"W każdym (polskim) domu" – Czuj się jak KRÓL - Recenzje płyt

Błażej Król wreszcie prezentuje album solowy, który może podbić komercyjne stacje radiowe, aczkolwiek nadal tkwi w nim spory pierwiastek autorskiej wrażliwości i dźwięku, który rzadko jest kluczem do przebojowego sukcesu. Co ciekawe, jeszcze kilka lat temu nie znałem tegoż artysty – gdzieś mi umknął w gąszczu utalentowanych muzycznie osób. Z czasem jednak zacząłem odkrywać twórczość w formie pojedynczych utworów publikowanych w serwisie YouTube. Ale nie była to miłość od pierwszego słyszenia. Ta narodziła się dopiero przy wysłuchaniu i obejrzeniu wykonu „Płoną góry, płoną lasy”. To, co robią z coverem Czerwonych Gitar Król, Daria Zawiałow oraz Igo, jest bliskie zbiorowej hipnozie. Niesamowity aranż, doskonale pasujące do siebie, charakterystyczne wokale plus przedziwne ruchy sceniczne Błażeja spowodowały, że do dzisiaj ten zarejestrowany w trakcie Męskiego Grania występ zajmuje wysokie miejsce na mej playliście. Wtedy właśnie coś zaiskrzyło. Facet ten, mający groźną minę, silne ramiona i potężne głosisko tak potrafi interpretować na nowo tekst, i tak wczuć się w atmosferę piosenki, że aż boję się o jego zdrowie fizyczne i psychiczne. Jednak to profesjonalista, twardo stąpający po ziemi. Wie więc, gdzie są granice, wrota do przedawkowania samoświadomości, wewnętrznego Ja.

 

„Wołanie” z albumu „Pieśni Współczesne” zacieśniło więzi między mną a Błażejem. Ile w tym utworze narastających z każdym brzmieniem emocji, odwagi wokalnej… Więcej o wrażeniach dotyczących tej pieśni przeczytacie w recenzji płyty Miuosha. A teraz pora sprawdzić, jak to jest „W każdym (polskim) domu” zdaniem KRÓLA (nie, nie chodzi o żadne najgorsze patologie). Sama okładka może sugerować, że artysta za pomocą piosenek będzie próbował mozolnie zakopywać topór wojenny z ojcem. Jednak taka myśl okazuje się błędna, czego dowodem jest finałowy numer pt. „Za tatusia i mamusię”. Jego skoczny charakter i słowa skupiają się na dziecinnych wspomnieniach. Jest on hołdem dla wszystkich rodziców, opiekunów do samego końca, aż „kurtyna opadnie”. Szeroko zatem otwórzcie buzię, bo „muzyczne jedzonko” w formie kolejnych piosenek będzie smaczne.

 

Oto bowiem Błażej Król udowadnia, jak bardzo kocha swoją żonę Iwonę. Singiel „10 lat” to najlepszy kawałek na całej płycie. Muzycznie ambientowy, intymny i mocny zarazem. I okolicznościowy. Powstał przecież z wyjątkowej okazji – 10. rocznicy ślubu. Wspólnie spędzona dekada minęła niczym jeden dzień, ale chciałoby się, aby owa chwila trwała wiecznie. W tym czasie Iwona Król przeszła ciekawą drogę. Najpierw była tylko słuchaczem, następnie recenzentem, aż wreszcie mąż zaprosił ją do pracy nad własną muzyką. Obecnie żona, która znalazła pierścionek zaręczynowy w paczce po chipsach, udziela się także wokalnie. Towarzyszy jako melorecytator albo ubogaca tematyczne tło. Bez niej ów singiel nie byłby tak zmysłowy. Nie musicie słuchać 10 razy. Wystarczy jeden raz, aby dać się „porwać” pięknu namiętności dwojga zakochanych w sobie ludzi, z podobną duszą, trzymających się za rękę i serce. To nie może być sen…

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Jednak to nie jest jedyny duet, jaki czaruje w tym królestwie. Artur Rojek na pewno nie żałuje, że przyjął zaproszenie Błażeja Króla (mimo tytułu piosenki). Jedzie z nim dalej. Razem nic zamieniają w coś. Niski głos przechodzi w wysoki, a chwytliwy refren spełnia marzenia. W „Miałem już nie tańczyć” artystę wspomaga swoim specyficznym aranżem gitarzysta Michał Kush. W energicznym „A teraz tylko…” zgadza się wszystko. Prosty tekst refrenu z asystującym wokalem Piotra Roguckiego i połączonymi instrumentami wzmacnia przekaz i zdejmuje zaklęcie. Jest także „romans” z rapem. „Przyszedłem tu…” to historia o niełatwym życiu w mieście, gdy obok stoją stalinowskie bloki, gdzie jeden nieostrożny krok może zaprowadzić do „piekła”. Ambicja motywująca do tworzenia muzyki wiążę się nieustannie z kroplami potu i łez. Błażej śpiewa cicho, pesymistycznie, ale, gdy Quebonafide rapuje, wierzę, że ta gra jest warta świeczki.

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Oczywiście, to nie jest tak, iż tylko utwory zrealizowane z czyimś udziałem są godne pochwał. Na pierwszy ogień dostajemy przecież „Nic nowego”, najbardziej melodyjne dzieło na krążku. Murowany hit, ej, ej! „Jedni wciąż kochają mnie, drudzy od dawna nie lubią” – śpiewam z Błażejem, robię swoje i rozumiem, że wiele zależy do własnej perspektywy. Tak, to ten najbliższy komercji utwór na poziomie masteringu dźwięków i rozpisania kompozycji, lecz jakże szczery i „fajny”. Bo jesteśmy, jacy jesteśmy i kropka, a raczej dwukropek. „Nieco głębiej” zaglądam w umysł KRÓLA, kiedy ten nuci, by się nie martwić, bo niczego nie tracisz. Iwona trochę nie dowierza, pyta: ale o co chodzi? Daj spokój Błażej i mów konkretnie. Okej, lecz jeszcze nie dziś. Najważniejsze, że uczucie kwitnie jak „Pewne kwiaty” i dobrze nam. Bo uśmiech na jej twarzy to skarb, szczególnie na tle ciężkiego od łez nieba. Była dzielna, skakała na głębinę. Wy też będziecie mieć tak samo – krzykniecie „przytul mnie”.

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Na koniec zostawiłem piosenkę, która idealnie podsumowuje album. Spokojna „Prawda” jest bardzo refleksyjna. Przypominająca o tym, że kłamstwo jest złe. Lepiej poznać prawdę, choćby tę gorzką, co zatruwa dni. Wówczas da się odetchnąć całą piersią, żyjąc w zgodzie z samym sobą i najbliższymi, a również ze słuchaczami, którzy szybko mogą w danej twórczości odkryć cień fałszu. „W każdym (polskim) domu” tak samo, jak wcześniejsze dokonania KRÓLA to dzieło wysokiej jakości, szczere, narodzone z pasji i potrzeby serca. Artysta snuje tutaj opowieść ze wzlotami i upadkami, rozdział o sukcesach i codziennych trudnościach. Podziękujmy mu za jego troskę i bliskość. I również za to, że jako muzyczny twórca, nie pozwala się uwięzić ciasnymi, ramami gatunkowymi.

 

Mam nadzieję, że od dzisiaj nie będzie już na uboczu. Że jego szeroka, unikalna skala głosu zachwyci jeszcze większą liczbę słuchaczy w różnym wieku. Płyta, którą dla Was recenzuję, nie jest jakąś rewolucją na rynku, ale dzięki wrażliwości i głosowym możliwościom wokalisty, tekściarza, kompozytora, stanowi wyrazisty, solidny pomost między alternatywą a power popem. Nie ma w niej słabego ogniwa. Każdy numer w mniejszym lub większym stopniu wpada w ucho.

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Błażej Król sprezentował sobie ten krążek na 39. urodziny. Na takie podarunki warto czekać.

 

Ocena: 8/10

 

Cały album do przesłuchania między innymi na Spotify: 

https://open.spotify.com/album/4nvICw13di1Bz9ict52fXz

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję