(altao.pl) Co polecilibyście osobom, które dopiero szykują się do podobnej wyprawy? Na co powinni zwrócić uwagę, w co powinni się zaopatrzyć?

 

Damian: Bardzo ważną sprawą podczas takiej wyprawy jest łączność. Mówię tutaj o łączności telefonicznej. Trzeba dopilnować, aby telefon zawsze mieć naładowany. Nie można sobie pozwolić na takie ryzyko i zostać w polu bez włączonego telefonu. Drugim punktem jest trasa. Trzeba ją dokładnie przygotować i przeanalizować. Nie można jechać na chybił trafił albo na bieżąco ustalać trasy. Pochłonie to za dużo czasu. Jeżeli jedziemy maluszkiem albo autem takiego pokroju, to proponuje zabrać jakieś części. O noclegi bym się nie martwił, tak jak mówiłem wcześniej. Jedzenie to też nie problem. Biedronka dzisiaj jest wszędzie.

 

Wiktor: Podczas takiego wyjazdu należy zawsze dokładnie przeliczyć sobie ilość potrzebnych pieniędzy, tak aby uniknąć potem przykrych niespodzianek lub wcześniejszego niż planowany powrotu do domu. Wysokie koszty takiej wyprawy są niestety nieuniknione, o czym warto pamiętać jeszcze przed samym jej planowaniem. Drugim bardzo ważnym czynnikiem jest staranne przygotowanie mapy, dokładne sprawdzenie dróg i ich przejezdności, zależnej oczywiście od stanu technicznego. Po trzecie, najważniejsze to zabrać ze sobą dobry humor i opanowanie.

 

(altao.pl) Ile tak naprawdę zrobiliście kilometrów, bo zgodnie z naszym GPSem było ich około 4600? (jednak były drobne przerwy w dostępie do Internetu)

 

Damian: Dokładnie to 5 194 km. Tyle pokazuje nasza aplikacja do statystyk i ten wynik jest jak najbardziej realny. Jak widać przerwy w dostępie do Internetu to prawie 600 km, sporo, ale jadąc wzdłuż granic, a momentami na granicy, nic nie mogliśmy zrobić. Sami czasem jechaliśmy bez mapy na „oślep” i dopiero jak złapaliśmy gdzieś sieć, to badaliśmy, czy pojechaliśmy dobrze, czy musimy zawracać.

 

(altao.pl) Czy maluszek nie jest za słaby do tras górskich? Czy były problemy szczególnie na wzniesieniach?

 

Damian: Najgorszym problemem jeśli chodzi o maluszka i górskie drogi to nie fakt słabej mocy auta, a brak zsynchronizowanego pierwszego biegu, czyli brak możliwości wrzucenia jedynki, kiedy auto jedzie. Musi stać, aby wrzucić pierwszy bieg, a zatrzymać się na wzniesieniu maluchem to nienajlepsze rozwiązanie. Staraliśmy się nie dopuszczać do takiej sytuacji.

 

Wiktor: Silnik w malczanie to tylko skromne 24 konie mechaniczne, które zadziwiająco dobrze radzą sobie, ale tylko na prostych drogach i z góra dwiema osobami na pokładzie. Górskie trasy dają mu się we znaki, szczególnie z taką ilością kilogramów na pokładzie. Dlatego zdarzały się momenty, gdzie było trzeba zredukować do dwójki, a nawet i tak ekstremalne, gdzie, żeby ruszyć, musieliśmy pulsować sprzęgłem.

 

(altao.pl) Czy trasa Was zaskoczyła – mamy na myśli planowaną trasę z GPS a rzeczywistością? Czy musieliście gdzieś zboczyć z obranego kursu lub trasa była nie do przebycia i należało wybrać inną?

 

Wiktor: Może zaskoczenie nie będzie do końca dobrym stwierdzeniem. Owszem, kilka razy trasa okazała się nieco inna, niż byśmy tego chcieli, aczkolwiek tworząc trasę przejazdu mieliśmy na uwadze to, że nie jesteśmy w stanie zrobić wszystkiego, i że w pewnych momentach nie będziemy mieli pewności, co do stanu drogi czekającej na nas kilka kilometrów dalej. Generalnie przejechaliśmy naszą trasę w 99% tak, jak było to zaplanowane. Mieliśmy 3 ekstremalne odcinki, które były nie lada wyzwaniem dla nas i auta. Na szczęście na żadnym nie polegliśmy. Najciekawszym była błotnista droga, gdzie na odcinku 2, może 3 kilometrów dosłownie cały czas auto nie trzymało przyczepności z podłożem, trzeba było kontrować, a każdy zakręt szliśmy bokiem niczym japońskie fury w Tokio Drift.

 

Damian: Tak jak powiedział młody, nasza trasa w rzeczywistości pokryła się z trasą wyznaczoną przez nas wcześniej prawie w 100%. Pamiętam, że pierwszy problem spotkał nas już pierwszego dnia, kiedy to jadąc sobie na wybrzeżu, nagle droga się skończyła. Było już ciemno i szukaliśmy jak najbliżej położonej drogi, aby nie oddalać się od wyznaczonej trasy. Śmigaliśmy lasem, ale udało się. Zdarzały się również, nazywane przez nas odcinki specjalne (śmiech). Mówię tutaj o drodze z kamieni, błota, piasku, pod górę, z góry. Pamiętam jeden przejazd. Było to już po stronie wschodniej. Dzień wcześniej padało i to mocno, i jechaliśmy przez konkretne błota. Samochód latał od lewej do prawej, a każdy zakręt braliśmy bokiem (śmiech), zupełnie jak WRC.

 

(altao.pl) Dwa tygodnie w tak małym aucie to również problemy społeczne. Wiadomo że jesteście braćmi i razem bardzo dobrze się uzupełniacie, jednak czy w tak długiej trasie mieliście chwile kryzysu, nieporozumień, złości, konfliktów? Czy w którymś momencie pojawiło się zwątpienie, że może jednak nie podołacie?

 

Damian: Cały czas byliśmy nastawieni pozytywnie i zwątpienie nie wchodziło w grę. Nawet w sytuacji z bez przerwy zalewającym się gaźnikiem, żaden z Nas nie zwątpił. Fakt był to moment trudny, cały dzień nic nie jedliśmy, mimo wymiany pływaka i tak coś nie grało, przejechaliśmy tylko 80 km, a to było zdecydowanie za mało jak na jeden dzień, ale poradziliśmy sobie. Pomógł nam miejscowy mechanik, a na drugi dzień tata z wujkiem przywieźli nam zapasowy gaźnik. Faktem jest, że się nie przydał, ale jak widać wsparcie mieliśmy z każdej strony.

 

(altao.pl) Czy polecacie innym naszym czytelnikom taką wyprawę, np. granicami Polski, może nie na 2 tygodnie, ale etapami np. 3-4 dni na jakiś zakątek?

 

Damian: Jak najbardziej, bez dwóch zdań warto wybrać się na podobną wyprawę. Może rzeczywiście nie dookoła Polski, może nie maluchem, ale warto nawet samochodem z dzisiejszych czasów. Gwarantowane wspaniałe wspomnienia, widoki oraz przygody.

 

Wiktor: Zawsze uważałem, że poznawanie własnego kraju, jego walorów przyrodniczych, jest bardzo wartościowe dla każdego Polaka. W końcu warto znać własny kraj. Dlatego na kilkudniową wyprawę polecam wybrać południową lub północną granicę. Taka przejażdżka wzdłuż morza lub pasmami górskimi z pewnością będzie bardzo ciekawa.

 

(altao.pl) Jakie są Wasze plany na przyszłość? Gdzie tym razem zamierzacie się udać swoim „malczanem”? Jakie pobić rekordy?

 

Wiktor: Niestety, nie mamy jeszcze sprecyzowanych celów, które będziemy chcieli wypełniać w przyszłym sezonie. Na razie dyskutowaliśmy o ponownym przejeździe tą samą trasą, ale w kilka załóg, najprawdopodobniej maluchów, ale być może również innych klasyków. Jest to na razie karta historii, którą dopiero będziemy próbowali zaplanować.

 

Damian: Hmm, powoli zaczynamy intensywnie myśleć, co dalej. Tak, jak powiedział młody, ta sama trasa, ale fajnie by było z większą ekipą i np. trzema maluszkami. Może wybierzemy się poza granice naszego państwa, a może jeszcze coś innego. Nie chcę na razie gdybać i sądzić. Myślę, że już niedługo będzie więcej szczegółów i konkretów z dalszymi planami.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję