Ben Stiller – więcej niż komik - Ludzie kina

Ben Stiiler urodził się w listopadzie w 1965 roku w Nowym Jorku. Talent do rozśmieszana odziedziczył po swoich rodzicach (byli kabareciarzami, aktorami). Wychowywany w na Manhatanie już jako mały chłopiec wykazywał pierwsze oznaki talentu. Wcielał się w różne role i występował przed zgromadzoną rodziną. Oprócz tego, zafascynował się już wówczas, nakręcaniem filmów. Biegał z kamerą Super 8 i uwieczniał ciekawe scenki.

 

Nic dziwnego, że jego życie potoczyło się w kierunku kina. Przez dwa lata studiował na Uniwersytecie Kalifornijskim. Początkowo grywał w teatrze, dzięki czemu zdobył doświadczenie i umiejętności. Pojawił się np. w sztuce pt. „House of Blue Leaves” (nagrodzonej Tony Award).

 

Duży ekran stanął przed nim otworem w roku 1987 roku. I trzeba przyznać, że mało kto otrzymywał wtedy taką szansę. Otóż Stiller zagrał u samego Stevena Spielberga w filmie „Imperium słońca”. Jednak gatunek jaki reprezentowała ta produkcja nie stała się domeną młodego aktora. Komedie – one były przeznaczeniem Bena. I praktycznie przez kolejne lata sprawdzał się właśnie w takim repertuarze: „Szaleńczy pościg” (1987), „Autostrada do piekła” (1992) – zabawny horror, w którym wystąpił razem z siostrą, Amy, „Waga ciężka” (1995)”, wspomniany „Sposób na blondynkę” (1998), „Poznaj mojego tatę” (2000), gdzie partnerował Robertowi de Niro oraz kolejne hity, jak: „Zakazany owoc” (2000), „Starsza pani musi zniknąć” (2003), czy kinowa wersja serialu „Starsky i Hutch” (2004). Widać, że dobra passa trwała niemal nieprzerwanie. Był nawet gospodarzem słynnego programu „Saturday Night Show”.

 

Ben odczuwał jednak pustkę - nie spełniał się w stu procentach. Dlatego już w 1989 roku stanął za kamerą i wyreżyserował swój pierwszy film, krótkometrażową komedię pt. „Elvies Stories”, a w okresie 1992-93 dla stacji MTV realizował autorskie „The Ben Stiller Show”. Natomiast projektem, którym wszedł na salony i przyciągnął szeroką, także światową publiczność, był obyczajowy obraz pt. „Orbitowanie bez cukru” (1994) z Winoną Ryder i Ethanem Hawke. Dwa lata później nakręcił „Telemaniaka” – czarną komedię z Jimem Carreyem. Mało tego, obsadził siebie w jednej z ról. Niestety produkcja wzbudziła mieszane reakcje. Stiller nie przejął się. W 2001 roku powrócił z niezłą satyrą na branżę mody, czyli „Zoolanderem”. Nie tylko siedział na stołku reżysera, ale też napisał  scenariusz i wcielił się w główną postać. W 2008 roku Stiiler zrealizował śmieszną parodia wojennych filmów o Wietnamie pt. „Jaja w tropikach”.

 

Przez te wszystkie lata swoje kariery, zdobył zarówno cenne i ważne nagrody, jak i te niechlubne. Np. MTV dla Najlepszego Aktora za rolę w „Poznaj mojego tatę” i „Zabawy z piłką” (gdzie brylował jako czarny charakter) oraz UWAGA! – w kategorii „najbardziej efektowa walka” za „Sposób na blondynkę” (atak strasznego, obślinionego, niebezpiecznego … pieska Puffy). Na drugą szalę wskoczyły m.in. nominacje do Złotych Malin.

 

Prywatnie do dziś jest szczęśliwym mężem Christine Taylor. Mają dwoje dzieci: córkę Ellę Olivię i syna Quinlina Dempsey’a.

 

W którą stronę podąży Stiller? Być może skupi się na całkowicie na reżyserii. Nie pasowałyby tutaj słowa naszego byłego prezydenta: „nie idź tą drogą”. Przeciwnie: idź!, a za jakiś czas stworzysz dzieło na miarę Oscara!

 

Tegorocznym „Sekretnym życiem Waltera Mitty” Ben zadziwił wielu ludzi - pokazał sporą klasę i tym samym udowodnił, że nareszcie dorósł do bycia filmowcem przez duże F.

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję