Michael Keaton – Od Batmana do Birdmana - Ludzie kina

„I’m Batman”. Wypowiedziane w roku 1989 słowa stały się na długie lata przyszytą łatką. Chyba sam Keaton nie spodziewał się aż takiego sukcesu „Batmana”. Był wtedy średnio znanym aktorem, ale tytułowa rola w gotyckiej adaptacji komiksu nie otworzyła mu drzwi do wspaniałej kariery.

 

Zabieg twórców „Birdmana”, aby to właśnie Michaela Keatona zaangażować w swój projekt, był strzałem w dziesiątkę. Przemyślanym i raczej nieprzypadkowym. Portretowany przez niego w tym filmie aktor Riggan Thomson jest jakby nim samym. To osobiste rozliczenie z własną przeszłością. Ma się przecież nieodparte wrażenie, że zawodowa droga tych panów – Thomsona i Keatona jest niemal identyczna (mimo stronienia tegoż drugiego od teatru). Czy gwiazda rozbłyśnie ponownie? Wszystko wskazuje, że tak i źle poprowadzona kariera po roli superbohatera zostanie teraz naprawiona.

 

Michael Keaton to pseudonim. Właściwe i pełne nazwisko brzmi: Michael John Douglas. Nie chciał, by mylono go ze sławnym aktorem, więc przybrał inne – na cześć swojej ulubione aktorki: Diane Keaton („Ojciec Chrzestny”, „Annie Hall”). Na świat przyszedł w mieście Coraopolis w Stanach Zjednoczonych w roku 1951 jako najmłodsze z siedmiorga dzieci George’a A. Douglasa i Leony Elizabeth. Ojciec był inżynierem księżycowych lądowników, a matka gospodynią domową. Zatem smykałkę do aktorstwa po nich odziedziczyć nie mógł.

 

W 1969 roku ukończył Mountour High School w Pensylwanii. Studiował też retorykę w Kent State University w stanie Ohio. Co ciekawe, pierwsze wkroczenie do świata filmu miało miejsce, gdy krótko pracował w lokalnej telewizji kablowej. A był tam… operatorem kamery. Podskórnie czuł jednak, że przeznaczona mu jej druga strona.

 

Zaczynał do występów estradowych i sitcomów stacji CBS. Debiut na dużym ekranie nadszedł na początku lat 80. Mowa o komedii pt. „Nocna zmiana”, w której Keaton wcielił się w postać poczciwego Billa Blazejowskiego, pracownika kostnicy. Kolejne role i filmy także były komediowe. Wystarczy przypomnieć bezrobotnego gospodarza domowego, czyli „Pana mamuśkę” oraz gangstera „Niebezpiecznego Johnny’ego”.

 

Przełom nastąpił w roku 1988, dzięki świetnej, bardzo energicznej i demonicznej roli w komediowym fantasy „Sok z Żuka” w reżyserii Tima Burtona. Nic dziwnego, że u tego samego twórcy pojawił się powtórnie, ale tym razem przywdziewając kostium kultowego Batmana. Założył go jeszcze trzy lata później w bardziej mrocznym, choć nieco słabszym sequelu. Pamiętając popisy w „Soku…” można zastanowić się, czy czasem Keaton nie powinien zostać Jokerem. Byłby w tej roli zapewne równie dobry, jeśli nie lepszy niż grając Człowieka-Nietoperza.

 

Dalej potoczyło się nie tak, jak sobie wymarzył. Występował m.in. w szekspirowskim obrazie „Wiele hałasu o nic” (1993); dramacie „Gra o życie”, gdzie jako ciężko chory człowiek filmował ostatnie dni życia; komedii „Mężowie i żona”, w której został sklonowany oraz u samego Tarantino w „Jackie Brown” kreując postać detektywa. Ale żaden z tych tytułów nie sprawił, że był na topie. Nie pomógł nawet familijny „Jack Frost” ani thriller „W akcie desperacji” (bałwanek i psychopata). Niewielki, acz godny podkreślenia triumf osiągnął, grając w telewizyjnym „Na żywo z Bagdadu”. Za rolę reportera wojennego CNN otrzymał pierwszą nominację do Złotego Globu.

 

Rok 2014 to wielki powrót. Nie odświeżony, średni „Robocop” i nie „Need For Speed”, a właśnie „Birdman”. Nagrody, fanfary i pochwały… I oto wreszcie jest – Złoty Glob za najlepszą pierwszoplanową rolę męską oraz nominacja do Oscara (wszystko wskazuje, że go zdobędzie, oby!).

 

Prywatnie Michael Keaton był związany z Caroline McWilliams (1982-1992), która urodziła mu syna Seana. Romansował m.in. z aktorkami Michelle Pfeiffer i Courteney Cox.

 

Coś dla fanów Keatona jako Batmana (należny hołd):

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję