrym znaczeniu tego słowa), stara się zawsze chronić pociechy (nawet jeśli będą już pełnoletni) przed zepsutym światem hollywoodzkiego show-biznesu.

 

Wyobraźcie sobie, że będąc młodym chłopakiem miał … problemy z akceptacją własnej osoby. Przyznał to, wypowiadając te oto słowa: „Wydaje mi się, że każdy z nas potrzebuje akceptacji. Jeśli o mnie chodzi, to jako nastolatek miałem straszne problemy z różnymi kompleksami. Byłem chudy, niezgrabny. Bałem się wysokości i ciemności. Wydawało mi się, że nikt mnie nie rozumie. Niesamowitą szkołą życia były dla mnie początki kariery aktorskiej” (źródło: wikicytaty.org).

 

Po latach brzmi to co najmniej kuriozalnie, tym bardziej, że przy obecnym wzroście 192 cm! I imponującej muskulaturze wygląda jak sportowiec. Podczas przygotowań do najsłynniejszej roli outsidera w serii „X-Men”, wyciskał na ławce ponad 140 kg!. Z kolei do innego filmu pt. „Źródło” poznał i opanował niemal do perfekcji tajniki tai chi i jogi. Z pomocy dublerów w niebezpiecznych ujęciach korzystał (i nadal korzysta!) dość rzadko.

 

Prześledźmy jego drogę do kariery

 

Urodził się w październiku 1968 roku w Sydney w Australii, w rodzinie wielodzietnej. Kiedy miał 8 lat, rodzice wzięli rozwód. Matka przeniosła się do Anglii i zabrała ze sobą córki. Hugh został z braćmi w Australii. Wychowywany przez zasadniczego ojca, z zawodu księgowego, był grzecznym chłopcem, ale miał, jak już wspomnieliśmy wyżej, liczne kompleksy. Na szczęście dorastając, powoli się ich pozbywał. Przez sześć lat  uczęszczał na lekcje gry na pianinie (potrafi też grać na skrzypcach oraz na gitarze). Ukończył elitarną szkołę dla chłopców - Knox Grammar School. I nadal był kulturalnym i przyzwoitym człowiekiem. Nigdy nie wpadł w złe towarzystwo. Obce były mu nałogi. Unikał imprez, uprawiał sporty, pracował dorywczo m.in. na stacji benzynowej. Początkowo wiązał swoje życie z dziennikarstwem. Studiował więc na Uniwersytecie Technologicznym w Sydney, gdzie uzyskał tytuł magistra dziennikarstwa.  Jednak los rzucił go w jakże odmienny zawód - aktorstwo. Uczęszczał na kurs z tym związany oraz na studia na takim wydziale.
 

Wkrótce trafił w objęcia telewizji. Odrzucił rolę w jednej z najpopularniejszych oper mydlanych w kraju pt. „Neighbours”, by zagrać więźnia w serialu „Correlli”. Później występował gościnnie w kilku australijskich produkcjach telewizyjnych oraz był gospodarzem programu rozrywkowego. Okazało się, że jest także uzdolniony muzycznie. Pojawił się w trzech musicalach: „Pięknej i Bestii” i „Bulwarze zachodzącego słońca” oraz na londyńskim West Endzie w „Oklahomie!”

W 1999 wystąpił w komedii romantycznej pt. „Bohater z okładki” oraz w dramacie „Królowie Erskineville” (otrzymał nominację Australijskiego Instytutu Filmowego dla najlepszego aktora).

 

Debiut w Hollywood

 

W roku 2000 odbyła się premiera „X-Men” - ekranizacji komiksu Marvela. Zanim rozpoczęto zdjęcia do tego filmu, reżyser Bryan Singer i producenci poszukiwali idealnego odtwórcy postaci mutanta Logana/Wolverine’a.  Russell Crowe zrezygnował z tej roli. Ale jednocześnie zarekomendował swojego kolegę po fachu. To był strzał w dziesiątkę. Jackman jako Wolverine stał się sławny, a wielbiciele komiksów go pokochali.  Szpony wysuwające się z dłoni, cygaro w ustach i skórzana kurtka - tak ucharakteryzowany pojawił się na dużym ekranie jeszcze sześć razy (wliczając w to osobne filmy poświęcone postaci Wolverine’a). Ostatnio w „X-Men: Przyszłość, która nadejdzie”.

Starał się, by nie zostać zaszufladkowanym. W 2001 roku wystąpił z powodzeniem w dwóch komediach romantycznych: „Serce nie sługa” i „Kate i Leopold” (nominacja do Złotego Globu), gdzie partnerował Meg Ryan. Następnie zagrał w kinie akcji, czyli „Kodzie dostępu”, w cztery lata później w horrorze fantasy „Van Helsing”.

 

Kariera rozkwitała niczym pąk róży. Obok grania mutanta w nowych odsłonach znanej serii, pojawiał się w różno-gatunkowych obrazach, jak chociażby w m.in. filozoficzno-mistycznym „Źródle” (2006) Darrena Aronofsky’ego czy „Prestiżu” (2006) Christophera Nolana, w którym zagrał iluzjonistę. Sprawdził się również w melodramacie „Australia” z Nicole Kidman oraz w kinie familijno-przygodowym, czyli w „Gigantach ze stali” (2011). W latach 2004 i 2005 prowadził gale wręczenie nagród teatralnych Tony, a w 2009 dzielnie poprowadził 81. ceremonię wręczenia Oscarów. Za rolę w musicalowej adaptacji „Les Misérables Nędznicy” (2012)  otrzymał pierwszą nominację do Oscara oraz statuetkę Złotego Globa.

 

W 2013 roku Hugh Jackman ogłosił przykrą informację, że wykryto u niego raka skóry. Wczesne badanie, do którego namówiła go żona, pozwoliło na unieszkodliwienie zagrożenia. Aktor przestrzegał wówczas wszystkich, by używali filtrów przeciwsłonecznych. Niestety, ostatnio komórki ponownie zostały zaatakowane. Hugh zamieścił zdjęcie na Instagramie, na którym widać przylepiony na nosie plaster.

 

Trzymamy kciuki i wierzymy, że pokonasz chorobę!

 

Pełna filmografia:

http://www.filmweb.pl/person/Hugh.Jackman

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję