aragorn136 (22261 pkt)Strona WWW Autora962
1 100 min.
Recenzje płyt
aragorn136 (22261 pkt)
526 dni temu
2023-02-17 14:17:27
Błażej Król wreszcie prezentuje album solowy, który może podbić komercyjne stacje radiowe, aczkolwiek nadal tkwi w nim spory pierwiastek autorskiej wrażliwości i dźwięku, który rzadko jest kluczem do przebojowego sukcesu. Co ciekawe, jeszcze kilka lat temu nie znałem tegoż artysty – gdzieś mi umknął w gąszczu utalentowanych muzycznie osób. Z czasem jednak zacząłem odkrywać twórczość w formie pojedynczych utworów publikowanych w serwisie YouTube. Ale nie była to miłość od pierwszego słyszenia. Ta narodziła się dopiero przy wysłuchaniu i obejrzeniu wykonu „Płoną góry, płoną lasy”. To, co robią z coverem Czerwonych Gitar Król, Daria Zawiałow oraz Igo, jest bliskie zbiorowej hipnozie. Niesamowity aranż, doskonale pasujące do siebie, charakterystyczne wokale plus przedziwne ruchy sceniczne Błażeja spowodowały, że do dzisiaj ten zarejestrowany w trakcie Męskiego Grania występ zajmuje wysokie miejsce na mej playliście. Wtedy właśnie coś zaiskrzyło. Facet ten, mający groźną minę, silne ramiona i potężne głosisko tak potrafi interpretować na nowo tekst, i tak wczuć się w atmosferę piosenki, że aż boję się o jego zdrowie fizyczne i psychiczne. Jednak to profesjonalista, twardo stąpający po ziemi. Wie więc, gdzie są granice, wrota do przedawkowania samoświadomości, wewnętrznego Ja.
„Wołanie” z albumu „Pieśni Współczesne” zacieśniło więzi między mną a Błażejem. Ile w tym utworze narastających z każdym brzmieniem emocji, odwagi wokalnej… Więcej o wrażeniach dotyczących tej pieśni przeczytacie w recenzji płyty Miuosha. A teraz pora sprawdzić, jak to jest „W każdym (polskim) domu” zdaniem KRÓLA (nie, nie chodzi o żadne najgorsze patologie). Sama okładka może sugerować, że artysta za pomocą piosenek będzie próbował mozolnie zakopywać topór wojenny z ojcem. Jednak taka myśl okazuje się błędna, czego dowodem jest finałowy numer pt. „Za tatusia i mamusię”. Jego skoczny charakter i słowa skupiają się na dziecinnych wspomnieniach. Jest on hołdem dla wszystkich rodziców, opiekunów do samego końca, aż „kurtyna opadnie”. Szeroko zatem otwórzcie buzię, bo „muzyczne jedzonko” w formie kolejnych piosenek będzie smaczne.
Oto bowiem Błażej Król udowadnia, jak bardzo kocha swoją żonę Iwonę. Singiel „10 lat” to najlepszy kawałek na całej płycie. Muzycznie ambientowy, intymny i mocny zarazem. I okolicznościowy. Powstał przecież z wyjątkowej okazji – 10. rocznicy ślubu. Wspólnie spędzona dekada minęła niczym jeden dzień, ale chciałoby się, aby owa chwila trwała wiecznie. W tym czasie Iwona Król przeszła ciekawą drogę. Najpierw była tylko słuchaczem, następnie recenzentem, aż wreszcie mąż zaprosił ją do pracy nad własną muzyką. Obecnie żona, która znalazła pierścionek zaręczynowy w paczce po chipsach, udziela się także wokalnie. Towarzyszy jako melorecytator albo ubogaca tematyczne tło. Bez niej ów singiel nie byłby tak zmysłowy. Nie musicie słuchać 10 razy. Wystarczy jeden raz, aby dać się „porwać” pięknu namiętności dwojga zakochanych w sobie ludzi, z podobną duszą, trzymających się za rękę i serce. To nie może być sen…
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Jednak to nie jest jedyny duet, jaki czaruje w tym królestwie. Artur Rojek na pewno nie żałuje, że przyjął zaproszenie Błażeja Króla (mimo tytułu piosenki). Jedzie z nim dalej. Razem nic zamieniają w coś. Niski głos przechodzi w wysoki, a chwytliwy refren spełnia marzenia. W „Miałem już nie tańczyć” artystę wspomaga swoim specyficznym aranżem gitarzysta Michał Kush. W energicznym „A teraz tylko…” zgadza się wszystko. Prosty tekst refrenu z asystującym wokalem Piotra Roguckiego i połączonymi instrumentami wzmacnia przekaz i zdejmuje zaklęcie. Jest także „romans” z rapem. „Przyszedłem tu…” to historia o niełatwym życiu w mieście, gdy obok stoją stalinowskie bloki, gdzie jeden nieostrożny krok może zaprowadzić do „piekła”. Ambicja motywująca do tworzenia muzyki wiążę się nieustannie z kroplami potu i łez. Błażej śpiewa cicho, pesymistycznie, ale, gdy Quebonafide rapuje, wierzę, że ta gra jest warta świeczki.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Oczywiście, to nie jest tak, iż tylko utwory zrealizowane z czyimś udziałem są godne pochwał. Na pierwszy ogień dostajemy przecież „Nic nowego”, najbardziej melodyjne dzieło na krążku. Murowany hit, ej, ej! „Jedni wciąż kochają mnie, drudzy od dawna nie lubią” – śpiewam z Błażejem, robię swoje i rozumiem, że wiele zależy do własnej perspektywy. Tak, to ten najbliższy komercji utwór na poziomie masteringu dźwięków i rozpisania kompozycji, lecz jakże szczery i „fajny”. Bo jesteśmy, jacy jesteśmy i kropka, a raczej dwukropek. „Nieco głębiej” zaglądam w umysł KRÓLA, kiedy ten nuci, by się nie martwić, bo niczego nie tracisz. Iwona trochę nie dowierza, pyta: ale o co chodzi? Daj spokój Błażej i mów konkretnie. Okej, lecz jeszcze nie dziś. Najważniejsze, że uczucie kwitnie jak „Pewne kwiaty” i dobrze nam. Bo uśmiech na jej twarzy to skarb, szczególnie na tle ciężkiego od łez nieba. Była dzielna, skakała na głębinę. Wy też będziecie mieć tak samo – krzykniecie „przytul mnie”.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Na koniec zostawiłem piosenkę, która idealnie podsumowuje album. Spokojna „Prawda” jest bardzo refleksyjna. Przypominająca o tym, że kłamstwo jest złe. Lepiej poznać prawdę, choćby tę gorzką, co zatruwa dni. Wówczas da się odetchnąć całą piersią, żyjąc w zgodzie z samym sobą i najbliższymi, a również ze słuchaczami, którzy szybko mogą w danej twórczości odkryć cień fałszu. „W każdym (polskim) domu” tak samo, jak wcześniejsze dokonania KRÓLA to dzieło wysokiej jakości, szczere, narodzone z pasji i potrzeby serca. Artysta snuje tutaj opowieść ze wzlotami i upadkami, rozdział o sukcesach i codziennych trudnościach. Podziękujmy mu za jego troskę i bliskość. I również za to, że jako muzyczny twórca, nie pozwala się uwięzić ciasnymi, ramami gatunkowymi.
Mam nadzieję, że od dzisiaj nie będzie już na uboczu. Że jego szeroka, unikalna skala głosu zachwyci jeszcze większą liczbę słuchaczy w różnym wieku. Płyta, którą dla Was recenzuję, nie jest jakąś rewolucją na rynku, ale dzięki wrażliwości i głosowym możliwościom wokalisty, tekściarza, kompozytora, stanowi wyrazisty, solidny pomost między alternatywą a power popem. Nie ma w niej słabego ogniwa. Każdy numer w mniejszym lub większym stopniu wpada w ucho.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Błażej Król sprezentował sobie ten krążek na 39. urodziny. Na takie podarunki warto czekać.
Ocena: 8/10
Cały album do przesłuchania między innymi na Spotify:
https://open.spotify.com/album/4nvICw13di1Bz9ict52fXz
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Galeria zdjęć - "W każdym (polskim) domu" – Czuj się jak KRÓL
Więcej artykułów od autora aragorn136
"Piosenki dla dzieci. Część 1" – Jak Ciocia Aga śpiewem przytula - Recenzje płyt
Do rodziców: pamiętacie, gdy Majka Jeżowska zachęcała Was do wspólnej zabawy swoimi piosenkami? Zapewne tak! Do dzieci: chcecie poczuć się jak Wasi kilkuletni wówczas rodzice? Wreszcie na rynku muzycznym pojawił się debiutancki album, który w pełni na to pozwala. Łączy pokolenia. O wartościach ważnych opowiada i do tańca zaprasza. Ma taki zwykły tytuł, ale jednocześnie roztacza tak niezwykłą aurę. W czym zasługa autorki tekstów i wokalistki – Agnieszki Sadowskiej. Jako Ciocia Aga jest godną następczynią wspomnianej Majki Jeżowskiej. Jej „Piosenki dla dzieci” to płyta melodyjna, która sprawia, że zawsze świeci słońce.
"Ciche miejsce: Dzień pierwszy" – Ta ostatnia pizza w szklanym mieście - Recenzje filmów
Kiedy reżyser o polsko brzmiącym nazwisku „przekazuje” innemu reżyserowi o podobnym nazwisku opiekę nad wymyśloną przez siebie franczyzą, to nic tylko się cieszyć. Mimo że przecież mamy do czynienia nie z komedią, a horrorem o czułych na wszelkie dźwięki, najeźdźcach z kosmosu. Kliszowym. Fakt. Ale jednocześnie jakże kreatywnym na poziomie inscenizacyjnym i trzymającym ciągle za gardło. Czy „Ciche miejsce: Dzień pierwszy” od Michaela Sarnoskiego wstrzykuje w żyły widza równie potężną dawkę adrenaliny, wzbudzając strach przed odzywaniem się i chrupaniem w kinie? A może to bardziej dramat o jednostce wrzuconej w sytuację bez wyjścia, której wnętrze jest ważniejsze od apokalipsy?
"Projekt Hail Mary" – One Space Mission Impossible - Recenzje książek
Ryland Grace to nie skacowany mężczyzna, który otwiera szeroko oczy po całonocnej imprezie z pytaniem: „gdzie ja kurczę jestem?”. Grace budzi się w dziwniejszym miejscu niż wanna w tanim hotelu. Wokół migają jakieś światełka, a w ciele ma liczne rurki. Nic nie pamięta. Jednak, gdy już w głowie „zapali się lampka”, to okaże się, że Mark „Marsjanin” Watney nie był wcale w tak strasznej sytuacji. Ryland też jest samotny, ale w bezkresnym kosmosie… I ma do wykonania ważne zadanie, od którego zależy przetrwanie gatunku ludzkiego. Czy „astrotrudna” misja się powiedzie?
"Tatuażysta z Auschwitz" – Miłość w piekle (jakby podkoloryzowana) - Seriale
Najpierw była książka. Choć bestsellerowa, to jej autorkę odsądzano od czci od wiary. Zarzucano, że urodzona w Nowej Zelandii Heather Morris kompletnie pominęła historyczno-edukacyjną rzetelność na rzecz ckliwego romansu w miejscu, w którym na miłostki nie było żadnych szans. Wiadomo, że w największym niemieckim obozie koncentracyjnym ginęły całe rodziny, a łącznie zamordowano ponad milion ludzi. Jaki więc mógł być miniserial na podstawie „Tatuażysty z Auschwitz”? Czy to dzieło, które należy szybko wymazać z pamięci? Nie! Ale do wybitnej produkcji telewizyjnej droga daleka.
"Zmiana" – Koniec jest początkiem - Recenzje książek
Na początku trzeba wyraźnie zaznaczyć. Poniższa recenzja została napisana z myślą o pewnej grupie osób. Mowa o czytelnikach mających lekturę pierwszego tomu serii „Silos” za sobą. Oczywiście Hugh Howey tak wymyślił kolejną część, by nie zagubił się w niej „świeżak”, jednak mimo zupełnie oddzielnej historii, połączenia są wyraźne. A zatem lepiej doświadczyć „Zmiany” jako człowiek, który jadł już chleb z tego dystopijnego pieca. Czy ta powieść jest równie intrygująca i wciągająca jak poprzednia? Niestety nie, choć są w niej tematy fascynujące i jednocześnie przerażające.
Polecamy podobne artykuły
Vito Bambino i jego "Pracownia" – Boli boli mnie… dusza, ale w rytm tej muzy się ruszam - Recenzje płyt
Za chwilę minie rok od premiery „Pracowni”, czyli drugiego longplaya od Vita Bambino. Ten fakt plus ostatni wpis artysty po tym, jak pobił rekord nominacji na 30. Fryderykach, a nie otrzymał żadnej z ośmiu statuetek, stał się motorem napędowym do napisania tej recenzji. Co jednak zaskakujące, motywacją było też moje… pierwsze spotkanie z twórczością pana Bambino (szczególnie z jego występem w trakcie Gali Muzyki Rozrywkowej i Jazzu). I już, bez owijania w bawełnę, mogę rzec: „Pracownia” jest jedną z najlepszych płyt, jakie słyszałem w przeciągu ostatniej dekady.
"Pieśni współczesne" – Album jeden na milion - Recenzje płyt
Jakiś czas temu w Dzień Dobry TVN miałem okazję obejrzeć fragment wywiadu z pochodzącym z Katowic Miłoszem Boryckim. Nie słucham na co dzień hip hopu, jednak Miuosh (pseudonim artystyczny od imienia, oryginalnie napisany) na pierwszy rzut oka wydawał się całkowitym zaprzeczeniem stereotypowego rapera. Ale to nie wysoka inteligencja i empatyczne usposobienie przyciągnęły moją uwagę, tylko pewien utwór wykonywany przez Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”. Co ma wspólnego katowicki specjalista od melorecytacji z ludową tradycją, zapytacie? Otóż nawiązał ze „Śląskiem” współpracę i razem nagrali magiczną płytę pt. „Pieśni współczesne”, zapraszając gościnnie lubianych i utalentowanych artystów polskiej, bardziej niszowej, alternatywnej sceny muzycznej.
Edyta Bartosiewicz świętuje 30-lecie płyty "LOVE" i zaprasza na koncerty "solo act"! - Zespoły i Artyści
Edyta Bartosiewicz – ikona polskiej muzyki – świętuje okrągłą rocznicę solowego debiutu i z tej okazji organizuje wyjątkową trasę koncertową. Cieszymy się, że możemy się z państwem podzielić taką wspaniałą informacją!
Teraz czytane artykuły
"W każdym (polskim) domu" – Czuj się jak KRÓL - Recenzje płyt
Jeżeli Błażej Król prosi, by siadać i słuchać, to człowiek jest jak w transie. Minutowe preludium do jego osobistej, wydanej na początku lutego płyty pt. „W każdym (polskim) domu” sprawia, że chce się odłożyć na bok obowiązki i zanurzyć w historii, co smutki osładza, ale i zatruwa piękno codzienności. Opowiadaj zatem Królu drogi. Niech słuchacze zapętlają 13 utworów. Niech oddadzą się zadumie i melancholii, mimo że to Twój – jak wspomniałeś w jednym z wywiadów – najbardziej mainstreamowy, melodyjny projekt.
Muzyka – dusza obrazu filmowego - Muzyczne Style
Jakie były początki muzycznych ilustracji w kinie? Dlaczego muzyka jest tak bardzo ważnym elementem filmu?
Król Julian i spółka - Artykuły o filmach
Zapoznacie się z szalonymi, animowanymi postaciami ze znanych kinowych hitów. Co spowodowało, że dorównują popularnością głównym bohaterom i budzą sympatię u dorosłych?
"Brudne sprawki wujaszka Hana" – Czytaj, smakuj i demona o drogę nie pytaj! - Recenzje książek
Przyznam się do czegoś. Zostałem przekupiony. Dostałem tajemniczą kopertę, z której wyjąłem książkę z okładką tak hipnotyzującą i jednocześnie przerażającą, że nie od razu zajrzałem na pierwszą stronę. Pomogły mi w tym azjatyckie słodycze, które z owej paczki się wysypały. I jeszcze ta czerwona kartka, a niej tylko podpis „twój wujaszek Han”. Co to za „Brudne sprawki”? Dokąd mam pójść? Do mrocznej chińskiej dzielnicy? Do mglistego lasu w Singapurze? Dobra, to idę! A po drodze odkrywam blaski i cienie owego zbioru opowiadań autorstwa Aleksandry Bednarskiej, który, przynajmniej początkowo, wydaje się skrzyżowaniem mistyki południowokoreańskich dzieł w stylu „Lamentu” z zabawą motywami demonicznymi jak z „Wielkiej draki w chińskiej dzielnicy”.
"Suzume" – Taka Piękna katastrofa - Recenzje filmów
Nowe dzieło Makoto Shinkai to kolejna kinematograficzna perełka. Reżyser ma bowiem smykałkę do snucia angażujących historii wzbogaconych elementami fantasy oraz przepiękną stroną audiowizualną. Wszak nie od dziś wiadomo, że japońskie animacje cechują się zdecydowanie dojrzalszą, bardziej emocjonującą oraz pouczającą opowieścią niż obecne dzieła ogromnie popularnej fabryki Myszki Miki. Żałuję tylko, iż pomimo niewątpliwego sukcesu w Kraju Kwitnącej Wiśni, na zachodzie nie zyskują uzasadnionego rozgłosu. Nie wspominając o Polsce. Nie dawno mogliśmy gościć w kinach niezwykle wzruszającą „Belle”. Zakochałem się w bohaterce, jak i jej perypetiach, bez reszty. Byłem skłonny wówczas powiedzieć, iż żadna inna animacja nie wywrze już na mnie takiego samego wrażenia. Byłem w błędzie. „Suzume” od twórcy „Twojego imienia”, to jak dotąd najlepszy film tego roku i wcale nie przeszkadza mu w tym fakt, iż dla niektórych kinomanów będzie zwyczajną animacją.
Nowości
"Piosenki dla dzieci. Część 1" – Jak Ciocia Aga śpiewem przytula - Recenzje płyt
Do rodziców: pamiętacie, gdy Majka Jeżowska zachęcała Was do wspólnej zabawy swoimi piosenkami? Zapewne tak! Do dzieci: chcecie poczuć się jak Wasi kilkuletni wówczas rodzice? Wreszcie na rynku muzycznym pojawił się debiutancki album, który w pełni na to pozwala. Łączy pokolenia. O wartościach ważnych opowiada i do tańca zaprasza. Ma taki zwykły tytuł, ale jednocześnie roztacza tak niezwykłą aurę. W czym zasługa autorki tekstów i wokalistki – Agnieszki Sadowskiej. Jako Ciocia Aga jest godną następczynią wspomnianej Majki Jeżowskiej. Jej „Piosenki dla dzieci” to płyta melodyjna, która sprawia, że zawsze świeci słońce.
7 Horizons – baw się na całego w rytmach Arkadiusza Balcerczaka! - Muzyczne Style
7 Horizons to projekt muzyczny rozwijany przez polskiego DJ-a i producenta muzyki elektronicznej Arkadiusza Balcerczaka. Eksperymentuje on muzycznie z różnymi nurtami gatunku deep house, melodic house. Jego utwory cechują się pozytywnym vibe, tanecznym klimatem, ale zahacza tez o bardziej spokojne melodie.
Michał Sieńkowski zaprasza na wakacyjną imprezę do rana! - Muzyczne Style
Kojarzony dotąd z indie-popowymi dźwiękami Michał Sieńkowski przedstawia pierwszy w autorskim repertuarze utwór, który może porwać do tańca niejednego słuchacza. Mający swoją premierę singiel zatytułowany „Nieskończony”, jest doskonałą propozycją do playlist, odtwarzanych podczas letnich imprez na plaży i w klubach.
Pierwsza edycja British Film Festival w Kinie Muza w Poznaniu! - Kultura
13 listopada 2024 roku w poznańskim Kinie Muza zadebiutuje pierwsza edycja British Film Festival – pierwszego w Polsce i jednego z niewielu w Europie festiwalu filmowego poświęconego w całości kinematografii brytyjskiej. Znamy już szczegóły programu, które zostały wyjawione na konferencji prasowej. Na te kilka dni organizatorzy zapraszają na ciekawe retrospektywy filmowe, jednak z nich to przegląd filmów mistrza suspensu, legendarnego Alfreda Hitchcocka w 125. rocznicę jego urodzin. Do tego specjalny pokaz „Rydwanów ognia”! I pewne niespodzianki związane z nietypowym seansem kinowym! Jakie konkretnie? O tym w artykule!
Pierwszy zwiastun "Gladiatora II" z polskimi napisami! Hit czy kit? - Artykuły o filmach
Do serwisu YouTube niczym rydwan na arenę wjechał pierwszy trailer drugiego "Gladiatora". Czy klimat klasyki z roku 2000 został zachowany? Czy Paul Mescal (do tej pory same niszowe produkcje) jako Lucjusz (siostrzeniec Kommodusa) i następca Russella Crowe'a pokaże siłę aktorstwa, będąc magnetycznym bohaterem, za którym będą podążać inni? Zwiastun nie odpowiada w pełni na te pytania, choć scenografia i kostiumy "rządzą" w tym pogrążonym w chaosie Imperium Rzymskim! Niestety jest coś, co psuje widowiskowe sceny. Jasne, że Denzel Washington to czarnoskóry aktor wcielający się tutaj w byłego gladiatora, który zdobył bogactwo, ale czy to oznacza, żeby wciskać w montaż rapowy kawałek? Tak brakuje dobrego motywu Hansa Zimmera (tu go zastępuję Harry Gregson-Williams). Niechaj 86-letni Ridley Scott pamięta - „To, co uczyni, odbije się echem w wieczności”. Niechaj więc podaruje nam co najmniej solidne kino historyczne, mimo że na pokładzie ma Davida Scarpę, scenarzystę byle jakiego "Napoleona". Premiera "Gladiatora II" w połowie listopada 2024 roku! Co by nie powiedzieć, to Joseph Quinn (Eddie ze "Stranger Things") jako imperator wygląda tak, że lepiej się modlić, by nie pokazał kciuka w dół. Taki rzymski Joker... A Wy co przeczuwacie? Będzie hit czy kit?
"Maluje emocje na różowo w pierwszym singlu". Kto? Roztańczona VEROA! - Zespoły i Artyści
VEROA, czyli Weronika Fedor to nie tylko wokalistka, ale też multiinstrumentalistka. Gra na skrzypcach, fortepianie i ukulele. Co więcej, sama pisze teksty i muzykę prosto z nastrojowych inspiracji. W swojej twórczości cechuje się dużą różnorodnością stylistyczną oraz pomysłowością. Właśnie zadebiutowała energiczną piosenką „Róż”.
Artykuły z tej samej kategorii
Jaki jest najlepszy album Coldplay i dlaczego jest to "X and Y"? - Recenzje płyt
Okej, zdaję sobie sprawę, że tytuł jest trochę kontrowersyjny i manipulacyjny. Ja to wszystko wiem. Jednak wszystko wyjaśnię. Spokojnie. Dziś zamienię się w osobistego adwokata tej płyty wydanej przez zespół Coldplay, który chyba nie trzeba nikomu przedstawiać.
"III" – Hanysy z Oberschlesien znowu dają ognia, ale z łagodnością anioła! - Recenzje płyt
Był rok 2012, kiedy zdobyli drugie miejsce w finale czwartej edycji „Must Be the Music. Tylko Muzyka”. Mowa o Hanysach tworzących zespół Oberschlesien. Panowie na czele z założycielem i perkusistą Marcelem Różanką oraz ówczesnym wokalistą Michałem Stawiński rozwalili polsatowską scenę. I udowodnili, że można w w nietuzinkowy sposób łączyć ciężkie brzmienia industrial metalu z rodzimym dziedzictwem gwary śląskiej. Niedawno, już w nowym składzie, wydali trzeci krążek. Czy „III” jest także godny postawienia na półce i odsłuchiwania go godzinami?
"Solum" – Samotny człowiek w krainie gitar - Recenzje płyt
„Non est bonum esse hominem solum” – głosi łacińska sentencja. Muzycy z pewnego alt-metalowego bandu wzięli sobie ją głęboko do serca. Tak bardzo, że na swojej, wydanej w maju, debiutanckiej płycie prezentują utwory, w których poza ostrymi dźwiękami gitar, wybrzmiewa krzyk. Wołanie zranionego. Zagubionego. Poszukującego lepszego miejsca. „Solum” to opowieść o tym, że nie jest dobrze człowiekowi być samemu, a jeszcze gorzej, gdy jego życiem kierują inni. Niewiele tu skomplikowanego i długiego tekstu, ale za to sporo symbolicznej treści.
"The Kada" – Na taki punk rock czekałem dekadę! - Recenzje płyt
„Co ja tu robię, na co jeszcze czekam? Co ja tu robię, dlaczego nie uciekam?”. Odpowiadam więc. Już nie czekam, bo dostałem, co chciałem. Nie uciekam, bo na ten album nie można narzekać. „The Kada” od punkrockowej grupy The Bill to jedna z najlepszych płyt ostatnich lat. Na niej nie ma słabego kawałka. Nie ma żadnej „lipy”. To dzieło w pełni profesjonalne, z mocnymi brzmieniami, wokalami i przekazem. I tak wydane, że sama obrazowa okładka (czacho-klepsydra wygenerowana przy pomocy AI) jest wstępem do tego, co wewnątrz.
Kwiat Jabłoni wykonuje "Niemożliwe", a świat staje się piękniejszy! - Recenzje płyt
„Niemożliwe nam się dostało. Nie ma powodów do łez. A każdy mówi, że mało. Musisz więcej niż chcesz” – śpiewa, w refrenie tytułowego, drugiego, singla debiutanckiego albumu, duet Kwiat Jabłoni. Faktycznie niemożliwe się im przydarzyło – mogą płakać, ale tylko ze szczęścia i osiągnęli to, co bardzo chcieli. Są młodym rodzeństwem. Zaczynali w marcu 2018 roku na YouTubie. I wtedy mało kto wiedział, że to dzieci pozytywnie pie*dolniętego, słynnego ojca – Kuby Sienkiewicza, lidera „Elektrycznych Gitar”. Dziś mają miliony wyświetleń, rzesze fanów, a na koncercie na PolAndRock Festival zaczarowali folkowo-popowym klimatem licznie zebraną publiczność, która mimo że na co dzień słucha ostrego rocka, wspólnie nuciła, że świat dziwny jest jak sen, a sen jak świat…
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.634