Jak poradzić sobie w życiu, będąc zdanym tylko na siebie? - Prywatne - Mój Blog

Kiedy Marzena rozstała się z życiowym partnerem, z którym była dobre dziesięć lat, poczuła ulgę. Nieustannie człowiek ten nie miał dla niej chwili, okazało się, że nie mogła na niego liczyć, bo on swój wolny czas oraz serce oddał...innej kobiecie.

 

Wówczas czuła, że cały świat jest przeciwko niej. Rodzice, którzy wypominali ukochanej córce, że związała się z niewłaściwym człowiekiem... Przyjaciółka, która nie rozumiała jej bólu.

 

Co więc robić w takiej sytuacji, kiedy to wszyscy wydają się być przeciwko nam i jesteśmy zdani tylko na siebie?

 

Po pierwsze rozmowa i to bardzo szczera. Wszystko to oczyści bowiem atmosferę w domu i pozwoli Marzenie, Kasi, Basi czy też innej Zosi na wygadanie się i poszukanie zwierzchników.

 

Wina nie leży zawsze po stronie mężczyzny czy kobiety - przeważnie to obie strony powinny dążyć do związku i pracować nad nim, by mógł on trwać. Jeżeli któraś ze stron zaniedba swoje pole do działania i nic nie robi, aby pogodzić się z drugą stroną, którą kiedyś kochała, wówczas to związek automatycznie więdnie jak nie podlewany kwiatek.

 

Gdy taka Marzena, Kasia, Basia czy inna Zosia znajdzie zwierzchników i odpowiednio ubierze w słowa niezadowolenie wówczas zostanie zrozumiana.

 

Następna sprawa, gdy człowiek jest zdany tylko na siebie:

 

Lucjan nie ma rodziny. Jest panem w podeszłym wieku, zbliżającym się do 70-tki. Nie miał nigdy żony ani dzieci, a nie utrzymuje kontaktów z rodziną bliższą lub dalszą. Nic o nim nie wiadomo.

 

Któregoś dnia pan Lucjan doznaje udaru i jest zdany tylko na siebie, a dookoła pomóc mu może wyłącznie opieka społeczna. Czy aby na pewno? W szpitalu pan Lucjan poznaje miłą panią Jadzię. Pani ta ma lat około 50 oraz wnuczkę w wieku około 10 lat. Razem odwiedzają w szpitalu męża pani Jadzi, który to też doznając udaru, niebawem umiera. Pan Lucjan widzi, ile życia stracił nie mając rodziny i wir, że tylko opieka społeczna mu pomoże, ale... z pomocą przychodzi mu pani Jadzia, która razem z wnuczką nawiązuje kontakt z panem Lucjanem.

 

Może i człowiek samotny jest zdany tylko na siebie, ale trzeba rozejrzeć się dookoła, by móc zobaczyć, czy na ten moment aby człowiek nie jest aż taki bez przyjaciół jak się wydaje.

 

Swoim artykułem pragnę przybliżyć tematykę samotności ludzi w tłumie, którzy z różnych powodów doznają odrzucenia przez społeczeństwo.

 

Jednak warto jest pamiętać, czy na pewno dana osoba jest tak nieporadna, jakby się to wydawało, ponieważ człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać!