Jak uruchomić zasilacz komputerowy ATX

Jak zapewne wiemy, nie wystarczy podłączyć komputera do gniazdka w sieci, aby wystartował. W celu włączenia komputera stosujemy włącznik na przednim panelu obudowy. Dla zasilacza ATX wystarczy sam impuls, aby wzbudzić go do pracy. W starych zasilaczach AT wystarczyło podać napięcie i zasilacz startuje samoczynnie. Po wyjęciu zasilacza nie mamy dostępu do włącznika wewnątrz obudowy komputera, jednak każdy zasilacz jest połączony specjalnym gniazdem z płytą główną komputera, i to ona podaje na to gniazdo impuls startowy wzbudzający zasilacz do pracy. Oczywiście w moim zasilaczu znajduje się przełącznik 0/1, który na sztywno odcina dopływ prądu 230 V co jest bardzo wygodne w późniejszym użytkowaniu zasilacza, jednak samo ustawienie tego przełącznika na pozycję 1, nie uruchomi go.

 

Aby włączyć zasilacz ATX, musimy wykonać tzw. połączenie sztywne pomiędzy 15 a 16 wyjściem 24-pinowego gniazda ATX, a w przypadku 20-pinowego łączymy 13 z 14 wyjściem, tak jak podaje schemat poniżej. 

 

Zatem poniżej pokażę, jak wykonałem połączenie za pomocą zwykłego spinacza biurowego, łącząc odpowiednie piny. Jeżeli nie wiemy, jakie są to piny, to możemy sugerować się np. kolorami przewodów i łączymy zawsze zielony z czarnym. Wtyczki 24-pinowe posiadają tzw. moduł doczepiany 4-pinowy, lecz jak widzimy od góry, kolejność się nie zmienia (jedynie zmieniła się liczba gniazd i jest teraz liczona w innym porządku). Jeżeli jeszcze będziemy mieli problem ze znalezieniem wyjść, ustawmy wtyczkę tak, by jej zamek, czyli plastikowa zatyczka była z prawej strony, a następnie łączymy gniazdo 4 z 5 od góry po prawo. Każde z gniazd ma również odpowiednie nacięcia wewnątrz pinów. Tym również możemy się sugerować: tam gdzie wchodzi czarny kabelek mamy prostokątne gniazdo, a na zielonym kabelku mamy ścięte z lewej w tzw. strzałkę. W moim przykładzie zrobiłem to w taki sposób:

Teraz wystarczy podłączyć kabelek 230 V i przełączyć włącznik z pozycji 0 na 1 z tyłu zasilacza. Zasilacz powinien podać napięcia oraz uruchomić wewnętrzny wentylator. Pamiętajcie, aby przed dalszymi modyfikacjami sprawdzić wszystkie napięcia miernikiem uniwersalnym. Zgodnie z zasadami obowiązującymi we wszystkich zasilaczach odpowiednie napięcia i wyprowadzenia są oznaczone charakterystycznymi kolorami. A więc:

 

• kolor czarny (wszystkie czarne kabelki): to masa (GND, GROUND lub potocznie znany minus dla podłączeń stałoprądowych). W końcówkach zasilacza są zazwyczaj 2 czarne kabelki i jeden czerwony i jeden żółty. Wszystkie czarne to masa, nie istotne czy pochodzą z końcówki o napięciu n. 12 V czy 5 V.
• kolor żółty to zawsze 12 V na wyjściu, bez względu z jakiego miejsca (4-pinowych końcówek go weźmiemy).
• kolor czerwony to zawsze 5 V na wyjściu, bez względu z jakiego miejsca (4-pinowych końcówek go weźmiemy).
• kolor pomarańczowy występujący na pozycji 1,2 gniazda ATX oraz na pozycji np 13 Gniazda ATX 24 pin to zawsze 3.3 V na wyjściu lub pozycja 11 dla gniazda 20 pin. Wszystkie wyjścia to ten sam pomarańczowy kolor. Występuje także na dodatkowej wtyczce 4-pinowej kwadratowej dla gniazda 24-pinowego na pozycji 12.

 

Wyprowadzenia zasilania i oznaczenia przewodów w gnieździe ATX 20/24 pin:

​Teraz możemy sprawdzić to miernikiem. Po załączeniu zasilacza wystarczy czarną sondę miernika połączyć z dowolnym czarnym kabelkiem, a czerwoną z dowolnym np. żółtym kabelkiem, aby odczytać wartości. Analogicznie podłączamy czarny kabelek sondy miernika z czarnym przewodem, a czerwony kabel sondy miernika z innym kolorem, aby uzyskać inne napięcie.

 

Przygotowanie obudowy zasilacza i gniazd wyjściowych

Każdy zasilacz komputerowy ma metalową obudowę. W zależności od zastosowania powinniśmy przygotować wyprowadzenia interesujących nas napięć. Jak widzimy, zasilacz posiada sporą wiązkę kabli, które przeszkadzają w łatwym korzystaniu z takiego zasilacza. Na potrzeby modelarskie, wyprowadziłem 6 wyjść bananowych, odpowiednio 3 czarne dla masy (oczywiście masa jest zawsze wspólna dla wszystkich napięć), oraz po 3 czerwone (bo taki kolor obudowy wtyków bananowych dostałem), na odpowiednio 12 V, 5 V i 3.3 V. 

 

Na zewnętrznej obudowie zasilacza wykonałem 6 otworów wiertłem do metalu, tak aby gniazdo bananowe było deczko mniejsze od otworu, lecz plastikowa otoczka gniazda nachodziła na otwór. Dzięki temu metalowy rdzeń gniazda bananowego nie stykał się z obudową, co jest bardzo ważne. Obudowa jest metalowa i skutecznie zrobiłaby nam zwarcie. Planując dowolne wyprowadzenia, pamiętajmy o tym, aby wszystkie przewody, wyprowadzenia, wtyczki, diody, były w odpowiedniej izolacji, oraz aby nie stykały się z obudową zasilacza. Wyjścia bananowe mają odpowiednie wkręcane osłony plastikowe, tak aby nie wykonać zwarcia z obudową.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję