Mimo że wiatr „urywał głowę” i ciężko mi było ustać prosto, to dla zwierząt, które żyją na Islandii, dla ptaków szczególnie, nie stanowi on większego problemu. Jak przyszedłem na wybrzeże, to zobaczyłem mewy, które normalnie latały pomiędzy wielkimi piętrzącymi się falami, nic sobie nie robiąc z tego wiatru. Pamiętam, tak mnie to zdumiało, że bardzo chciałem sfotografować tą scenę pokazującą małą mewę przemykającą pomiędzy falami i walczącą z żywiołem. Okej, może nie walczącą, ale po prostu radzącą sobie, żeby pokazać, jak takie zwierzęta są niesamowicie przystosowane do ciężkich warunków. I tak właśnie powstało to zdjęcie, więc można powiedzieć że ono nie było planowane, powstało bez przygotowania.

 

Słynna mewa (fot. Mateusz Piesiak/źródło: FB)

 

Kiedy byłem nad wybrzeżem i widziałem, że tamte mewy latają, to od razu w głowie powstała mi myśl, żeby udokumentować ten obrazek.

 

(Altao.pl) Wiemy, że starasz się eksperymentować z ustawieniami w aparacie, aby uzyskać ciekawy efekt. Ale spore znaczenie ma też sam sprzęt fotograficzny. Jakiej lustrzanki i rodzaju obiektywu używasz?

 

MP: Aktualnie korzystam z aparatu Canon R5 i obiektywu 400 mm ze światłem 2.8. Jest to mój podstawowy sprzęt, natomiast bardzo też lubię eksperymentować z innymi rodzajami obiektywów. Dużo zdjęć robię obiektywem szerokokątnym. Maskuję go z aparatem gdzieś w terenie, odsuwam się na bezpieczną odległość i z wyzwalaczem radiowym staram się wyzwalać te zdjęcia. I liczę że jakiś gatunek zwierząt właśnie tam podejdzie.

 

Zdjęcia szerokim kątem wyglądają zupełnie inaczej niż już takie opatrzone trochę, można powiedzieć, zdjęcia teleobiektywem, bo fotografując obiektywem szerokokątnym, oprócz samego zwierzęcia, jesteśmy w stanie pokazać jeszcze środowisko, w którym żyje. A często to środowisko też jest wyjątkowe i warte uwiecznienia. Takie zdjęcia są na pewno trudniejsze do zrobienia, no bo zwierzę musi podejść bardzo blisko obiektywu, natomiast kiedy już się uda taki kadr uzyskać, to wyróżnia on się na tle pozostałych!

 

(Altao.pl) Dzisiaj Twoje zdjęcia są bardziej przemyślane, bo wiesz, że ich wykonanie wymaga dużej cierpliwości. Ale czy tylko ona wystarczy, aby zajmować się taką profesją? Jakie jeszcze cechy powinien posiadać początkujący fotograf?

 

MP: Przede wszystkim każdy, kto zaczyna swoją przygodę z fotografią dzikiej przyrody, powinien poznać zwyczaje zwierząt, zobaczyć, jakie są ich ulubione miejsca występowania, jakie sygnały mogą wskazywać o zaintrygowaniu lub zaniepokojeniu, jakie odgłosy te zwierzęta wydają. Wtedy na pewno dużo łatwiej będzie zlokalizować dany gatunek i też wiedzieć, jak do niego podejść, jak się zamaskować, żeby go nie płoszyć i żeby naszą obecnością nie wyrządzać szkody. Także to jest dla mnie bardzo ważne.

 

No i potem oczywiście jest cierpliwość, bo zwierzęta to są dzikie istoty. Nie jesteśmy w stanie zaplanować zdjęcia, nawet jeżeli mamy najlepszy sprzęt na świecie i najwięcej wiedzy o tych gatunkach. Może się przecież pogoda zmienić albo coś, na co nie mamy wpływu i takie zwierzę nie przyjdzie pod nasz obiektyw. U mnie się to zdarza dużo częściej niż wypady, które kończą się sukcesem. No i co i wtedy? Musimy się uzbroić w cierpliwość i nie zrażać się takimi porażkami, aż w końcu jak będziemy mieć jej odpowiednio dużo, to uda nam się zrobić to zdjęcie.

 

Cierpliwy Mateusz Piesiak (fot. Mateusz Piesiak/źródło: mateuszpiesiak.pl)

 

Według mnie właśnie znajomość zwyczajów zwierząt i cierpliwość to są dwie podstawowe cechy, którymi powinien się cechować każdy fotograf dzikiej przyrody. Natomiast inna rzecz, która też się przydaje, to znajomość obsługi swojego aparatu, bo w przyrodzie często sceny dzieją się tak szybko, że mamy dosłownie krótką chwilę na dobranie odpowiednich ustawień, złapanie ostrości i zastanowienie się nad kompozycją. Znajomość i umiejętność szybkiego ustawienia sprzętu może być często decydująca, czy uda nam się zrobić TO zdjęcie, czy przegapić okazję.

 

(Altao.pl) Czy moment, kiedy widzisz, że stworzyłeś idealne zdjęcie, można porównać do magicznego, wręcz metafizycznego doznania? Co wtedy czujesz?

 

MP: Trochę tak. To jest takie dziwne uczucie, bo ja nawet chwilę przed zrobieniem tego zdjęcia widzę w kadrze, że wszystko się układa idealnie, że tło jest piękne i światło.

 

Na przykład tak miałem z łabędziami niemymi, które zatańczyły przepiękny taniec godowy tuż przed moim obiektywem! Ja pamiętam, że w to miejsce jeździłem dwa tygodnie, praktycznie codziennie o wschodzie słońca, licząc że pewnego dnia łabędzie przypłyną blisko i zatańczą. I właśnie po tych dwóch tygodniach ja leżę, już tracę cierpliwość i nagle widzę że te łabędzie ustawiają się w idealnym punkcie i chyba zaraz dojdzie właśnie do tego spektaklu! Taniec wygląda tak, że one zanurzają szyje pod wodę, następnie wyciągają je z impetem i trzepią kropelkami na wszystkie strony, a na końcu ustawiają się w kształt serduszka. To prezentuje się niesamowicie!

 

Taniec łabędzi (fot. Mateusz Piesiak/źródło: mateuszpiesiak.pl)

 

Kiedy widziałem, że już dochodzi do tej sytuacji… och, to coś nie do opisania. Wtedy już nie pamiętałem tych tygodni przygotowań, zerwanych nocek – po prostu ta jedna chwila, ułamek sekundy, wynagrodziła wszelki trud. To są takie momenty, które zapadają w pamięć na długo i wtedy człowiek już w ogóle nie pamięta o porażkach!

 

(Altao.pl) Poprzez swoje zdjęcia oraz... grę na pianinie (przyp. red. tak, Mateusz ma też takie umiejętności, kocha muzykę) chcesz pokazać, na jak pięknej planecie wszyscy żyjemy, przenieść do niezwykłego świata. Świata, który wymaga lepszej ochrony. Bardzo Ci za to dziękujemy!

 

MP: Dzięki!

 

Więcej fotografii autorstwa Mateusza na oficjalnych stronach:

 

https://mateuszpiesiak.pl/pl/

 

https://www.facebook.com/piesiakphotography

 

https://www.instagram.com/mpwildlife

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję