„Kiedy wracałam ze szkoły, usłyszałam męski głos: „Proszę bądź ostrożna, gdy będziesz przechodzić dziś przez ulicę”. Gdy zbliżałam się do skrzyżowania, poczułam, że jakaś siła odpycha mnie od krawężnika. Nagle na jezdnię wjechała czerwona furgonetka, która zatrzymała się na środku przejścia dla pieszych. Musiała się cofnąć, abym mogła przedostać się na drugą stronę. Gdybym znalazła się na ulicy kilka sekund wcześniej - uderzyłaby mnie”.

 

W powyższej historii doskonale możemy zauważyć głos intuicyjnego wiedzenia, który podpowiada nam jak zachować się w danej sytuacji. Być może miała w tym udział jakaś świetlana istota, ale raczej upierałbym się, że w tej historii mamy do czynienia z przesłaniem od Wyższego Ja. Dla niektórych Christine uratował przypadek, jednak dopiero zapoznając się z przekazem samej zainteresowanej, dowiadujemy się o Boskim przewodnictwie – jakby go nie rozpatrywać. Wyobraźmy sobie przy okazji, o ile mniej dramatów i ludzkich nieszczęść miałoby miejsce na świecie, gdybyśmy bardziej uważnie i świadomie wsłuchiwali się w nasz wewnętrzny głos. Judy Balcomb-Richey również przekonała się o słuszności i potędze cichutkiego głosu:

 

„…Nagle usłyszałam skrzypienie drzwi wejściowych i czyjeś kroki na schodach. Pomyślałam, że moja sąsiadka Susan wróciła do domu. Byłyśmy starymi przyjaciółkami i czasami przychodziła do mnie w porze obiadowej. Usłyszałam pukanie do drzwi, więc pobiegłam je otworzyć. W tym momencie w moim prawym uchu rozbrzmiał głos: „Nie otwieraj drzwi!”. Nigdy wcześniej  czegoś takiego nie doświadczyłam. Głos by tak przekonywujący, że podeszłam do drzwi i zapytałam: „kto tam?”. Mężczyzna odpowiedział: „Firma telekomunikacyjna”. Byłam bardzo ostrożna. Zapytałam „Tak, czy jest jakiś problem?”. Mężczyzna zająknął się lekko i odrzekł: „Nie, chciałem jedynie powiedzieć, że mamy remont w okolicy  i przez chwilę nie będzie działać linia telefoniczna”… Zerknęłam, czy na zewnątrz budynku widać samochód serwisowy, ale niczego takiego nie było. Kiedy wróciłam już do pracy, skontaktowałam się z firmą telekomunikacyjną i zapytałam, czy ich pracownicy informują klientów o usterkach, odwiedzając mieszkania prywatne. Przypomniałam sobie, że tydzień wcześniej zginęła lekarka. Jej mieszkanie było otwarte i nie zostało po niej ani śladu. Nie zastanawiałam się nad tym wydarzeniem wcześniej, ale mieszkała niecałe dwie mile stąd… jestem przekonana, że anielski głos ostrzegł mnie przed atakiem… a być może uratował mi moje życie”.    

 

Przejawy ducha mogą docierać do nas za pośrednictwem muzyki. Istotnym celem naszych sprzymierzeńców jest nasz spokój wewnętrzny (spokój ducha). Pani Shelly Pitcher następująco relacjonuje swoje doświadczenie:

 

„W Święto Dziękczynienia, tuż po śmierci mojej Mamy, odczuwałam jej obecność w trakcie wspólnego rodzinnego obiadu. Gdy wszyscy rozeszli się do domu zaczęłam wkładać naczynia do porcelanowej szafki i usłyszałam melodię! Zastygłam w bezruchu - znałam ją, ale nie mogłam rozpoznać jej tytułu. W końcu uświadomiłam sobie, że dźwięk wydobywa się spod małej pozytywki - filiżanki od herbaty, którą kupiłam Mamie na urodziny kilka lat temu. Piosenka miała tytuł: „I Just Called to Say I Love You” („Dzwonię, aby powiedzieć, że cię kocham!”). Rozpłakałam się, podniosłam filiżankę i powiedziałam: „Też cię kocham Mamusiu”. Nikt w mojej rodzinie nie mógł uwierzyć w to, co się stało. Muzykę można było włączyć, jedynie naciskając guzik, który znajdował się na spodzie filiżanki. Tego dnia nie dotykałam ani filiżanki, ani guzika…”.

 

Wyższe inteligencje mogą kontaktować z nami również za pomocą monet. Jest to dosyć znany mi sposób, ponieważ sam niejednokrotnie znajdowałem monety na ulicy i to w sytuacjach, gdy miałem wątpliwości w kwestiach osobistych. Podobny przypadek spotkał panią Elizabeth Gustafson:

 

„Tydzień przed Świętami Bożego Narodzenia zostałam zwolniona z pracy. Byłam w szoku, informację otrzymałam w trakcie urlopu. Spakowałam swoje rzeczy i przygnębiona szłam do samochodu. Na ziemi leżało coś, co przykuło moją uwagę - to był grosz. Poczułam, że ma on szczególne znaczenie, więc go podniosłam. Godzinę później dowiedziałam się, co naprawdę znaczył. Otrzymałam e-maila od przyjaciółki, zadziwiła mnie jego synchroniczność. Przyjaciółka napisała mi zamożnym mężczyźnie, który zaprosił jednego ze swoich pracowników wraz z żoną na wspólny weekend. Kiedy wybierali się na obiad, zaproszona pani zauważyła, jak szef jej męża schyla się i podnosi z chodnika grosz. Ponieważ szef był człowiekiem bardzo bogatym, uznała jego zachowanie za dziwne, pomyślała, że może jest kolekcjonerem monet. W trakcie obiadu pani wciąż rozmyślała o znalezionej przez mężczyznę monecie, więc zapytała o nią. Rozbawiony mężczyzna wyjął monetę z portmonetki. Kiedy się mu się przyglądała, zapytał kobietę, czy wie, co jest na niej napisane. Po chwili zastanowienia pani odpowiedziała, że nie ma pojęcia. Napis brzmiał: „Ufamy Bogu”. Mężczyzna wytłumaczył, że za każdym razem, kiedy znajdujemy monetę, Bóg chce zwrócić siebie jego uwagę i z nim porozmawiać. Zadziwiła mnie cudowna synchroniczność tej historii z moją własną. Bóg chciał mi powiedzieć, że po ciemnej nocy przychodzi nowy jasny dzień. Wkrótce potem znalazłam wspaniałą pracę, zostałam zatrudniona w dziale księgowości wydawnictwa Hay House”. 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję