(Altao.pl) W czym Twoim zdaniem tkwi fenomen zespołu? Dlaczego dochodziło na koncertach do zbiorowej histerii, a Beatlesi byli „popularniejsi od Jezusa”, sprzedając blisko 800 mln egzemplarzy płyt?

 

MP: Na gigantyczną popularność Beatlesów złożyło się kilka ważnych czynników. Nie oszukujmy się, jednym z kluczowych był ich wizerunek. To byli młodzi, atrakcyjni, charyzmatyczni chłopcy, którzy nie dość, że bardzo dobrze prezentowali się na scenie, to jeszcze wykazywali się typowo brytyjskim poczuciem humoru podczas najróżniejszych wywiadów i konferencji prasowych. Po drugie, muzyka wczesnych The Beatles (czyli tych, na punkcie których wybuchła zbiorowa histeria) była bardzo żywiołowa. Przykładowo, w kwietniu 1964 roku Bitelsi zdominowali – bagatela - 5 pierwszych miejsc listy Billboard 100 (notabene, był to pierwszy taki przypadek w historii). Wszystkie te piosenki – choćby pierwsza na liście „Can’t buy me love” – są niezwykle chwytliwe i dynamiczne, a ich rytm aż zachęca do klaskania. Bardzo ważne jest też to, że większość utworów Beatlesów była ich autorskim materiałem. Oczywiście, grali wiele coverów, jak na gwiazdy wczesnych lat 60. przystało, ale odkąd rozpoczęli międzynarodową karierę (w roku 1964), cudze kompozycje nigdy nie dominowały w ich repertuarze. W tamtych czasach był to ewenement. John Lennon i Paul McCartney byli jak maszyny do pisania hitów. Po prostu siadali razem i tworzyli kolejne wpadające w ucho, melodyjne piosenki pokroju „She loves you” czy „Please please me”. Ich talent kompozytorski został dostrzeżony przez innych muzyków już w roku 1963, wiec zdarzało się, że John i Paul oddawali kolegom po fachu niektóre napisane przez siebie numery. Myślę, że młoda publiczność początku lat 60., mając do wyboru usłyszenie coveru albo zupełnie nowego utworu, chętnie wybierała to drugie. I tutaj Beatlesi mieli wielką przewagę.

 

Beatlesi (źródło: wikimedia.org)

 

(Altao.pl) Mathew Street to raj dla fanów The Beatles. To krótka, niepozorna ulica, przy której jest słynny klub The Cavern, gdzie muzycy zaczynali swoją karierę. Czy miałaś już okazję odwiedzić to miejsce? Jeżeli tak, to co wtedy czułaś? A jeśli nie, to kiedy zamierzasz się tam udać?

 

MP: Nie, niestety jeszcze tam nie byłam. Oczywiście bardzo chciałabym odwiedzić The Cavern, a najwygodniej byłoby to zrobić w wakacje. Najlepiej byłoby cofnąć się w czasie, do początków lat 60., kiedy występowali tam Beatlesi. Osoby, które pamiętają tamten okres, bardzo dobrze wspominają atmosferę panującą w klubie podczas koncertów The Beatles. Co prawda panował duży tłok, ale nikomu to nie przeszkadzało. Liczyła się tylko muzyka i płynąca z niej energia. Beatlesi (a szczególnie John) wygłupiali się na scenie, czasem krzyczeli do publiczności albo rzucali w siebie rzeczami. Bardzo kłóci się to z późniejszym wizerunkiem tego zespołu jako grzecznych chłopców w garniturkach z kołnierzykiem. Chociaż muszę przyznać, że trochę koloryzuję. Publiczność wcale nie była aż tak zgodna. Jeśli wierzyć Hunterowi Daviesowi (autorowi jedynej autoryzowanej biografii Beatlesów), nie było takiego koncertu The Beatles, podczas którego nie doszłoby do bójki wśród publiczności.

 

(Altao.pl) Na kanale poza materiałami o Beatlesach, które nagrywasz sama, znajdują się też inne. Powstają one przy udziale zaproszonych gości, także melomanów, i dotyczą nie tylko twórczości słynnej grupy. Zastanawiacie się np., co łączy Bacha i The Beach Boys. Czy można się spodziewać jeszcze więcej tego typu atrakcji? Czy jednak będziesz skupiona głównie na realizowaniu indywidualnych audycji?

 

MP: Zależy mi na tym, żeby na moim kanale pojawiały się nie tylko materiały na temat Beatlesów czy innych popularnych wykonawców. W każdej dekadzie działali (i działają) zdolni muzycy, którzy z dzisiejszej perspektywy są zupełnie, albo częściowo, zapomniani. Dlatego chciałabym rozpocząć serię, która będzie polegała na przedstawianiu utalentowanych, ale mało znanych twórców. W każdym odcinku pojawi się gość, który opowie o pięciu takich wykonawcach/zespołach. Warunek jest jeden: ten zespół, czy też solista, musi mieć co najwyżej 500 tysięcy słuchaczy miesięcznie na Spotify. Rozmawiałam już z kilkoma osobami i zgodziły się na udział. Oczywiście na moim kanale nadal będą pojawiać się podcasty, które będę nagrywać sama.

 

(Altao.pl) Co robi w wolnym czasie Marta poza piskami i okrzykami do piosenek Beatlesów?

 

MP: Obecnie moją największą pasją jest muzyka. Słucham jej bardzo dużo. Oczywiście nie tylko Bitelsów – staram się nie ograniczać wykonawcą czy gatunkiem. Co prawda czasem przytłacza mnie, jak wiele mam jeszcze do nadrobienia (a przecież wciąż pojawiają się nowi wykonawcy, single i albumy), ale najczęściej odczuwam ekscytację, bo świat muzyki jest naprawdę fascynujący. Poza tym bardzo interesuje mnie kultura queer. Dużo o niej czytam. Bardzo polecam książkę Joanny Krakowskiej pt. „Odmieńcza rewolucja. Performans na cudzej ziemi”. Krakowska w bardzo interesujący sposób opowiada, jak żyła społeczność LGBTQ+ w Nowym Jorku w latach 50. i 60.; te osoby, będąc poza społeczną normą, postanowiły stworzyć własną subkulturę, która mogła rozwinąć skrzydła w teatrze. Oczywiście nie mainstreamowym, a off-owym, a nawet off-off-owym. A to tylko jeden z rozdziałów. Uważam, że jest to fascynująca dziedzina kulturoznawstwa.

 

(Altao.pl) Powodzenia w rozwijaniu kanału!

 

MP: Bardzo dziękuję!

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Resztę znajdziecie na Bulldog in Yellow Submarine na YouTubie:

https://www.youtube.com/channel/UCTUKElA2bu0IBaAo2nfPq0Q

Oraz Facebooku:

https://www.facebook.com/Bulldog-in-Yellow-Submarine-110356844075827

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję