Kilka miesięcy temu bardzo głośno zrobiło się na temat odkrycia na Marsie wody w stanie płynnym. Nagle do telewizji głównego ścieku zapraszano szanowanych profesorów akademickich, a w internecie pojawiło się mnóstwo artykułów dotyczących tego, wydawałoby się sensacyjnego odkrycia. No właśnie, zastanówmy się, czy rzeczywiście wykrycie wody na obcym globie jest powodem do robienia zamieszania w naszych głowach i jak w ogóle uczeni odnoszą się do tej kwestii?

 

Otóż według mnie fakt istnienia H2O na powierzchni czwartej planety Układu Słonecznego jest istotne, ponieważ wiąże się z tym możliwość realnego występowania na Marsie przyjaznych dla życia warunków. Jeżeli przyjmiemy, a mamy ku temu poważne dowody naukowe, że na „Czerwonej planecie” występowały oceany, to sprawa wygląda jeszcze ciekawiej. Jak napisałem kiedyś o Marsie: „Fakt, że ocean był obecny na Marsie, dowodzi również, że warunki atmosferyczne na Marsie musiały być ziemskie. Wodniste środowisko wspiera i chroni życie przed promieniowaniem UV, a także zapewnia minerały do jego wzrostu”. Według dr. Johna Brandenburga: „Jeżeli Mars posiadał ocean, żyjące organizmy prawdopodobnie w nim żyły”.

 

Tak więc, poprzez obecność wody możemy stwierdzić, że warunki atmosferyczne na danej planecie w przeszłości mogły wspierać rozwój życia. Pytanie, które moim zdaniem jest kluczowe w naszych rozważaniach, brzmi: „ale o jakie życia w ogóle chodzi”? Pytanie być może dla niektórych drugorzędne, dla mnie jest podstawowe. Kiedy w gazetach, portalach internetowych i telewizji głównego nurtu poruszany jest temat życia pozaziemskiego przez naukowców akademickich,  pomijana jest stale bardzo ważny problem. Nie wiem, dlaczego żaden z dziennikarzy (a może powinienem napisać funkcjonariuszy frontu ideologicznego) nie zapyta nigdy pana z siwą głową, o jakie konkretnie życie chodzi?

 

Poruszany przeze mnie temat, czyli występowanie wody na obcej planecie jest idealny w wykazaniu, jak można ukryć prawdę, prezentując prawdziwe wiadomości, tak by przeciętny odbiorca nawet nie zorientował się, że jest obiektem manipulacji. O co dokładnie chodzi? Jeżeli zapytamy się pana doktora lub profesora, co rozumie pod pojęciem „życie pozaziemskie”, odpowie on: proste organizmy typu: bakterie, drobnoustroje itd. Mało kto wie, że świat nauki w ogóle nie dopuszcza do świadomości istnienia inteligentnych form życia, podobnych nam, lub bardziej zaawansowanych. Oczywiście są naukowcy, otwarcie mówiący na temat możliwości występowania we wszechświecie rozwiniętych istot pozaziemskich, ale tego typu ludzi jest naprawdę niewielu. Dlaczego? Ponieważ próba głoszenia teorii, które są zaprzeczeniem powszechnie przyjętych dogmatów naukowych, kończy się zazwyczaj zwolnieniem z pracy.

 

Dziwnym, a zarazem szokującym faktem jest, że w XXI wieku ludzkość pod względem psycho-mentalnym znajduje się na poziomie XVIII, XIX, XX wieku, a nawet jeszcze niższym – średniowiecznym. Nie jest dla mnie wcale zaskoczeniem, że w obecnych czasach cywilizacja świata zachodniego przeżywa ogromny kryzys. Tkwienie w schematach do niczego nie doprowadzi, a jedynym następstwem może być zacofanie cywilizacyjne i mentalne. Wracając jednak do sedna sprawy. „Woda na Marsie” jest zwykłym szumem, który za zadanie ma „coś” zagłuszyć. Czym jest owe „coś”? Są to jednoznaczne, ewidentne dowody na istnienie inteligentnych, zaawansowanych form życia, które niegdyś kolonizowały planety (w tym naszą), a o ich ingerencji możemy przekonać się również dzisiaj, opierając się o… naukowe dowody (np. zdjęcia z sond kosmicznych itd.) Największą sensacją, o której powinno trąbić się w mediach, to fakt występowania na Marsie, ale także innych światach sztucznych struktur, które wykonać mogła tylko i wyłącznie jednostka rozwinięta pod każdym względem, m.in. intelektualnym. Akurat na Marsie mamy do czynienia z ogromem budowli, struktur, których autorstwa nie sposób przypisać działaniom sił natury. Przykładami są np. tzw. twarze z Marsa, zdjęcia przedstawiające ruiny po zabudowaniach, bądź charakterystyczne kamienne kręgi.  

 

Piramida marsjańska

 

Przyglądając się tzw. kopcom na Marsie (na powyższym zdjęciu), to ich bardzo charakterystyczną cechą są zarysy ścian bocznych, które od razu zdradzają ślady inteligentnej ingerencji w proces powstawania struktury.

 

Ktoś mógłby powiedzieć, że to zbyt wątłe dowody. Naprawdę? A co powiedzieć na temat świątyń sumeryjskich? Oto przykładowe zdjęcia (poniżej tekstu). Na pierwszej fotografii widać szczątki po sumeryjskim mieście Larsa, na drugiej natomiast widnieją pozostałości po Lagasz zarządzanym niegdyś przez wielkiego budowniczego Gudeę, nazywanego przez swój lud Dobrym Pasterzem.

 

Lagasz

 

Larsa

 

Efekt działania erozji na przestrzeni tysięcy lat jest po prostu na tyle silny, że obecnie możemy tylko wyobrazić sobie, jak mogły w rzeczywistości wyglądać te miasta. Identyczna sprawa dotyczy struktur na Marsie. Jeżeli założymy dodatkowo, że zarówno na Ziemi, jak i na Marsie bogowie toczyli ze sobą śmiercionośne boje, wówczas skutki zniszczeń były spotęgowane.

 

Podsumowując, nie zwracajmy uwagi na słowa „poważnych” naukowców, tylko patrzmy na fakty, które przez oficjalną naukę są wciąż ukrywane, a przynajmniej na pewno pomijane.

 

Autor publikuje również na swoim blogu:

lukaszkulak92.wordpress.com  

 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję