Wrażliwy mężczyzna i zdolny aktor. Oto Piotr Witkowski! - Ludzie kina - Strona 2

Ilość odwiedzin:
4 764

Czas czytania:
6 172 min.

Autor:
admin (50422 pkt)

Dodano:
1303 dni temu

Data dodania:
2021-09-10 20:49:00

(Altao.pl) Po tej bardzo dobrze ocenionej przez widzów i krytyków kreacji, nie pojawiałeś się jednak ciągle na pierwszym planie, aby nadal zaskakiwać kinomanów. Wybierałeś przede wszystkim pracę na drugim planie. Dlaczego? Brak ciekawych propozycji?

PW: Nikt mi tego nie zaproponował. Ale nie uważam, aby gabaryt ról w „Klangorze” czy „The End” był niewielki.

(Altao.pl) Cofnijmy się teraz w czasie do roku 2011. Wtedy ukończyłeś studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Wiedziałeś na pewno, że to zajęcie, któremu poświęcisz całe życie? Czy już jako dzieciak odkryłeś w sobie aktorski talent i stwierdziłeś: „tak, to moje przeznaczenie”?

PW: Nie wiem, czy talent (śmiech), bardziej… potrzebę? Jako środkowe dziecko, wiedziałem, że tylko robiąc teatr wokół siebie, mogę zwrócić na siebie uwagę. Nie byłem łatwym dzieckiem. (śmiech)

(Altao.pl) Debiutowałeś w serialu „Plebania”. Czy także uważasz Janusz Tracza za jednego z najbardziej oryginalnych, ciekawszych czarnych charakterów w historii polskiej telewizji i kina?

PW: Tu muszę się do czegoś przyznać. Nigdy nie oglądałem... „Plebanii”. To mój brat donosił mi rewelacje nt. postaci Tracza. Pamiętam ogrom jego fascynacji. Nie wiedziałem, że to ogólny trend.

(Altao.pl) Czy lubisz oglądać siebie na ekranie? A może jednak wolisz tego nie robić, obawiając się, że odkryjesz zbyt dużo mankamentów w swojej pracy nad daną rolą?

PW: Oglądam. Analizuję. Uczę się. Samuel L. Jackson powiedział, że część jego kolegów nie lubi się oglądać, na co on im podobno mówi: „Skoro nie lubisz się oglądać, to czemu każesz płacić innym za bilety? Zrób tak, żebyś mógł.” (śmiech) Coś w tym jest.

(Altao.pl) Podobno uciekasz do technologii i skasowałeś prywatny profil na Facebooku? Czy to prawda? Jeżeli tak, to dlaczego? Czyżby powodem było to, że ludzie stają się niewolnikami mediów społecznościowych i smartfonów?

PW: Nie do końca. Niestety nie uwolniłem się od Instagrama, który jest narzędziem pracy. Ale niestety pochłania tez mój prywatny czas. Z FB raczej chodziło o to, ze mój prywatny profil stał się moim publicznym profilem. Bo w pewnym momencie wszystko, co ciebie dotyczy, staje się publiczne. Cokolwiek powiesz, komukolwiek podpiszesz coś pod postem, robi się screena, i wrzuca jako dowód na jakąś tezę, pod którą niekoniecznie się podpisujesz. Ale nikogo już to nie obchodzi i nie masz szansy się obronić. W epoce cancelingu, tworzy się człowiekowi „teczkę”, nie oddzielając osoby od poglądu i nie dając przestrzeni, i czasu na zmianę zdania.

Kadr z filmu „The End” (źródło: YouTube.com/screenshot)

(Altao.pl) W filmie „The End” grasz właśnie jednego z aktorów, wciągniętych w tajemniczą grę, gdzie dużą rolę odgrywa technologia. Akcja przebiega głównie w taki sposób, że obserwujecie się nawzajem za pomocą komunikatorów. Jak odbywały się zdjęcia do tej produkcji, powstającej w czasie pandemii?

PW: To był dość szalony projekt. Nagraliśmy próbę czytaną całości scenariusza, a potem wszyscy graliśmy osobno ze słuchawką w uchu, gdzie słyszeliśmy głosy z próby, ale graliśmy wprost do kamery, bez kolegów połączonych na żywo po drugiej stronie!

(Altao.pl) Pochodzisz z Gdańska, tam też występujesz na deskach Teatru Wybrzeże. Czym różni się Twoje rodzinne miasto od Warszawy, że tak bardzo lubisz w nim przebywać? W stolicy trudno odpocząć i się zrelaksować?

PW: W stolicy dla mnie jest to niemożliwe. Jest po pierwsze za głośno, po drugie za głośno i po trzecie tam oczekuje się mojej dostępności 24/7. Czasem nie ma nawet kiedy pomyśleć. Ja mam tak, że często jestem przebodźcowany, mam wtedy wewnętrzny chaos i muszę z siebie wyrzucić nadmiar bodźców w ciszy albo względnym spokoju. W Gdańsku zawsze jest czas na spacer nad morzem i rozmowę z samym sobą.

(Altao.pl) Po wysłuchaniu rozmowy z Łukaszem Muszyńskim w podcaście na portalu Filmweb.pl, można dowiedzieć się, że pokochałeś „Grobowiec świetlików”. Owa japońska animacja wywołuje u Ciebie łzy wzruszenia. Wygląda więc na to, że Piotr Witkowski to również wrażliwiec, jak część postaci, w które się wciela. Skąd owa cecha charakteru u tak postawnego mężczyzny?

PW: Również w tym podcaście mówię, że nie wiem skąd. Raczej po prostu jest. Używam jej do zarabiania pieniędzy. (śmiech) Poza tym wygląd zewnętrzny nigdy nie determinuje tego, co w środku. Mogę znaleźć dziesiątki przykładów.

(Altao.pl) Jeszcze w 2021 roku będzie można zobaczyć Cię w oczekiwanym „Gierku” oraz „Krime Story. Love Story”. Kim są wykreowani tam przez Ciebie bohaterowie?

PW: Wolałbym na razie nie narzucać żadnych interpretacji. W „Gierku” jest to epizod amerykańskiego bankiera, a w „Krime…” to policjant, który żyje tylko pracą. Dzień i noc, próbuje rozwiązać sprawę.

(Altao.pl) W wywiadach, które udzieliłeś, zapewne dziennikarze nieraz chcieli dowiedzieć się, jakie jest Twoje największe filmowe marzenie związane z zawodem. Pozwól, że także w naszej rozmowie padnie takie pytanie. W kogo chciałbyś się wcielić?

PW: Chciałbym zagrać Jamesa Bonda!

(Altao.pl) Dzięki za rozmowę!

"Proceder":