Joanna (427 pkt)Strona WWW Autora„Łąka”
Zwabiła mnie z wyżyn niepozorna łąka,
niczym żywy obraz Moneta,
jakby dopiero co malowany
Mieni się w słońcu od kropel rosy.
Kokietowała mnie swym tańcem,
pełna podziwu jak pod dyktat wiatru
falują posłusznie trawy i kwiaty,
Lecz wiatr jest ich sługą, nie panem.
Ujęła mnie swą lekką melodią
gdy stałam u jej progu.
Maleńkie listki jakby struny harfy
niosły nutki wygrywane przez motyle.
Uwiodła mnie ona swym urokiem,
Woń rześka polnych kwiatów
tak nienachalnie, tak subtelna
zapraszała by się zbliżyć.
Wsiąknęłam w jej wnętrze,
Oszołomiona jego odmiennością
zewsząd niemilknący gwar bez echa,
tętniąca życiem dżungla.
Odgadła mnie ta polna łąka.
Przywiodła bez przymusu znikąd,
zmusiła być sobą bez podobieństwa
jak przypadkowo rosnący kwiat.
Autorka: Joanna Omylak
Wiersz ukazał się też na mojej stronie na Facebooku: www.facebook.com/Krystian22115
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Galeria zdjęć - Wiersz pt. "Łąka", czyli piękno natury uchwycone w słowach
