Sumer wczesnodynastyczny

 

Kiedy analizujemy życie prehistorycznej ludności, dochodzimy szybko do wniosku, że nie wykreowała ona żadnych podziałów społecznych, systemu wierzeń i środków płatniczych. Dowiedziono też, że nie prowadzono wojen. Jednak idąc naprzód w historii docieramy do m.in. cywilizacji sumeryjskiej, zauważamy diametralną, niczym nie wytłumaczalna zmianę we wszystkich wymienionych wyżej aspektach. Co było przyczyną zmian? W mitologii ludów antycznych pojawiają się „bogowie”. Większość uczonych uważa je za wymyślonych bohaterów, jednak analizując ich poczynania, bez najmniejszych wątpliwości zdajemy sobie sprawę, że bogowie byli w rzeczywistości istotami pozaziemskimi, które ustanowiły własny porządek na planecie Ziemia. Byli oni widziani jako rogate, wężowo-jaszczurze, bądź latające smocze istoty (pamiętajmy, że dawna ludność opisywała swoimi słowami, to co widziała autentycznie).

 

  

Wężowa bogini sumeryjska i rogaty Marduk

 

To właśnie za sprawą tych bytów zaczęto wznosić monumentalne świątynie, których poziom zaawansowania przekraczał umysły koczowników pustynnych, skonstruowano restrykcyjny system wierzeń, któremu każdy musiał się podporządkować. Z woli kosmicznych przybyszów mianowani zostali królowie, kapłani i urzędnicy, których zadaniem była manipulacja ludem (chodziło w głównej mierze o zawężenie świadomości). Strach, niepewność, agresja względem drugiego człowieka i bezwzględna dyktatura ogarnęła nasz świat tysiące lat temu (czyli coś zupełnie nieznanego prehistorycznym mieszkańcom planety). Oprócz religii wprowadzono pieniądze w formie kwitów. Ich wartość wynosiła tyle, co ilość przechowywanych w magazynie dóbr. Kolejną formą kontroli było wykorzystanie pieczęci cylindrycznych, które  na swoim spodzie zawierały sceny mitologiczne i „religijne”. Uwieczniono m.in. masowe zabijanie bezbronnych jeńców (tzw. karaszum) po odniesionym zwycięstwie. Stworzono je w celu stwierdzenia autentyczności dokumentów, które tak naprawdę służyły kapłanom do narzucenia społeczeństwu określonych norm, zasad, systemu wierzeń, zakazów oraz nakazów, poprzez które indoktrynowali każdą jednostkę. W początkowych fazach rozwoju miast sumeryjskich zanotowano silne rozbicie polityczne. Ten porządek wkrótce miał się zmienić.

 

Centralizacja władzy

 

Jeżeli kilku chce zarządzać masami, potrzebny jest piramidalny system władzy, gdzie podejmowanie decyzji uzależnione jest od kilku osób. Pierwszymi próbami centralizacji władzy były tzw. ligi: Kisz, Nippur, Kingir. Były to organizacje, skupiające w sobie przywódców miast-państw sumeryjskich, których oficjalnie zadaniem było usprawnienie obrony przed najazdami plemion koczowniczych. Według mnie był to rodzaj wstępu do zjednoczenia jednostek administracyjnych Sumeru. Co ciekawe, gdy udało się skutecznie odeprzeć ataki napastników, władcy sumeryjscy zwrócili się przeciwko sobie i zaczęli prowadzić krwawe wojny, na niespotykaną dotąd skalę. Jak wytłumaczyć podobną zmianę? Chyba jedynym rozwiązaniem tej zagadki jest zrozumienie, że musiała działać „ukryta ręka”, która manipulowała wydarzeniami i przebiegiem sytuacji. Zaczęto więc wznosić mury obronne, choć nawet to nie odstraszyło królów. Wiodącymi ośrodkami, które narzucały innym miastom-państwom swoje żądze było Kisz, Ur i Uruk. Dlaczego te miasta? Otóż istnieją inskrypcje, według których właśnie tam „zstąpiło królestwo z nieba”. Kisz było na wyjątkowej pozycji, bo to tam po raz pierwszy po potopie przybyły pozaziemskie istoty. Przez długi czas władza nad Sumerem przechodziła od jednego, do drugiego władcy, aż w końcu Lugalsagezi („lugal” oznacza wielki pan, władca) na drodze mordów dyktatury i niewolnictwa połączył ze sobą sumeryjskie ośrodki miejskie. A więc był to kolejny, moim zdaniem trzeci ruch, „boskich” nadzorców, w kierunku idealnej centralizacji władzy. Niszcząc Lagasz razem ze znajdującą się tam świątynią, Lagalsagezi opanował Kisz i Uruk. Jednocześnie władca zniweczył dążenia Urukaginy (2360 r. p.n.e.) do ograniczenia siły politycznej arystokratów oraz wydania ustawy, która broniłaby poddanych króla przed bezwzględnym posłuszeństwem i niewolnictwem wobec królów. Zachowała się nawet inskrypcja upamiętniająca dokonanie Lugalsageziego:

 

„Kiedy Enlil, król całego kraju, uczynił Lugalzagesi królem nad całym krajem i podporządkował mu wszystkie kraje od wschodu do zachodu, i ustanowił jego prawo nad nimi, od Morza Dolnego przez Tygrys i Eufrat aż po Morze Górne, drogi kraju stały się bezpieczne. Kraj żył w pokoju, ludzie z radością nawadniali pola; wszystkie dynastie Sumeru i poszczególni władcy z całego kraju podporządkowali się władzy zwierzchniej Uruk”.