Fantastyczne owoce reżysersko-scenariuszowej współpracy widać również w aktorskich kreacjach dosłownie każdego planu. Twórcy poszli pod prąd Hollywoodzkich (pseudo) standardów i zrezygnowali z nakładania na aktorów sterty charakteryzacji, byle tylko upodobnić ich do pierwowzorów ich postaci. Zamiast tego skupili się po prostu na postaciach. Michael Fassbender nie musi być zatem bliźniaczo podobny do Jobsa, aby oddać wszystko to, kim i czym twórca Apple był – jego geniusz, fanatyzm, potworność i wielkość, ale również słabość, której z pozoru ciężko się doszukać. Jobs Fassbendera niemal w niczym nie przypomina karykatury, jaką stworzył Ashton Kutcher – płaczliwego skrzywdzonego geniusza. Jest psychopatycznym, zimnym i bezwzględnym cynikiem, który dla osiągnięcia postawionego sobie celu jest w stanie poświęcić wszystko i wszystkich. Fassbender stworzył tym samym najbardziej kompletną kreację w swoim dotychczasowym dorobku, wykazując się nie tylko wybitnym talentem i wspaniałymi możliwościami aktorskiej ekspresji, ale również niesamowitym wyczuciem i taktem pokazując ludziom w Hollywood, że jakość to nie ilość charakteryzacji na twarzy, lecz jakość odtwórczej psychologii. 

Równie wspaniale prezentuje się partnerująca mu, a czasem nawet grająca pierwsze skrzypce Kate Winslet, która wciela się córkę Jerzego Hoffmana – Joannę Hofman. Jest ona nie tylko prawą ręką Jobsa, ale również jego przyjaciółką, ostoją, a niekiedy i sumieniem, którego w nim samym ciężko dostrzec. Ale przede wszystkim to postać, która stanowi swoistą równowagę dla postaci głównego bohatera. Jest tą, która jako jedyna jest w stanie postawić się tyranowi, dla którego pracuje, przeciwstawić się mu i pozbawić go maski, dzięki czemu choć przez chwilę można dojrzeć w nim człowieka. Również reszta obsady, od Setha Rogena jako Steve’a Wozniaka, czy Jeffa Danielsa w roli Johna Sculley na drugim planie, przez świetnie dobrane do swoich ról młode aktorki wcielające się w córkę Jobsa, aż po zasiadających na widowni statystów to najwyższy pozom zarówno pod względem doboru, jak i jakości obsady. 

Grzechem byłoby nie oddać pokłonu i czci tym, którzy odpowiadają za to, że efekt wizualny końcowego produktu wygląda tak, jak wygląda. Zdjęcia Alwina H. Kuchlera i przede wszystkim montaż Elliota Grahama są tym, co nadaje filmowi klasy, jakości, stylu i tempa. Przede wszystkim Graham daje prawdziwy popis montażowego kunsztu. Udaje mu się znaleźć sposób na przemycenie, wydawałoby się banalnych migawek i retrospektyw w tak sprawny sposób, iż narracja ani trochę nie traci na szybkości, zaś kolejne przejścia, sklejki i kompozycje kadrów sprawiają, iż czystym sumieniem przyznaję, że nie widziałem lepszej roboty na stole montażowym od czasu „Wilka z Wall Street” tam zaś jego autorem była legendarna Thelma Schoonmaker. Warto również wspomnieć o muzyce Daniela Pembertona, która, choć nie jest inwazyjna i nie wychodzi na pierwszy plan, to idealne dopełnia sukcesywnie budowane i niespuszczające z tonu napięcie. 

„Steve Jobs” jest wszystkim tym, czym film biograficzny być powinien i tym, czym zdecydowana większość produkcji tego gatunku nie jest – portretem postaci. Precyzyjnym, przenikliwym, demitologizującym i oddającym ducha i sedno swojego bohatera, który twórcy skrupulatnie malują w swoich kadrach. I co ważne nie sili się być chronologiczną osią czasu pełną jałowych faktów, mającą na celu być czymś w rodzaju ułomnego podręcznika do historii.  

„Steve Jobs” Boyle'a to bohater, którego wielkość i geniusz można by opiewać w mitycznych legendach, lecz niepozbawiony pierwiastka ułomności i słabości, które tym bardziej nadają mu charakteru. Kompletny obraz jednostki, której umysł nieodwracalnie wpłynął na współczesny świat. „Every time you say a computer is not a painting, I'm going to say: 'Fuck You'” – mówi Jobs do Wozniaka i warto parafrazować ten cytat za każdym razem, gdy ktoś powie, że kino biograficzne winno być jedynie powiastką z morałem, podczas gdy może się stać zbiorowym dziełem sztuki.  

 

Ocena: 9/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

Recenzja ta została również opublikowana na portalu Filmweb.pl, gdzie autor posiada profil o nicku Aldo_Raine.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję