W kościołach mariawickich zawsze należy mieć twarz skierowaną na ołtarz. Dlatego odwiedzając kościół należy z niego wychodzić tyłem.

 

W pomieszczeniu klasztornym, w którym mieszkała św. Maria Franciszka Kozłowska urządzona jest Izba Pamięci, tzw. Celka Mateczki, w której zgromadzone są pamiątki związane z Jej osobą. W podziemiach świątyni znajdują się groby: św. Marii Franciszki, bpa M. Jakuba Próchniewskiego, bpa M. Filipa Feldmana, bpa M. Bartłomieja Przysieckiego oraz tablica upamiętniająca abpa M. Michała Kowalskiego, zamęczonego w hitlerowskim obozie koncentracyjnym w Dachau.

 

W latach dwudziestych na wieżach Świątyni zamontowano zegar i dzwony, które co godzinę wygrywały melodie pieśni eucharystycznych. Po II wojnie światowej, w 1947 roku, dzwony zostały zdjęte, gdyż ich ciężar mógłby spowodować zawalenie się wieży.

 

W okresie niemieckiej okupacji podczas II wojny światowej Świątynia cały czas była czynna, odprawiano Mszę Św. i utrzymywana była całodzienna adoracja Przenajświętszego Sakramentu. Nie uległa dewastacji, chociaż Niemcy trzykrotnie próbowali odebrać klucze, bo zamierzali przerobić kościół na salę teatralną. Po wojnie, około 1950 roku zmieniono pokrycie dachu Świątyni - zdjęto dachówkę a założono blachę. Później pomalowano katedrę wewnątrz.

 

W 1962 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki zaliczyło świątynię i klasztor do zabytków architektonicznych.

 

W latach 1966-1968 przeprowadzony był remont, w ramach którego wyremontowano wieże i kopułę, pokryto dach blachą cynkową, pomalowano wnętrze, odnowiono konfesję zawierającą wiele elementów pozłacanych, założono instalację radiofoniczną itp.

 

W latach 1992 i 1993 prowadzono prace remontowe na dachu świątyni i wieżach oraz pomalowano świątynię w środku i na zewnątrz. Niesolidne wykonanie tych prac spowodowało w krótkim czasie konieczność podjęcia ponownie generalnego remontu.. Ostatnie, bardzo rozległe prace remontowe (m.in. osuszanie fundamentów klasztornych, wymiana pokrycia dachu Świątyni na blachę miedzianą, wymiana pokrycia na wieżach na blachę cynkowo-tytanową, renowacja krzyży umieszczonych na wieżach) miały miejsce latem 2002 roku.

 

Od 15 sierpnia 1914 roku w rocznicę poświęcenia Świątyni przybywają co roku do Płocka pielgrzymki z wszystkich parafii mariawickich. W Świątyni płockiej odbywają się zazwyczaj uroczystości konsekracyjne biskupów i inne uroczystości ogólnokościelne.

 

Uroczyście obchodzono 100. rocznicę Objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia (2 sierpnia 1893 r.). W dniu 1 sierpnia 1993 roku odbyło się w świątyni w Płocku koncelebrowane nabożeństwo, w którym uczestniczyli duchowni mariawiccy, przedstawiciele Kościołów należących do Polskiej Rady Ekumenicznej oraz Kościoła Rzymskokatolickiego a także biskupi starokatoliccy z Holandii i Stanów Zjednoczonych. Po nabożeństwie odbyła się w ogrodzie okolicznościowa akademia. Na uroczystości licznie przybyli wierni z wszystkich parafii mariawickich w Polsce oraz duża grupa mariawitów, wraz z biskupem, z Paryża.

 

15 sierpnia 2000 roku w katedrze mariawickiej w Płocku odbyła się centralna uroczystość Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w roku Wielkiego Jubileuszu 2000-lecia przyjścia Zbawiciela na ziemię. Wśród zaproszonych gości obecni byli, m.in.: Metropolita Sawa - Prawosławny Metropolita Warszawski i całej Polski, bp Stanisław Wielgus - Ordynariusz Rzymskokatolickiej Diecezji w Płocku, bp M. Andrzej Le Bec - biskup mariawicki z Francji, przedstawiciel Prezydenta Rzeczpospolitej Polski oraz reprezentanci władz lokalnych.

 

Od 1997 roku w czerwcu organizowane są pielgrzymki dzieci pierwszokomunijnych. 2 maja 2003 roku miał miejsce pierwszy zjazd maturzystów. 11 maja 2003 roku w pierwszej pielgrzymce do świątyni w Płocku przybyli członkowie straży pożarnych i pracownicy służb mundurowych.

 

W roku 2006 odbyła się centralna uroczystość związana ze stuleciem istnienia Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję