Co prawda, Altao.pl jest portalem ukierunkowanym na region Kujaw, czyli Włocławka i bliskich oraz dalszych okolic, jednak zważając na to, ze Płock jest sąsiadującym miastem (mimo iż w innym województwie) , a także na to, że opisujemy ogólno pojętą kulturę, stąd postanowiliśmy umieścić ten artykuł.

 

źródło: news.o.pl

 

Twórcy placówki chcą zatem, aby punktem wyjścia dla zwiedzających było widowisko multimedialne, uzupełnione klasycznymi formami ekspozycji. Charakter instytucji, mimo historycznej siedziby, będzie zatem bardzo nowoczesny. Kultura, obyczaje, obrzędy religijne Żydów na Mazowszu zostaną przedstawione za pomocą najnowocześniejszych technik multimedialnych. W ten sposób wystawa pozwoli zwiedzającym nie tylko poznać historię narodu żydowskiego, obejrzeć pamiątki materialne, ale i w sposób sensualny doświadczyć atmosfery i klimatu obrzędów religijnych, obyczajów czy nawet kuchni. 

 

W sali głównej synagogi zwiedzający staną się uczestnikami ok. 40-minutowego widowiska filmowo-dźwiękowego. Dynamika i dramaturgia przekazu będzie osiągnięta dzięki umieszczeniu wielu płaszczyzn projekcji oraz źródeł dźwięku. Gdy na jednym ekranie będzie wyświetlany materiał główny, na drugim film uzupełniający. Materiały mogą być także wyświetlane przemiennie, zmuszając widzów do podążania za obrazem – historią. Dzięki temu widzowie nie będą stali w jednym miejscu sali, a nowe miejsca stworzą nową perspektywę postrzegania. Również okna staną się ekranami. Będą w nich prezentowane m.in. sceny z życia mazowieckich Żydów czy też momenty krytyczne – wkraczanie wojsk hitlerowskich, łapanki, życie w getcie. Przewodnikiem po wystawie będzie rabin – w centralnej przestrzeni sali zlokalizowany zostanie emiter dymu umożliwiający wyświetlanie na nim obrazu z projektora multimedialnego. Uzupełnieniem będą emitery zapachu, dzięki którym goście muzeum będą mogli poczuć np.: zapach trawy, potraw, prochu czy kadzidła. Dodatkowo w muzeum prezentowane będą filmy dokumentalne oraz filmy archiwalne. Do dyspozycji zwiedzających będą także dwa kioski interaktywne, zawierające usystematyzowane informacje, teksty, zdjęcia, szkice, mapy i inne dane, optymalne do przeglądania w tej właśnie formie. Oczywiście nie zabraknie także gablot z eksponatami. Zakres tematyczny ekspozycji będzie dotyczył m.in.: osadnictwa Żydów na ziemiach polskich w kontekście historycznym i politycznym, wspólnoty żydowskiej na Mazowszu, kultury, prawa, obyczajów, muzyki, kuchni, obrzędów religijnych czy chasydyzmu. Zwiedzający znajdą także informacje na temat nazizmu, II wojny światowej, Zagłady, ale także wybitnych Żydów mazowieckich i teraźniejszości – kultywowania tradycji i propagowania historii.

 

Muzeum ma być miejscem otwartym i prowadzącym aktywną działalność edukacyjną i kulturalną. Patronat nad programem kulturalnym placówki obejmie Muzeum Narodowe w Warszawie. W planach są widowiska multimedialne, warsztaty, wykłady i koncerty. Budynek muzeum zostanie dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Placówka będzie także wpisana na Szlak Chasydzki, co daje nadzieję na zwiększenie ruchu turystycznego – co roku odwiedzić je może nawet kilkanaście tysięcy zwiedzających.

 

Historia Małej Bożnicy w Płocku

 

Budowa synagogi rozpoczęła się w 1810 roku. Trwała ona jednak bardzo długo, ponieważ prace przerwał konflikt z biskupem Adamem Michałem Prażmowskim, który uważał, że znajduje się ona zbyt blisko bazyliki katedralnej Najświętszej Marii Panny. Po kilkuletnim konflikcie synagogę ukończono i uroczyście otwarto - przyjmuje się, że była czynna już w 1820 roku, choć w niektórych źródłach pojawia się rok 1822. Wówczas znajdowała się w złym stanie technicznym. Powodem tego był nie tylko wieloletni zastój przy budowie budynku, ale także jego częściowe położenie na dawnej średniowiecznej fosie obronnej miasta. Jeden narożnik znalazł się na gruncie nośnym i już w czasie budowy były problemy, ponieważ gmach stał nierówno.

 

W bocznych pomieszczeniach synagogi mieściły się także: szkoła religijna, siedziba gminy żydowskiej oraz przez pewien czas gminne mieszkanie rabina. W 1839 roku ze względu na fatalny stan techniczny, decyzją gubernatora miała zostać otynkowana. Stało się to jednak dopiero w 1857 roku. Wtedy budynek uzyskał wygląd, jaki zachował się do dziś. Zmieniło się tylko pokrycie dachu. Dawniej były tam ciężkie dachówki esówki, w czasie I wojny światowej zastąpiła je blacha, która była lżejsza i nie obciążała tak zniszczonej konstrukcji dachu.

 

Podczas II wojny światowej hitlerowcy doszczętnie zdewastowali wnętrze synagogi. W biurach gminy od grudnia 1939 roku mieściła się siedziba Judenratu. Od 20 lutego do 1 marca 1941 r. niemiecki okupant przeprowadził akcję likwidacji płockiego getta oraz deportacji płockich Żydów. Po zakończeniu wojny, 22 lutego 1945 roku w budynku odbyło się pierwsze zebranie Żydów płockich. Na spotkanie przybyły 22 osoby. Wówczas zwrócono się do władz o zalegalizowanie Komitetu Żydowskiego w Płocku, który starał się o przeznaczenie Wielkiej Synagogi na izbę pamięci. Pomysł jednak nie doszedł do skutku. W 1949 roku Komitet przeznaczył synagogę na Spółdzielnię Krawiecko-Dziewiarsko-Pończoszniczą im. Gerszona Dua-Bogena, która znajdowała się w budynku do 1994 roku. W 1960 roku założono księgę wieczystą, w której z tytułu zasiedzenia właścicielem synagogi zapisany został Skarb Państwa. Wówczas również zmieniono nazwę spółdzielni. W 1962 roku została wpisana do rejestru zabytków.

 

Gdy tylko Muzeum Żydów Mazowieckich będzie dostępne dla zwiedzających wysłannik naszego portalu uda się na miejsce i zda Wam relację, czy plany weszły w życie, co się udało, co nie i czy warto się tam udać. A może ktoś z Was będzie pierwszy? Uwaga! Wstęp bezpłatny.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję