W latach 70. Publiczność nuciła takie piosenki Ireny Santor jak:  „Idzie miłość", „Nalej mi wina", „Najpiękniejsze Warszawianki to przyjezdne" i wiele innych.

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)     

Wkrótce piosenkarka pokazała się innej strony. Brawurowo wykonała utwór pt. „Już nie ma dzikich plaż” kompozytora Ryszarda Szeremety. Współprac z nim stała się owocna, a ta piosenka hitem na bardzo długie lata.

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)     

 

Czas zmian

 

Pod koniec lat 80. Santor postanowiła zakończyć karierę estradową. Zarówno publiczność, jak i krytycy byli przeciwni tej decyzji, ale uszanowali ją. W Sali Kongresowej w Warszawie odbyły się trzy koncerty pożegnalne. Przez następnych dziesięć lat sporadycznie pokazywała się na ważnych uroczystościach, a także w Telewizji lub w Radiu.

 

Jednak częściowo uległa i nagrała 1996 roku album „Duety”, który roku uzyskał status Złotej Płyty. Znalazły się na nim stare piosenki, w nowych aranżacjach i w duetach, często dość zaskakujących (m.in. z Pawłem Kukizem, Krzysztofem Cugowskim czy Grażyną Łobaszewską).

      

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)     

Walka z chorobą

 

Po triumfie „Duetów” nadszedł smutek. W 2000 roku u Ireny Santor wykryto nowotwór piersi. Ale artystka  nie poddała się i podjęła walkę z chorobą. Mało tego – zabrała się jednocześnie do intensywnej pracy. To właśnie wtedy powstała jedna z najciekawszych jej płyt pt. „Santor Cafe", z piosenkami, które zawsze darzyła bezustannym sentymentem (wielki przebój Czesława Niemena „Dziwny jest ten świat", w niespotykanej i niezwykłej aranżacji zaskoczył wszystkich).
      

      

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)     
      

Pomiędzy pracą nad tą płytą, Irena Santor zaangażowała też  w akcję promującą profilaktyczne badania cytologiczne. Namawiała kobiety do badań, przekonując, że wcześniejsze wykrycie choroby, na to, by ją zwalczyć w samym zarodku.

 

W 2002 roku ukazała się kolejna płyta, tym razem z zupełnie świeżymi piosenkami. „Jeszcze" to finał współpracy m.in. z Romualdem Lipko i Jackiem Skubikowskim. Pochodzące stąd piosenki „Twarze" i „Jak fart to fart" stały się hitami. W Sopocie Irena Santor otrzymała Bursztynowego Słowika za całokształt twórczości.

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)     

 

Od 2005 artystka zaczęła wspomagać fundację „Mimo wszystko" aktorki Anny Dymnej. Wzięła również udział w spektaklu Mazowieckiego Teatru Muzycznego „Operetka" pt. "Dziecko w krainie muzyki". Przygotowano go w 2007 roku z okazji Dnia Dziecka. Wielokrotnie był wystawiany w Warszawie i innych miastach. Występy dla dzieci spowodowały, że w wręczony został artystce „Order Uśmiechu".

 

Piękno sceny

 

Według Ireny Santor praca na estradzie, śpiewanie i stały kontakt z publicznością, to narkotyk, niezwykle silne uzależnienie. Bardzo trudno o tym zapomnieć i trudno z tego całkiem zrezygnować. To laureatka wielu nagród, w tym Złotego Fryderyka (2007) i „Artystka bez granic”, którą podziwiamy i cenimy.

 

W 2009 w Sali Kongresowej odbył się koncert urodzinowo-jubileuszowy, wieńczący 50 lat wspaniałej pracy estradowej Ireny Santor.
      

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)     
 

korekta: PJ