Zmarł poeta i tekściarz Wojciech Młynarski. Żegnamy Cię Mistrzu! - Zespoły i Artyści

Ci, którzy go poznali, opowiadali, że spotkał ich ogromny zaszczyt. Był niezwykłym człowiekiem. Osobą o wielu talentach. Nie tylko autorem 2 tysięcy tekstów piosenek i librett, ale też reżyserem i co najważniejsze – wykonawcą piosenki autorskiej oraz zapamiętywalnym artystą sceny kabaretowej. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Któż z nas nie kojarzy takich utworów, jak „Prześliczna wiolonczelistka” czy „Jesteśmy na wczasach”. Te i wiele innych utworów i ballad nuciła cała Polska.

 

Młynarski pisał często teksty o ukrytym wydźwięku politycznym, będąc w opozycji do władzy PRL-u. Przez 50 lat na scenie zachwycał. I śpiewem, i tworzoną przez siebie poezją. Tak. Młynarski był poetą. Człowiekiem, od którego biła magiczna aura.

 

O jego śmierci poinformowała rodzina. Tak brzmiał wpis córki – Pauliny Młynarskiej na portalu społecznościowym: „Dziś o godzinie 20.40, po bardzo długiej chorobie umarł nasz tata Wojciech Młynarski. Bardzo prosimy media o danie nam czasu na przeżycie tego w pokoju. Paulina, Agata i Jan Młynarscy”. Podziękowała za wsparcie, po czym dodała też: „Tata chorował długo i bardzo dzielnie. Był mocarzem. Odszedł trzymany za rękę przez mojego brata Jasia. Jest nam bardzo smutno. Informacje o miejscu i terminie pożegnania Taty zamieścimy, gdy tylko wszystko ustalimy”.

 

Urodził się 26 marca 1941 roku w Warszawie. Już od wczesnych lat jako dziecko miał bliski kontakt z muzyką – formą sztuki. Przypomnijmy, że jego stryjeczny dziadek Emil Młynarski był wybitnym kompozytorem i dyrygentem. Z kolei mama Wojtka pięknie śpiewała, a ojciec grywał na różnych instrumentach. Do tego ciotka wyszła z maż za słynnego pianistę Artura Rubinsteina. Miał więc po kim odziedziczyć talent. I dziwne, jakby wybrał inną życiową drogę.

 

Początkowo poświęcił się poezji. W szkole podstawowej pisał wiersz za wierszem. Ukrywał się z tym. Wstydził pochwalić. Jednak wreszcie się odważył i pokazał wszystkim swoje dzieła. Znajomi i rodzina byli zachwyceni.

 

Karierę zaczynał jako jeden z współtwórców kabaretu Hybrydy, gdzie występował z Janem Pietrzakiem i Jonaszem Koftą. W 1963 roku ukończył studia polonistyczne i zdecydował, że zajmie się profesjonalnym pisaniem piosenek i wykonywaniem ich na estradzie. Może i nie miał wspaniałego głosu, ale najważniejszy był przekaz utworów, czyli pokazywanie absurdów i głupot ówczesnego okresu w Polsce. Już w tym samym roku pojawił się na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie wykonał piosenkę pt. „Ludzie to kupią”, otrzymując od jury wyróżnienie.

 

W 1964 roku Młynarski wspólnie z kuzynem Romanem Orłowem (malarzem i kompozytorem w jednym) powołał do życia dwie piosenki: „Z kim tak ci będzie źle, jak ze mną” oraz „Spalona ziemia”.  Zaśpiewała je później Kalina Jędrusik.

 

Od połowy lat 60. XX wieku bohater niniejszego artykułu związał się z kabaretami Owca i Dudek, dzięki czemu oba zyskały popularność. Wojciech pisał wtedy kolejne ponadprzeciętne utwory, w tym wspomniany „Jesteśmy na wczasach”. Artysta ponownie bawił się słowem i ironiczną satyrą. Wkrótce światło dzienna ujrzała jego pierwsza płyta pt. „Wojciech Młynarski śpiewa swoje piosenki” (rok 1966). Na następny album pt. „Dziewczyny bądźcie dla nas dobre wiosną” ze słynną piosenką „W Polskę idziemy” miłośnicy jego talentu czekali dwa lata.

 

W latach 70. zajmował się przede wszystkim przekładami utworów pochodzących z wielkich musicali, m.in.: „Jesus Christ Superstar” i „Chicago”. Później w Teatrze Ateneum tworzył udane programy autorskie poświęcone twórczości m.in. Włodzimierza Wysockiego (w 1986 roku została wydana kaseta magnetofonowa „Młynarski w Ateneum”).

 

Był też narratorem filmowym, a nawet okazjonalnie aktorem. Wystąpił np. w serialu pt. „Rodzina Leśniewskich”. A jego piosenki bardzo często były wykorzystywane w popularnych filmach i serialach: „Wojnie domowej”, „Pannie z mokrą głową” czy „Stawce większej niż życie”.

 

Młynarskiego zapamiętamy jako perfekcjonistę w każdym calu, który szczególną uwagę przykładał do formy. Jego wzorem byli poeci jak choćby Julian Tuwim czy Marian Hemar. Pisał utwory głębokie, często zmuszając słuchacza do pewnych refleksji. Lubił i cenił wysublimowany humor, nudził go styl kabaretowy przeznaczony do mas, uważał, iż schlebianie niskim gustom nie było czymś dobrym. Pragnął wzniesienia życia kulturalnego na wyższy, ambitniejszy poziom.

 

W 2007 roku grupa Raz, Dwa, Trzy wydała album pt. „Młynarski”, na którym znalazły się nowe wersje znanych klasyków artysty (na początku 2008 roku płyta osiągnęła status platynowy).

 

Zdobył wiele nagród. Otrzymał m.in. Diamentowy Mikrofon za całokształt pacy artystycznej na 45. Festiwalu Piosenki Polskiej, a w 2000 roku Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

 

Był mężem aktorki Adrianny Godlewskiej, z którą wziął ślub w roku 1964. Z tego związku na świat przyszedł syn Jan (obecnie muzyk i multiinstrumentalista) oraz dwie słynne córki: Agata i Paulina (prezenterki telewizyjne). Był również żonaty z Jadwigą, z którą rozwiódł się z 2008 roku.

 

Dla wszystkich rodaków Wojciech Młynarski pozostanie nieśmiertelny w swojej twórczości! Na pewno teraz jako duch zaśpiewa szlagier z kabaretu Dudek: „Do nieba poszedłem drodzy panowie, do nieba”!

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

*Artykuł ukazał się również na portalu Centrum Sceny.pl

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję